Ανατομία μίας νέας Γενοκτονίας: Πώς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ άναψε άθελά του τον πόλεμο κατά των Αρμενίων; Ο ρόλος της σκληρής Γιούρι Κιμ στη σύλληψη του Φρέντι Μπελέρη

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Επεισοδιακή καταδίωξη στο κέντρο της Αθήνας: Τελικά συνελήφθη διακινητής μεταναστών που είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 36 ετών

Δικαστήριο στη Ρωσία έθεσε σε κατ’ οίκον περιορισμό τον δημοσιογράφο του Forbes Σεργκέι Μινγκαζόφ: Γιατί τον κατηγορούν

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ομιλεί για “κυβερνητική διαφθορά” στην Κύπρο: Δεν υπήρξαν σημαντικές αλλαγές στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τονίζει…

Ο ιστότοπος «19FortyFive» σε άρθρο γνώμης του Michael Rubin ασχολείται με τη Δημοκρατία του Αρτσάχ και το θέμα της αυτοδιάθεσής της, τονίζοντας παράλληλα τον ρόλο του Αζερμπαϊτζάν και τη θέση της Ουάσιγκτον ως προς το θέμα.

Επίσης, στο δημοσίευμα γίνεται αναφορά στο ρόλο της Γιούρι Κιμ, καθώς το τέλος της θητείας της ως Πρέσβεως στην Αλβανία συνέπεσε με τη σύλληψη του Φρέντι Μπελέρη, τον υποψήφιο δήμαρχο της Χιμάρας, με αβάσιμες κατηγορίες για εξαγορά ψήφων.

Ειδικότερα, σημειώνονται τα εξής:

Πολλοί Αμερικανοί, ακόμη και στο State Department, παρεξηγούν την ιστορική θέση της Ουάσιγκτον σχετικά με την κυριαρχία του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Ενώ το Μπακού επιμένει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν το Ναγκόρνο-Καραμπάχ ως Αζερμπαϊτζάν, εκείνοι που ασχολήθηκαν με το θέμα κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης George H.W. Bush λένε ότι αυτή η αναγνώριση ήταν υπό όρους σχετικά με μια διπλωματική διαδικασία και αναγνώριση των πολιτιστικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσων ζουν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Το Αζερμπαϊτζάν γυρίζει τώρα την πλάτη και στα δύο. Ως εκ τούτου, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα συνεχίσουν απαραίτητα να αναγνωρίζουν την κυριαρχία του Αζερμπαϊτζάν.

Έπειτα υπάρχει το θέμα της αυτοδιάθεσης. Η δήλωση του Αρμένιου πρωθυπουργού Νικόλ Πασινιάν τον Μάιο ότι «το έδαφος του Αζερμπαϊτζάν περιλαμβάνει το Ναγκόρνο-Καραμπάχ» δεν τελειώνει το ερώτημα σχετικά με την αυτοδιάθεση του Αρτσάχ.

• Πριν από τη δήλωση του Πασινιάν, καμία κυβέρνηση της Αρμενίας δεν αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Αρτσάχ. Αλλά επειδή το Αρτσάχ δεν είναι μέρος της σύγχρονης Αρμενίας, ο Πασινιάν δεν έχει το δικαίωμα να παραχωρήσει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των κατοίκων του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Ούτε το Artsakh είναι παράνομο. Δεν είναι ούτε το Ντόνετσκ ούτε το Λουχάνσκ, ούτε εν προκειμένω η Κριμαία. Η αξίωση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ για αυτοδιάθεση ξεκίνησε πριν από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν η κυβέρνηση της Αυτόνομης Περιφέρειας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ ζήτησε πρώτη από τη Μόσχα να χωριστεί από το Αζερμπαϊτζάν.

Αυτό ήταν δικαίωμά τους βάσει του Συντάγματος και οι κάτοικοί τους επέλεξαν την ανεξαρτησία σε ένα ελεύθερο και δίκαιο δημοψήφισμα. Ούτε το Αζερμπαϊτζάν μπορεί να απορρίψει το δημοψήφισμα ως περίπτωση ψηφοφορίας μιας κοινότητας και μποϊκοτάρισμα της άλλης.

Οι απογραφές σε όλη τη σοβιετική περίοδο και πριν δείχνουν την αρμενική πλειοψηφία. Λίγοι από το Αζερμπαϊτζάν είχαν βαθιές ρίζες στην περιοχή, ενώ ο Αλίεφ τους αναγκάζει να εγκατασταθούν στην περιοχή παίρνοντας συντάξεις και κυβερνητικές θέσεις εργασίας.

• Δεν υπάρχει χώρος για ηθική ισότητα στην επιθετικότητα του Αζερμπαϊτζάν

Το Αζερμπαϊτζάν σήμερα ανατρέπει την ηθική με την αφήγησή του ότι είναι θύμα επιθετικότητας. Παραμερίζοντας το γεγονός ότι το Αρτσάχ είναι μια αυτόχθονη δημοκρατία και όχι ένα κατάλοιπο κατοχής και ότι ήταν αυτόνομο υπό το σοβιετικό σύστημα, η αφήγηση του Αζερμπαϊτζάν διαγράφει σημαντικό πλαίσιο.

Στο πλαίσιο της γενοκτονίας των Αρμενίων, ούτε οι Νεότουρκοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ούτε το εκκολαπτόμενο κράτος του Αζερμπαϊτζάν αποδέχθηκαν την αρμενική πολιτεία.

Ακριβώς όπως οι Τούρκοι έδιωξαν τους Αρμένιους από τις πατρίδες τους στην ανατολική Ανατολία για να ανοίξουν τη γη στον τουρκικό αποικισμό, πολλοί Τούρκοι σοβινιστές ήλπιζαν να ολοκληρώσουν τη διαδικασία ενώνοντας την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν, φέρνοντας την έννοια του «ένα έθνος, δύο κράτη» στη φυσική της κατάληξη.

• Ενώ η σοβιετική κατάκτηση έβαλε προσωρινά ένα καπάκι στη χύτρα ταχύτητας, η χειραγώγηση των εκλογικών περιφερειών του Στάλιν επέδρασε καταλυτικά στην αδικία.

Καθώς η Σοβιετική Ένωση βυθιζόταν στο χάος, οι λαϊκιστές στο Αζερμπαϊτζάν, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσάς του Μπακού, οργάνωσαν μια κλιμακούμενη σειρά πογκρόμ εναντίον της αρμενικής χριστιανικής κοινότητας, που θυμίζουν αυτά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

Το Αζερμπαϊτζάν στη συνέχεια προσπάθησε να περικυκλώσει, να αποκλείσει και να λιμοκτονήσει τις αρμενικές πόλεις και χωριά στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Σε αυτό το πλαίσιο, και με την ευρεία αναγνώριση ότι το Αζερμπαϊτζάν επεδίωξε μια τελική λύση για τον αρμενικό πληθυσμό, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών συμπεριέλαβε το Section 907 στον Νόμο για την Υποστήριξη της Ελευθερίας, που απαγόρευε περισσότερη βοήθεια στο Αζερμπαϊτζάν.

Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, το Αζερμπαϊτζάν έπαιξε καλά τα χαρτιά του. Προσφέρθηκε να συμμετάσχει στον πόλεμο των ΗΠΑ κατά της τρομοκρατίας με αντάλλαγμα παραίτηση από το Άρθρο 907.

Σύμφωνα με τους όρους αυτής της παραίτησης, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούσαν να βοηθήσουν το Αζερμπαϊτζάν υπό την προϋπόθεση ότι το Αζερμπαϊτζάν θα παραμείνει δεσμευμένο στην επίλυση της διαφοράς του για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ διπλωματικά και προέβλεψε κάθε προσπάθεια επιβολής στρατιωτικής λύσης.

Η επίθεση του Αζερμπαϊτζάν τον Σεπτέμβριο του 2020, που συνέπεσε με την εκατονταετηρίδα της οθωμανικής προσπάθειας για εισβολή στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, παραβίασε τη δέσμευση του Αζερμπαϊτζάν και θα έπρεπε να είχε τερματίσει την αμερικανική βοήθεια.

• Ο Χακάν Φιντάν, ο νέος υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας (και ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της τότε), έχει από τότε αναγνωρίσει αυτό που η CIA και το Πεντάγωνο είχαν ήδη μάθει με μυστικά μέσα: Τουρκικές ειδικές δυνάμεις συμμετείχαν στην επίθεση.

Ενώ ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν εκπλήρωσε την προεκλογική του υπόσχεση να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων, κηλίδωσε αυτή την αναγνώριση επιτρέποντας περαιτέρω στρατιωτικές πωλήσεις στο Αζερμπαϊτζάν. Αυτό έπεισε τον Αλίεφ ότι θα μπορούσε να ξεφύγει με τη δολοφονία.

Πράγματι, η επιθετικότητα του Αζερμπαϊτζάν όχι μόνο εναντίον του Αρτσάχ, αλλά και της ίδιας της Αρμενίας, αυξήθηκε σε ευθεία αναλογία με τον Μπλίνκεν και την ηθική ισοδυναμία και την αδυναμία της ομάδας του να χαρακτηρίσει την επιθετικότητα του Αζερμπαϊτζάν ως την πηγή του προβλήματος.

• Ο ρόλος της Γιούρι Κιμ – Παίρνει μια κακή κατάσταση και τη χειροτερεύει

Υπάρχει μια ατυχής ειρωνεία ότι ο Μπάιντεν, ο οποίος υποσχέθηκε ως υποψήφιος να σταθεί κατά της γενοκτονίας και πήρε υπό την προστασία του τη συγγραφέα του «A Problem from Hell», Samantha Power, τώρα από αμέλεια ή ανικανότητα φαίνεται να δίνει πράσινο φως στην εξάλειψη της παλαιότερης χριστιανικής κοινότητας της περιοχής.

Σε καθημερινή βάση, ωστόσο, ούτε ο Μπάιντεν ούτε ο Μπλίνκεν αναλαμβάνουν την ηγεσία στον Καύκασο. Αυτό ανήκει στην αναπληρωτή υφυπουργό Εξωτερικών Γιούρι Κιμ, η οποία πρόσφατα υπηρέτησε ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Αλβανία. Το ότι η τρέχουσα κρίση επιταχύνθηκε υπό τη θητεία της Κιμ ως βοηθού γραμματέα δεν είναι σύμπτωση.

Εντός του State Department, η φιλοδοξία της Κιμ να γίνει πρεσβευτής στην Τουρκία είναι ανοιχτό μυστικό, που βασίζεται εν μέρει στα σχόλιά της σε συναδέλφους και σε άλλους, ενώ ήταν πολιτικός σύμβουλος στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Άγκυρα.

Ίσως τότε, κάποια από την ηθική ισοδυναμία της απέναντι στην αυξανόμενη επιθετικότητα της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν προς την Αρμενία και το Αρτσάχ είναι απλώς αυτολογοκρισία για να καθησυχάσει αυτούς που ελπίζει ότι θα είναι οι μελλοντικοί της οικοδεσπότες, ή ίσως η ηθική ισοδυναμία της είναι απλώς το στυλ της.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, η προεπιλεγμένη αντίδρασή της τείνει να επιδεινώσει τη σύγκρουση και να υπονομεύσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Το τέλος της θητείας της στην Αλβανία θα έπρεπε να ήταν κόκκινη σημαία. Τον Μάιο του 2023, μόλις δύο ημέρες πριν από τη διεξαγωγή των δημοτικών εκλογών στην Αλβανία, οι αλβανικές δυνάμεις συνέλαβαν τον Φρέντι Μπελέρη, τον υποψήφιο δήμαρχο της Χιμάρας της αντιπολίτευσης, ο οποίος κατάγεται από την ελληνική μειονότητα της Αλβανίας, με αβάσιμες κατηγορίες για εξαγορά ψήφων.

• Ο Μπελέρι ωστόσο κέρδισε. Οι αλβανικές αρχές προχώρησαν σε κράτηση του Μπελέρη στη φυλακή, σε μια κυνική προσπάθεια να τον αποτρέψουν από την ορκωμοσία. Η υπόθεση έχει συνέπειες για την αλληλεγγύη του ΝΑΤΟ και, κατ’ επέκταση, για τα αμερικανικά συμφέροντα. Η Kim θα έπρεπε να το είχε συνειδητοποιήσει.

Ως αποτέλεσμα, η Ελλάδα δεν προσκάλεσε τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα στη Σύνοδο Κορυφής για τα Δυτικά Βαλκάνια στην Αθήνα τον περασμένο μήνα, αποσπώντας την προσοχή από κάποιες συνομιλίες για την Ουκρανία.

Οι περισσότεροι παρατηρητές θεωρούν ότι οι ενέργειες της Αλβανίας έχουν τις ρίζες τους στο θρησκευτικό μίσος. Βλέπουν την Αλβανία ως λάθος και τον Μπελέρη ως θύμα. Η προσέγγιση της Κιμ έκανε την Αλβανία να επιμείνει, θέτοντας σε κίνδυνο τις φιλοδοξίες της για την ΕΕ και υπονομεύοντας τη σταθερότητα στα Δυτικά Βαλκάνια.

Για το Αρτσάχ, καθώς το Αζερμπαϊτζάν κινητοποιούσε δυνάμεις, η Κιμ έγραψε στο Twitter: «Προτρέπουμε όλες τις πλευρές να συνεργαστούν τώρα για να ανοίξουν αμέσως ταυτόχρονα το Λατσίν και άλλες διαδρομές, για να φτάσουν οι απελπιστικά απαραίτητες ανθρωπιστικές προμήθειες στο Ναγκόρνο Καραμπάχ».

Στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ (State Department) υπήρξε αμηχανία για δύο λόγους: Πρώτον, για την παράξενη επιλογή της να ισοδυναμεί εκείνους που κρατούν φαγητό με εκείνους που λιμοκτονούν. Το Αζερμπαϊτζάν και το Αρτσάχ δεν είναι πιο ηθικά ισοδύναμα από ό,τι οι Σοβιετικοί ήταν ισοδύναμοι με αυτούς που απέκλεισαν στο Βερολίνο.

Δεύτερον, έχουν περάσει λιγότερο από τρία χρόνια από τότε που ο Αλίεφ συμφώνησε εγγράφως να επιτρέψει την ανεμπόδιστη ροή βοήθειας από την Αρμενία μέσω του Λατσίν και προς το Αρτσάχ. Η παραβίαση αυτής της συμφωνίας από τον Αλίεφ δεν είναι αντικείμενο συζήτησης. Δεν αντιλαμβάνεται η Κιμ τη ζημιά που κάνει στη διπλωματία, σηματοδοτώντας ότι η αδιαλλαξία λειτουργεί και ότι οι συμφωνίες δεν χρειάζεται να τηρούνται;

Ο υπεύθυνος για την πείνα των Αρμενίων του Αρτσάχ δεν είναι ο Μπάιντεν, ο Μπλίνκεν ή η Κιμ. Είναι ο Αλίεφ. Και, όπως και στο Νταρφούρ, οι αποφάσεις του θα πρέπει να τον οδηγήσουν στη Χάγη. Δυστυχώς, ο Μπάιντεν, ο Μπλίνκεν και η Κιμ έχουν εκφράσει επανειλημμένα την αδιαφορία τους. Τους ενδιαφέρει ελάχιστα για το σωστό ή το λάθος ή για την υπεράσπιση της φιλελεύθερης τάξης.

Ο Αλίεφ μπορεί να επιτρέψει σε μερικά φορτηγά βοήθειας και να ελπίζει ότι τα φώτα της δημοσιότητας θα ανάψουν, αλλά η γενοκτονία στο Αρτσάχ πλησιάζει. Ο Μπιλ Κλίντον ζήτησε συγγνώμη που δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει τη γενοκτονία κατά των Τούτσι στη Ρουάντα. Η ολλανδική κυβέρνηση ζήτησε συγγνώμη για τη Σρεμπρένιτσα. Οι Αρμένιοι δεν χρειάζονται συγγνώμη μετά το γεγονός. Χρειάζονται τη Δύση να είναι ηθικός στυλοβάτης και δώσει σήμα, μέσω κυρώσεων στο Αζερμπαϊτζάν και άμεσης βοήθειας προς το Αρτσάχ, ένα κόκκινο φως που ο Αλίεφ θα ήταν ανόητο να αγνοήσει.

ΠΗΓΗ: ιστότοπος «19FortyFive» – Anatomy of Genocide: How the State Department Inadvertently Green-lighted War on Armenians

Ο Φρέντι Μπελέρης είναι πολιτικός κρατούμενος, δηλώνει ο Αλβανός πρώην υπουργός Genc Pollo: Η υπόθεση του είναι Δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων