Το ΝΑΤΟ έγινε ο αυτόκλητος εγγυητής των ευρω-τουρκικών σχέσεων! Τι ακριβώς συνέβη στο Βίλνιους και μας διέφυγε; Έχασε η Ελλάδα;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Φινλανδός αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων δεν αποκλείει η Μόσχα να «τεστάρει» το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ: Συνεχείς οι υβριδικές επιθέσεις

«Εξημερώνοντας» το θηρίο του ανοίγει και η όρεξη! Ζητούν από το θύμα, την Κύπρο, να δώσει …κίνητρα στο θύτη, στην κατοχική Τουρκία, και δεν ντρέπονται…

Στην κόψη του ξυραφιού οι σχέσεις της Αμερικής και της Τουρκίας: Ο Ερντογάν δεν ενημέρωσε ούτε τον Φιντάν για την απόφαση του να ακυρώσει την επίσκεψη του στις ΗΠΑ!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ*, Αθήνα

Eνα χαρτί κρατούσε η Τουρκία όλον αυτό τον καιρό: Το βέτο για την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.

Για την ίδια το ζήτημα ήταν εξ’ αρχής μειωμένης σημασίας. Η εθνική της ασφάλεια δεν κινδυνεύει από τους αργόσχολους Κούρδους,  Γκιουλενιστές και άλλους «αντιφρονούντες» που έχουν βρει καταφύγιο στις καφετέριες της Στοκχόλμης.

Αλλά οι Τούρκοι γνώριζαν ότι η υπόθεση καίει τους Αμερικανούς οι οποίοι, ειδικά αυτή την περίοδο, διαμορφώνουν την στρατηγική τους αποκλειστικά γύρω από κινήσεις που μπορεί  να ενοχλήσουν περαιτέρω τους Ρώσους και προς αυτή την κατεύθυνση επιστρατεύουν διάφορους «χρήσιμους ηλίθιους»(στην περίπτωση μας τους Σουηδούς).

Η τουρκική διπλωματία λοιπόν κατάλαβε ότι υπάρχει ψαχνό. Και αποφάσισε να πουλήσει το ταπεινό «εφταράκι» που κρατούσε στην τράπουλα για…ντάμα!

Τα κατάφερε εξαιρετικά την περασμένη εβδομάδα, στο Βίλνιους, με ένα κάρο χαζεμένους Ευρωπαίους ηγέτες να σπρώχνονται για να σφίξουν το βαρύ και άκαμπτο χέρι του πολυχρονεμένου Σουλτάνου.

Το τι πήρε ως αντίδωρο η Τουρκία για να αποσύρει αυτό το πολύ χαμηλής έντασης βέτο είναι σαφές και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Πήρε το πράσινο φως από την κυβέρνηση Μπάιντεν για την απόκτηση 60 ολοκαίνουργιων F-16 με πυραύλους τελευταίας τεχνολογίας και τον εκσυγχρονισμό άλλων 80 που διαθέτει ήδη στην αεροπορία της.

• Οι σοβαρές επιφυλάξεις Αμερικανών γερουσιαστών μετουσιώθηκαν σε προσχηματικούς αστερίσκους που προκαλούν γέλιο: «Να μην χτυπήσουν με αυτά την Ελλάδα», γεγονός που όπως εξήγησε καγχάζοντας ο Ερντογάν, δεν θα περνούσε ποτέ από το μυαλό του…

Υποχρέωσε ακόμη τη Σουηδία, μία μεγάλη και ιστορική ευρωπαική χώρα σε ταπεινωτικές υποχωρήσεις προκειμένου να διασφαλιστεί η υποτιθέμενη ανησυχία της ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί το έδαφος της ως φυτώριο εκπαίδευσης τρομοκρατών του PKK.

Ο Ερντογάν ανάγκασε τον (πολύ χαμηλών πτήσεων…) Σουηδό πρωθυπουργό να συμφωνήσει ακόμη και σε έναν «οδικό χάρτη» που θα εξασφαλίζει αυτές τις ρυθμίσεις και την συμμόρφωση προς τον οποίο θα ελέγχει κάθε χρόνο η Αγκυρα!

Στο Βίλνιους επικυρώθηκε και τυπικά η απόφαση που είχε ήδη ληφθεί στην σύνοδο των υπουργών άμυνας της Συμμαχίας και σύμφωνα με την οποία καθιερώνεται ο όρος «Τουρκικά Στενά» (με ντε φάκτο αναθεώρηση της Συνθήκης του Μοντρέ!) και η εμφάνιση «μη αναγνωρισμένων» -από την Τουρκία- χωρών όπως η Κύπρος, ως «κουκίδες» με προβολή συντεταγμένων στους επιχειρησιακούς χάρτες.

Το κυριότερο όμως που απέσπασε η Τουρκία και διέλαθε της προσοχής των περισσότερων αναλυτών ήταν η ξαφνική αφύπνιση της ευρωπαικής της προοπτικής με ένθερμο συμπαραστάτη και εγγυητή ττο ίδιο το ΝΑΤΟ! Αυτή είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση, το πραγματικό colpo grosso του Ερντογάν, όχι φυσικά επειδή βιάζεται να βάλει την χώρα του στο ευρώ, αλλά επειδή επιθυμεί να εξασφαλίσει όλα τα πλεονεκτήματα που επιφυλάσσει ένα καθεστώς «ενισχυμένης» τελωνειακής ένωσης.

Όπως για παράδειγμα η κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους που ταξιδεύουν στην Ευρώπη και η παύση κάθε είδους κυρώσεων γύρω από την ενταξιακή της πορεία.

Αυτό δυσκολεύτηκαν να καταλάβουν οι…σοφοί των Αθηνών.  Ότι μέσα από όλη τη φασαρία για τα οπλικά, τους τρομοκράτες και τα Στενά, οι Αμερικανοί έβαλαν από την πίσω πόρτα τοποτηρητή στις ευρωτουρκικές σχέσεις το ΝΑΤΟ!

• Όχι βεβαίως  \ότι οι δύο οργανισμοί παραδοσιακά δεν συνδέονται. Μόλις την περασμένη Κυριακή έγραφα για το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» που έλεγε κάποτε ο Ανδρέας. Είναι ωστόσο η πρώτη φορά που η ενταξιακή πορεία μίας χώρας στην ΕΕ αφήνεται στις φτερούγες της Ατλαντικής Συμμαχίας το έδαφος της οποίας είναι πολύ πιο φιλόξενο για την Τουρκία.

Αιχμή του δόρατος για αυτή την νέα πολιορκία…της Βιέννης, θα είναι η…τιμωρημένη Σουηδία που δεσμεύθηκε να υποστηρίξει ενεργά τις προσπάθειες για αναζωογόνηση της διαδικασίας ένταξης στην ΕΕ, περιλαμβανομένης της αναθεώρησης της Τελωνειακής Ενωσης ΕΕ-Τουρκίας και της απελευθέρωσης της βίζας! Από κοντά ασφαλώς και η Γερμανία με την παραδοσιακά φιλοτουρκική προδιάθεση.

Εντελώς ξαφνικά και οι υπόλοιποι δήθεν ευαίσθητοι δημοκράτες της Ευρώπης έσκυψαν το κεφάλι σα να μην υπάρχουν εμπόδια για την ευρωπαική πορεία της Τουρκίας. Το καθεστώς ανελευθερίας, οι διώξεις των Κούρδων, οι πειρατικές επιχειρήσεις στα εδάφη τρίτων χωρών και φυσικά το Κυπριακό, ξεχάστηκαν μονομιάς!

Σε αυτό το φιλοτουρκικό πανηγύρι συντάχθηκε ασμένως και η ελληνική πλευρά, θριαμβολογώντας για την «εξαιρετική εξέλιξη» με την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ που κανονικά ποσώς έπρεπε να μας απασχολεί. Σε αντίθεση με τα χειροπιαστά κέρδη των απέναντι, το τι έλαβε η Ελλάδα για να συναινέσει είναι, όχι ασαφές, αλλά μάλλον ανύπαρκτο.

Και είναι απορίας άξιον τι είδους βοήθεια ζήτησε ο Μητσοτάκης από τον Αμερικανό πρόεδρο στην τηλεφωνική τους επικοινωνία. Βοήθεια για τη χώρα, βοήθεια για τον εαυτό του, βοήθεια για τον…Ζελένσκι;. Δεν βγάζεις άκρη από τον «ξεκουρδισμένο» Αμερικανό πρόεδρο που αν τον αφήσεις ελεύθερο δεν θα βρει την εξώπορτα του σπιτιού του.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα σε ένα πολύχρωμο ανατολίτικο παζάρι όπως αυτό που εξελίχθηκε στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας, η Ελλάδα δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ούτε ένα φθηνό κιλίμι. Δεν τόλμησε να ζητήσει τίποτα. Επί της ουσίας ο Ελληνας πρωθυπουργός απέφυγε να ανοίξει το στόμα του, παρά μόνο για να «χαιρετίσει» την ένταξη της Σουηδίας.

Ε, λοιπόν αυτή η παρατεταμένη αφωνία της χώρας σε συνδυασμό με το σχεδόν παρακλητικό «άνοιγμα φιλίας» του κ. Μητσοτάκη προς την Τουρκία  προδιαγράφει την δραματική επιδείνωση της θέσης μας στο διεθνές στερέωμα. Δεν ζητάμε τίποτα και δεν παίρνουμε τίποτα. Συμφωνούμε σε όλα κουνώντας το κεφάλι…

• Με αυτή την προσέγγιση «ευπειθούς υπαλλήλου» επιθυμούμε να διαπραγματευτούμε με την Τουρκία στο τιμόνι της οποίας κάθεται η μεγαλύτερη αλεπού της νεότερης ιστορίας της, ισάξια του θρυλικού Κεμάλ Αττατούρκ.

Να πάμε άρον-άρον σε διεθνή διαιτησία πάνω σε μία ασαφή ατζέντα «εκκρεμοτήτων» (εν πολλοίς κατασκευασμένων) με όλη την δυτική κοινότητα σε κρίση… λατρείας προς την αντίπαλη χώρα!

Προυποθέτει μεγάλα αποθέματα εθνικού μαζοχισμού μια τέτοια προσέγγιση. Και αν ο Μητσοτάκης είναι τόσο αφελής που πιστεύει ότι «θα δώσει κάτι τις» και θα απαλλαγεί μια και καλή από την τουρκική βουλιμία, θα ξυπνήσει μέσα σε έναν εφιάλτη. Μαζί του και η χώρα.

Αν πάλι δεν είναι αφελής και έχει πλήρη επίγνωση/συνείδηση του τι πάει να κάνει το ερώτημα είναι σε ποιόν ακριβώς προσφέρει υπηρεσίες. Σίγουρα πάντως όχι στην Ελλάδα…

* Γιώργος Χαρβαλιάς
Συγγραφέας του βιβλίου  «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια»

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Πως βρέθηκαν τόσοι όψιμοι …Ατλαντιστές στην Ελλάδα; Εξυπηρετεί στα αλήθεια τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ; Ή έχει δίκιο ο Ανδρέας Παπανδρέου;