Η Έλλη Σταύρου της Κερύνειας, η «μάνα» των οδοφραγμάτων, ο μόνιμος κήρυκας της απελευθέρωσης: Δεν πρόλαβε να δει ελεύθερη την πόλη της…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

“Η δικαίωση (του αγώνα) είναι κάθε πολίτης να μπορεί να επιλέξει πού θα πάει να ζήσει”, και στην Κερύνεια: Τρεις σημαντικές δηλώσεις του Προέδρου της Κύπρου

«Αποχαιρετίσαμε» τον Γιώργο Σέρτη, ο οποίος μπορούσε να γράψει τόσα πολλά σ΄ ένα μονόστηλο: Επέμενε ότι πρέπει να λέμε την ελευθερία- ελευθερία και την κατοχή- κατοχή,

Η μηχανή του χρόνου δεν μπορεί να σβήσει τα εγκλήματα της Τουρκίας στην Κύπρο: «Είμαι 27 χρονών, ακριβώς όσο ήμουν εκείνη τη μέρα», τον μαύρο Ιούλιο του 1974…

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ – Λευκωσία

Έφυγε από τη ζωή μια από τις πιο δυνατές μαχητικές φωνές των οδοφραγμάτων, του αγώνα για επιστροφή στην Κερύνεια, στην κατεχόμενη γη μας, η Έλλη Σταύρου.

Μόνιμος κήρυκας της απελευθέρωσης, φωνή της συνείδησης όσων ξεχνούσαν ή απογοητεύονταν από τις αποτυχίες, από το χρόνο που εδραιώνει τα κατοχικά δεδομένα.

Ήταν πάντα εκεί. Αλλά και παντού, όπου χρειαζόταν να διαμαρτυρηθεί για την συνεχιζόμενη κατοχή, να φωνάξει, να εξηγήσει τους ξένους τουρίστες, που μετέβαιναν στα κατεχόμενα, τις πραγματικότητες. Ότι, δηλαδή, η Τουρκία κατέχει διά της βίας των όπλων τη γη μας και δεν επιτρέπει στους νόμιμους κατοίκους της να επιστρέψουμε.

«Το σπίτι μου είναι στην Κερύνεια και δεν με αφήνουν να πάω…» εξηγούσε η κ. Έλλη. Μια γυναίκα, που δεν ήταν πολιτικός. Δεν είχε «σπουδάσει» την πολιτική, δεν επιδίωξε να είναι μέρος του συστήματος, ήταν μια ακτιβίστρια για την επιστροφή και την απελευθέρωση.

Στην Κερύνεια είχε κατάστημα κεντημάτων γνωστό ως «Helen of Kyrenia». Πωλούσε κυπριακά κεντήματα, ιδίως λευκαρίτικα.

• «H κ. Έλλη, όπως είναι γνωστή στην Κερύνεια, εξηγεί στους ξένους με αγάπη και προσοχή την τεχνική του κεντήματος και την ιστορία τους», είχε γράψει η Τιτίνα Λοίζίδου  στην αθηναϊκή «Καθημερινή» στις 23 Αυγούστου, 1998, με τίτλο  «Κερύνειας νόστος, νοερή περιδιάβαση». Κεντήματα πωλούσε και στην προσφυγιά, στη Λαϊκή Γειτονιά στη Λευκωσία.

Σε αυτό το κατάστημα, της προσφυγιάς, όποιος τουρίστας έμπαινε για να δει τα κεντήματα και να αγοράσει, πάντα έφευγε ενημερωμένος για το πρόβλημα κατοχής της Κύπρου.

Κάθε φορά, που φεύγει ένας άνθρωπος, όπως η κ. Έλλη, που επέμενε μέχρι που μπορούσε, την κρατούσαν τα πόδια της, να κρατά ψηλά τη σημαία της επιστροφής, της απελευθέρωσης, είναι ως να αποχωριζόμαστε ένα κομμάτι από αυτή την πορεία.

Οι γυναίκες των οδοφραγμάτων, μητέρες, σύζυγοι αγνοουμένων, κρατάνε στη θέση της καρδιάς τις φωτογραφίες των αγαπημένων τους, αναζητώντας κάποιον να τους πεις ένα καλό νέο. Τόσα χρόνια μετά, σχεδόν μισό αιώνα, η ελπίδα συντηρείται γιατί είναι το οξυγόνο της ζωής.

Η Έλλη Σταύρου κρατούσε στη θέση της καρδιάς της, τη φωτογραφία της Κερύνειας. Αυτός ήταν μεγάλος της πόθος. Η επιστροφή της Κερύνεια, η απελευθέρωση της κατεχόμενης πατρίδας, ήταν το τάμα μιας ολόκληρης ζωής.

Το σπίτι της στην Κερύνεια βρίσκεται στην Οδός Ελλάδος 82. Όπως είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή της στο συνάδελφο Μάριο Δημητρίου το είχε αγοράσει από τον παλιό βουλευτή Τίτο Φάνο περίπου 15 χρόνια πριν από την εισβολή.

Μετά την εισβολή για χρόνια στο σπίτι της διέμενε ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και στη συνέχεια λειτουργούσε ως κομματικά γραφεία του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος.

Δεν πρόλαβε να δει ελεύθερη την Κερύνεια. Η πορεία συνεχίζεται.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Εάν ο Πούτιν ζητούσε αναγνώριση όπως ο Ταγίπ… Δεν υπάρχει καμία αντίδραση στους μαξιμαλισμούς και τις απειλές Ερντογάν από τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου