Πριν από 67 χρόνια, σαν σήμερα, οι Εγγλέζοι δολοφονούσαν τον Ζάκο, τον Πατάτσο και τον Μιχαήλ: Τη στιγμή αυτή ακούμε την ηρωϊκή συμφωνία του Μπετόβεν, έγραψε ο Ζάκος

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ορμητήριο ξανά η Κύπρος, αλλά οι απαράδεκτοι Εγγλέζοι δεν ενημέρωσαν τη Λευκωσία (video): Βρετανικά μαχητικά έφυγαν από το Ακρωτήρι για να αναχαιτίσουν την ιρανική επίθεση

Οι πολιτικοί είναι νάνοι μπροστά στον Γρηγόρη Αυξεντίου: Από το μνημόσυνο του Σταυραετού του Μαχαιρά η Αννίτα βρέθηκε στο Λονδίνο για τα διαπιστευτήρια στους Εγγλέζους…

Ετοιμάζει βαλίτσες και το επόμενο βήμα η απεσταλμένη των Ηνωμένων Εθνών: Σε «ναρκοπέδιο» βρετανικών ιδεών το Κυπριακό, οι Εγγλέζοι προσφέρουν ξαναζεσταμένο φαγητό

Στις 9 Αυγούστου 1956, τρεις ήρωες της ΕΟΚΑ οδηγούνται στο ικρίωμα της αγχόνης. Τρεις νέοι αφιέρωναν τη ζωή τους για την ελευθερία της Κύπρου, γράφει η Σημερινή: ο Ανδρέας Ζάκος, ο Ιάκωβος Πατάτσος και ο Χαρίλαος Μιχαήλ.

Ο Ανδρέας Ζάκος, 23 χρόνων καταγόταν από τη Λεύκα. Ήταν μορφωμένο παιδί και εργαζόταν στη μεταλλευτική εταιρεία C.M.C. με αρκετά καλό μισθό. Γρήγορα εγκατέλειψε τη θέση του για να βγει αντάρτης στα βουνά με την ΕΟΚΑ.

Το Δεκαήμερο του 1955 συλλαμβάνεται από τις αγγλικές δυνάμεις μαζί με το Χαρίλαο Μιχαήλ σε ενέδρα που έστησαν οι αγωνιστές στο Μερσινάκι. Εκεί σκοτώθηκε ο ήρωας Χαράλαμπος Μούσκος.

Ο Ιάκωβος Πατάτσος, 22 χρόνων, καταγόταν από τη Λευκωσία. Ήταν ο Άγιος του Αγώνα. Βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος. Συνελήφθη μετά από απόπειρα εκτελέσεως κάποιου αστυνομικού.

Αν και δεν σκότωσε ο Πατάτσος τον Τουρκοκύπριο που έτρεξε να τον συλλάβει, αλλά ο συναγωνιστής του, εντούτοις, δεν πρόδωσε ποτέ, και καταδικάστηκε σε θάνατο. Στις φυλακές δίδασκε την Αγία Γραφή.

Ο Χαρίλαος Μιχαήλ, 23 χρόνων, καταγόταν από τη Γαληνή. Δούλευε κι αυτός στη C.M.C. ως επιστάτης. Η μητέρα του ήθελε να τον αρραβωνιάσει με μια καλή κοπέλα, αυτός όμως δήλωσε ότι δεν μπορεί να έχει δύο αρραβωνιαστικές, γιατί ήδη είχε αρραβωνιαστεί με την ΕΟΚΑ.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του μετά την ετυμηγορία του δικαστηρίου προς το δικηγόρο του, «Είχα το φόβο, κύριε Μαρκίδη, μήπως ο δικαστής μου χάριζε τη ζωή επειδή είμαι νεαρός. Πώς θα αντίκριζα τότε τον Ζάκο;».

Στο τελευταίο του γράμμα προς τον αδελφό του, ο Ανδρέας Ζάκος γράφει μεταξύ άλλων:

«Αγαπητέ αδελφέ, όταν θα πάρεις το γράμμα μου αυτό θα έχω φύγει για πάντα. Υπάρχει κανείς που θα μείνει; Η ώρα του θανάτου πλησιάζει μα στη ψυχή μας φωλιάζει η ηρεμία. Τη στιγμή αυτή ακούμε την ηρωϊκή συμφωνία του Μπετόβεν (…) Νομίζω όμως ότι μόνο με την εκτέλεση θα μπορέσω να μείνω πάντα νέος κι αθάνατος…»

Αυτά ήταν τα παιδιά του Αγώνα. Ψυχές που πάλεψαν για το δίκαιο και την ελευθερία. Γι’ αυτό έμειναν όλοι ΝΕΟΙ κι ΑΘΑΝΑΤΟΙ.

Κάτι «κινείται» ξαφνικά στο Κυπριακό: Στη Λευκωσία υψηλόβαθμος αξιωματούχος των Ηνωμένων Εθνών, στόχος η πίεση και η στόχευση για κοινή συνάντηση ηγετών