FILE PHOTO A general view of the industrial port of Lubmin, during the commissioning of the LNG Terminal ‘Deutsche Ostsee’ in Lubmin, Germany. EPA, NORBERT FELLECHNER, POOL
Η μείωση του διοξειδίου του άνθρακα είναι η κορυφαία προτεραιότητα, αλλά η Ευρώπη θα έκανε λάθος αν εστίαζε αποκλειστικά στους ηλεκτρικούς κινητήρες και το ηλεκτρονικό καύσιμο.
Καλύτερα να σκεφτόμαστε με απλό τρόπο, να λαμβάνουμε υπόψη τα αποτελέσματα της έρευνας και επίσης να αξιολογούμε ορθά τα βιοκαύσιμα. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα σχετικά με την οικολογική μετάβαση που πρέπει να εξετάζονται από καιρό σε καιρό.
Πρώτα από όλα το γεγονός ότι η μείωση του διοξειδίου του άνθρακα στον αέρα είναι ύψιστη προτεραιότητα, αλλά ότι δεν πρέπει να έχει τίποτα ιδεολογικό. Το κόμμα του φυσικού αερίου, το πάρτι για το πετρέλαιο, το κόμμα υδρογόνου, τώρα το κόμμα των ηλεκτρονικών καυσίμων, δεν έχουν δώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Θα ήταν προτιμότερο να υιοθετήσουμε μια μέθοδο στην οποία η επιλογή είναι αποτέλεσμα έρευνας των επιλογών που γίνονται εφικτές από την τεχνολογία. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, καταλάβαμε όλοι τι σήμαινε μια Ευρώπη εξαρτημένη κατά 40% από το αέριο της Μόσχας.
Η ύπαρξη μιας σχεδόν αποκλειστικής πηγής προμήθειας, μαζί με το πετρέλαιο, για τη θέρμανση των σπιτιών, για την ηλεκτροδότηση σταθμών και για όλες τις άλλες βιομηχανικές και αστικές χρήσεις έχει αποδειχθεί μεγάλη οικονομική και στρατηγική ευθραυστότητα. Πρόκειται σαφώς για ένα μάθημα που πρέπει επίσης να έχουμε κατά νου σε ένα άλλο μέτωπο, αυτό της κινητικότητας.
Φυσικά, έχει αποδειχθεί ότι τα μηχανοκίνητα οχήματα, ειδικά με παλαιές τεχνολογίες, ήταν εξαιρετικά ρυπογόνα. Ακόμα και η θέρμανση των σπιτιών δεν έχει ξεπεράσει. Τότε η τεχνολογία άρχισε να παράγει αποτελέσματα και ακριβώς γύρω από την καινοτομία πρέπει να έχουμε το θάρρος να σκεφτόμαστε κοσμικά.
Στον τεχνολογικό και παραγωγικό ανταγωνισμό κέρδισε ο κινητήρας εσωτερικής καύσης. Ήταν καλό για τη βιομηχανία και την κινητικότητα σίγουρα όχι για τον πλανήτη.
Η Ευρώπη μιλά για ουδέτερη τεχνολογία, αλλά μάλλον θα πρέπει να γίνει περισσότερη δουλειά για να συμβεί πραγματικά.
Ερχόμαστε στον ηλεκτροκινητήρα, ίσως την πιο συνεπή βιομηχανική επανάσταση των τελευταίων ετών για την οποία, ωστόσο, δεν πρέπει να κάνουμε το ίδιο λάθος με το φυσικό αέριο. Οι μπαταρίες παραμένουν στο επίκεντρο αυτής της αλλαγής, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι για την κατασκευή τους χρειάζονται σπάνιες γαίες ή κρίσιμες πρώτες ύλες που δεν διαθέτει η Ευρώπη. Επομένως, για την κατασκευή τους θα χρειαστεί να στραφούν στην Κίνα ή σε χώρες όπως η Ρωσία ή η Ουκρανία ή η Βραζιλία.
Αποτέλεσμα;
Βρισκόμαστε, πράγματι στο σημείο εκκίνησης όσον αφορά την οικονομική και στρατηγική εξάρτηση ακριβώς αυτή η συνθήκη από την οποία, μετά τα μαθήματα του πολέμου στην Ουκρανία, θα θέλαμε να απεμπλακούμε. Πάνω από όλα στο ευαίσθητο έδαφος της κοινωνικής βιωσιμότητας η ίδια η Ευρώπη δείχνει ότι γνωρίζει πολύ καλά τον νόμο περί πρώτων υλών δείχνει ότι το γνωρίζει πολύ καλά.
Ως εκ τούτου, η διατήρηση περισσότερων επιλογών είναι ο μοναδικός δρόμος προς την ανταγωνιστική βιωσιμότητα και η παγίδα της ενεργειακής ιδεολογίας θα μας έκανε να χάσουμε πολλές ευκαιρίες. Επομένως ιδεολογία προς αποφυγή.
*Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής. @mail: [email protected], Twitter: TsiloyannisAnd, Facebook: Andreas Tsiloyannis, © Andreas Tsiloyannis
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE