Καθαρή θέση από τον Guardian: Παιδιαρίσματα του Σούνακ* Επιστρέψτε τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα, είναι τα δικά τους «Διαμάντια του Στέμματος»

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Κραυγή βοήθειας» από Κύπρο στην Ε.Ε. για τον αριθμό ρεκόρ παράνομων αφίξεων Σύριων: Είμαστε σε κατάσταση κρίσης, φτάνουμε τα όρια μας, λέει ο Ιωάννου στον Guardian

Σε κατ’ ιδίαν, εμπιστευτικές συνομιλίες με τέσσερις κυβερνήσεις βρίσκεται το Βρετανικό Μουσείο για επιστροφή αντικειμένων της συλλογής του: Τι αναφέρει δημοσίευμα της Τelegraph

Εξευτελισμός του Βρετανικού Μουσείου από δημοσίευμα ιστότοπου τέχνης: «Ετοιμόρροπη» οροφή και «σεντονόπανα» για τα νερά που στάζουν…

Το αίτημα της Αθήνας για επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα στηρίζει με σαφήνεια με μακροσκελές άρθρο του στον Guardian ο Βρετανός αρθρογράφος, συγγραφέας και παρουσιαστής του BBC, Σάιμον Τζένκινς, παίρνοντας θέση για τη διπλωματική απρέπεια του Βρετανού πρωθυπουργού Ρίσι Σούνακ.

Μάλιστα δεν διστάζει να χαρακτηρίσει «παιδί» τον Ρίσι Σούνακ ως προς τη συμπεριφορά του, ενώ παρομοιάζει τον Παρθενώνα και τα Μάρμαρα με τα Διαμάντια του Στέμματος εξηγώντας πως για το λόγο αυτό θα πρέπει να δοθούν πίσω.

Στο άρθρο του ο έγκυρος Βρετανός αρθρογράφος αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Η διαμάχη για τα μάρμαρα του Παρθενώνα είναι πέρα για πέρα ανόητη. Ο Ρίσι Σούνακ φωνάζει «δικά μου, δικά μου» σαν παιδί στην παιδική χαρά. Αρνείται ένα φλιτζάνι τσάι με τον Έλληνα πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης γελάει. Το έθνος χασμουριέται – οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι πάνω από τους μισούς θα χαρούν να δουν τα Γλυπτά να επιστρέφουν και λίγο πάνω από το 20% θέλουν να παραμείνουν. Κάθε πολιτισμένος Βρετανός γνωρίζει ότι πρέπει να εκτεθούν εκεί που ανήκουν – στο πρώην σπίτι τους, την Αθήνα. Αλλά τι πλάκα έχει να σκέφτεται κανείς έξυπνους λόγους για τους οποίους αυτό δεν πρέπει να συμβεί ποτέ.

Η προσπάθεια του Σούνακ να γίνει καθημερινά πρωτοσέλιδο γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο ξέφρενη. (…) Η αναφορά του Μητσοτάκη ότι τα Γλυπτά είναι σαν τη Μόνα Λίζα κομμένη στη μέση ίσως να είναι υπερβολική. Αλλά όπως γνωρίζει κάθε επισκέπτης στην Ελλάδα, αυτό που για τη Βρετανία είναι μια βαρετή διαμάχη, για τους Έλληνες είναι ένα μεγάλο παράπονο που δεν λέει να φύγει. Πρόκειται για μια ασύμμετρη διαμάχη.

Ο αρθρογράφος συνεχίζει: «Το θέμα των μαρμάρων αφορά απλά την ακεραιότητα μιας από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές συνθέσεις της Ευρώπης. Τα αγάλματα αυτά προέρχονται από την πηγή του ευρωπαϊκού πολιτισμού στην πιο διαμορφωτική του στιγμή, τον 5ο αιώνα π.Χ. Αυτή η πηγή βρισκόταν στην Ακρόπολη της Αθήνας, ατενίζοντας το ηλιόλουστο Αιγαίο με μάρμαρο από το παρακείμενο βουνό, και όχι φυλακισμένη σε μια κρύα, γκρίζα αίθουσα στο Μπλούμσμπερι (…).

Η επιστήμη θα μπορούσε να αναπαράγει ικανοποιητικά τα μάρμαρα του Παρθενώνα τόσο στην Αθήνα όσο και στο Λονδίνο. Αλλά για τους Έλληνες -πολύ περισσότερο από κάθε Βρετανό- πρόκειται πράγματι για αυθεντικότητα.

«Ο Παρθενώνας είναι ο προγονικός τους ναός και τα μάρμαρα τα κοσμήματα του στέμματός τους. Τα θέλουν πολύ πίσω. Και σίγουρα μια καλλιεργημένη χώρα όπως η Βρετανία θα έπρεπε να έχει την αξιοπρέπεια να τους τα δώσει. Έχει τη δύναμη να αποκαταστήσει την ακεραιότητα αυτής της εκπληκτικής σύνθεσης στη χώρα της δημιουργίας της. Αντ’ αυτού, αυτοεξευτελίζεται με το να παρεξηγείται για ένα φλιτζάνι τσάι», υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων, ο αρθρογράφος.

«Δεν υπάρχει τίποτα ιερό σε ένα μουσείο. Είναι ένα αφύσικο μέρος»

Συνεχίζοντας, ο Σάιμον Τζένκινς, εκτιμά πως «μια μετα-ιμπεριαλιστική αλαζονεία έχει παρεισφρήσει στη συζήτηση για τα Μάρμαρα. Η κυβέρνηση της Βρετανίας λέει στον υπόλοιπο κόσμο: μπορεί να πήρατε πίσω την ανεξαρτησία σας, αλλά δεν παίρνετε τα πράγματά σας. Εσείς οι Έλληνες, φαίνεται να λέει, ήσασταν πολύ αδύναμοι για να σταματήσετε τους Οθωμανούς να δώσουν τα μάρμαρά σας, οπότε αυτό είναι σκληρό για εσάς. Η Βρετανία μπορεί να μην έχει την αυτοκρατορία της, αλλά έχει τον απόηχο μιας αυτοκρατορίας στο απαραβίαστο και το «παγκόσμιο πλαίσιο» του Βρετανικού Μουσείου της. Πείτε λοιπόν στους Έλληνες ότι πρέπει να είναι περήφανοι που βλέπουν τα κειμήλιά τους να βρίσκονται δίπλα στα καλύτερα της Αφρικής και της Ασίας. Θα πρέπει να ευχαριστήσουν τους Βρετανούς φορολογούμενους που μπορούν να τα δουν δωρεάν. (…)

Κανένα από αυτά τα εκατομμύρια αντικείμενα δεν δημιουργήθηκε για να κλειδωθεί στο διηνεκές σε ένα υπόγειο του Λονδίνου. Τα περισσότερα κατασκευάστηκαν σε μακρινές χώρες, οι πολίτες των οποίων θα μπορούσαν να είναι περήφανοι να τα εκθέσουν δημοσίως. Δεν υπάρχει τίποτα ιερό σε ένα μουσείο. Είναι ένα αφύσικο μέρος για να αφήσει κανείς χιλιάδες αντικείμενα παγωμένα στο χρόνο και στον τόπο, ευάλωτα στην κλοπή και τη φθορά.

• Οι τοίχοι των μουσείων καταρρέουν πλέον ιδεολογικά αν όχι και φυσικά. Η Γαλλία έχει ένα σημαντικό πρόγραμμα επαναπατρισμού αυτοκρατορικών αντικειμένων, είτε λεηλατημένων είτε όχι. Το ίδιο και η Γερμανία. Παρά τις ανησυχίες για την ασφάλεια, τα αφρικανικά χάλκινα επιστρέφουν στην Αφρική, τα κεραμικά στη νοτιοανατολική Ασία, οι φυλετικοί θησαυροί στην Πολυνησία. Αυτό δεν σημαίνει τον θάνατο του Λούβρου.

Ο διευθυντής του Victoria & Albert, Τρίστραμ Χαντ, πρότεινε αυτή την εβδομάδα μια μεταρρύθμιση του νόμου του 1983 για την εθνική κληρονομιά, ο οποίος προς το παρόν περιορίζει ορισμένα μουσεία από το να δώσουν πίσω θησαυρούς. (…) Η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα μουσεία έχουν πάρα πολλά πράγματα, πάρα πολλά. Θα πρέπει να τα διανείμουν στον υπόλοιπο κόσμο. Η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα θα μπορούσε πράγματι να αποτελέσει προηγούμενο, και μάλιστα εξαιρετικό», καταλήγει το άρθρο γνώμης.

Σε έναν χρόνο θα έχουμε συμφωνία για τα Γλυπτά, προβλέπει ο βασικός αρθρογράφος των Times: Για εσωκομματικούς λόγους η απρέπεια Σούνακ