ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ, Λευκωσία
Η νέα ανάφλεξη στην γειτονική μας περιοχή, Ισραήλ και Παλαιστίνης, αποτελεί κρίκο στην αλυσίδα των εμπόλεμων ρήξεων, ως επακόλουθο της διαδικασίας ανακατανομής ισχύος μεταξύ των δύο σύγχρονων αξόνων δύναμης.
Της συλλογικής Δύσης και της συλλογικής Ανατολής. Οι δύο άξονες αντιμάχονται με νύχια και με δόντια εφ΄όλης της ύλης.
Η μεν «Δύση» για να διατηρήσει τα κεκτημένα και η δε «Ανατολή» για να μοιράσει εκ νέου μια πίττα, την παγκόσμια πίττα πλούτου, οικονομικής επιρροής και πολιτικής ισχύος, που πάνω κάτω ισχύει από την εποχή του αποικισμού. Αυτή η αδυσώπητη μάχη αφορά τα πάντα. Από την πολιτική έως τον πολιτισμό.
Από τη διπλωματία έως τον πόλεμο. Από την οικονομία έως το περιβάλλον, και άλλα πολλά. Επεκτείνεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Δημιουργεί δε τεράστιες παράπλευρες απώλειες στους μικρούς λαούς και κράτη ακόμα και κράτη που εντάσσονται στη μια ή την άλλη συμμαχία.
Από την άλλη πλευρά η συνοχή είναι μικρότερη, όπως και η εμπειρία και τα δίκτυα επιρροής, υπάρχει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό πολυπολιτισμική παρουσία, διαφορετικές αντιλήψεις σε διάφορα θέματα, διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης σε πολλά πεδία.
Διαθέτει όμως η συλλογική Ανατολή υπεροχή σε πλουτοπαραγωγικούς πόρους, τα πολύτιμα για τη σύγχρονη τεχνολογία υλικά σε φοβερά ποσοστά (80% και άνω), εδαφική και πληθυσμιακή υπεροχή και άλλα. Στο οικονομικό πεδίο έχουν ξεπεράσει βασικά τις μέρες μας τον αντίπαλο και στο στρατιωτικό τομέα βρίσκονται τουλάχιστον περίπου στο ίδιο επίπεδο.
Άβυσσος χωρίζει πολλά από τα κράτη της «Ανατολής» με τη συλλογική Δύση στον ψυχολογικό τομέα, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω, τον όρο. Για πάμπολλους λαούς της Νότιας Αμερικής (της Β. Αμερικής τους γηγενείς πληθυσμούς – Ινδιάνους – φρόντισαν οι λευκοί άποικοι να τους εξολοθρεύσουν σε μια πρωτόγνωρη γενοκτονία), της Αφρικής και της Ασίας, στο πρόσωπο σειράς κρατών της «Δύσης», βλέπουν αυτούς που ήσαν για πάμπολλα χρόνια αποικιοκράτες και δυνάστες και εκμεταλλευτές τους.
Αυτό παράγει ακόμα και σήμερα φοβερά αρνητικά συναισθήματα και έλλειψη εμπιστοσύνης. Αυτό το υπόβαθρο οξύνει τη μορφή των αντιπαραθέσεων.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο (θα μπορούσα αν υπήρχε χώρος να προσθέσω και άλλα δεδομένα), αναπτύσσονται οι σημερινές ένοπλες συγκρούσεις. Στην Ουκρανία, στη Δυτική Αφρική, στη Συρία, Ιράκ, Λίβανο, Ναγκόρνο – Καραμπάχ και αλλού.
Εδώ στη γειτονιά μας η τραγωδία η οποία εξελίσσεται, είναι, στη σύγχρονη μορφή της, προϊόν της αμαρτωλής βρετανικής αποικιοκρατίας. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει 75 χρόνια. Το Παλαιστινιακό πέρασε διάφορες φάσεις. Σε καμιά ωστόσο δεν έγινε κατορθωτό να υπάρξει κατάληξη ή κυρίως εφαρμογή της όποιας συμφωνίας.
Αυτή τη στιγμή το Ισραήλ ετοιμάζεται να εισέλθει με χερσαία επιχείρηση στη μισοισοπεδωμένη Γάζα. Μια χερσαία επίθεση που θα προκαλέσει αμοιβαία εκατόμβες θυμάτων. Μια επίθεση η οποία πέραν από τη στρατιωτική της πτυχή και τις στρατιωτικές επιπτώσεις, σίγουρα θα προκαλέσει:
Αυτές οι επιπτώσεις με όλα τα αρνητικά τους δεν θα λύσουν το πρόβλημα που θέλει να επιλύσει το Ισραήλ. Να διασφαλίσει την ύπαρξη του και να εξαφανίσει τις τρομοκρατικές και εξτρεμιστικές ομάδες.
Διότι η σημερινή απίστευτη αιματοχυσία θα γεννήσει τους επόμενους εξτρεμιστές, τρομοκράτες και ακραίους φανατικούς και ανάμεσα στους Άραβες και ανάμεσα στους Ισραηλινούς. Και φυσικά ανάμεσα στους μουσουλμάνους παγκόσμια. Ούτε η ειρήνη και η ασφάλεια στην περιοχή θα παγιωθεί.
Μόνη διέξοδος η αμοιβαία αποδοχή της συνύπαρξης Ισραηλινών και Παλαιστινίων στη βάση των προνοιών των σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ.
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE