H νέα «εποχή των Αυτοκρατοριών» στην Ευρασία: Η Τουρκία νομίζει ότι είναι υπερδύναμη(!!!), όπως η Κίνα, το Ιράν και η Ρωσία

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ένας Κινέζος στο Παρίσι: Σπάνια συνάντηση Σι με Μακρόν με το μυαλό στην Ουκρανία και τις εμπορικές διαφορές Πεκίνου – Βρυξελλών

Τι θα γινόταν αν η Δύση δεχόταν να αναστείλει την αποστολή όπλων στο Κίεβο, με αντάλλαγμα μια εκεχειρία; Ο Χριστός, η realpolitik, η πολύπαθη Ουκρανία και η αυταρχική Ρωσία…

Το Κρεμλίνο προκαλεί εμμέσως την Δύση: Ισχυρίζεται ότι η Νατοϊκή άσκηση Steadfast Defender είναι ένδειξη ότι η συμμαχία ετοιμάζεται για σύγκρουση με τη Μόσχα

To περιοδικό Foreign Affairs σε άρθρο δημοσιεύει βιβλιοκριτική του G. John Ikenberry για το ομώνυμο βιβλίο, του Jeffrey Mankoff (Yale University Press, 2022, 384 pp), σημειώνοντας ότι μια νέα «εποχή της αυτοκρατορίας» αναδύεται στην καρδιά της Ευρασίας.

ΤΙΤΛΟΣ: με τίτλο Empires of Eurasia: How Imperial Legacies Shape International Security – Αυτοκρατορίες της Ευρασίας: Πώς οι αυτοκρατορικές κληρονομιές διαμορφώνουν τη διεθνή ασφάλεια

Κάθε μία από τις μεγάλες δυνάμεις της περιοχής -Κίνα, Ιράν, Ρωσία και Τουρκία- επιδιώκει μια «νέα αυτοκρατορική γεωπολιτική» και παρεμβαίνει στις υποθέσεις των μικρότερων γειτονικών κρατών.

Στη Συρία και την Ουκρανία, η νεοαυτοκρατορική στροφή της Ρωσίας έχει πάρει τη μορφή άμεσης στρατιωτικής επέμβασης και de facto επαναχάραξης των συνόρων. Η ατζέντα της Κίνας στην περιοχή βασίζεται στην καλλιέργεια οικονομικών δεσμών και στην οικοδόμηση εθνοτικών και γλωσσικών δεσμών.

Οι παλιές αυτοκρατορικές παραδόσεις, σύμφωνα με τον Mankoff, στέκονται πίσω από αυτή τη νέα ευρασιατική γεωπολιτική. Και τα τέσσερα κράτη είναι διάδοχοι αυτοκρατοριών που κατέρρευσαν στις αρχές του εικοστού αιώνα.

Οι σύγχρονες αποτυχίες έχουν ενθαρρύνει τους ηγέτες τους να στραφούν στο αυτοκρατορικό παρελθόν τους για έμπνευση, συμβολισμό και νομιμότητα.

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να παρουσιαστούν ως κληρονόμοι των αγιοποιημένων αυτοκρατορικών παραδόσεων.

Ο Mankoff υποστηρίζει ότι το αυτοκρατορικό παρελθόν δεν επηρεάζει απλώς τη σύγχρονη ρητορική. Με μια πιο βαθιά έννοια, αυτές οι χώρες, λόγω του αυτοκρατορικού τους παρελθόντος, δεν είναι (και δεν είναι πιθανό να γίνουν) έθνη-κράτη ικανοποιημένα να βρίσκονται σε έντονα καθορισμένα εδάφη. Όταν πρόκειται για διεθνείς σχέσεις, το παρελθόν δεν είναι ποτέ πραγματικά παρελθόν.

ΠΗΓΗ: Περιοδικό Foreign Affairs

Έχει γίνει ο Εμανουέλ Μακρόν o ανάπηρος της διεθνούς πολιτικής σκηνής: Ή είναι τελικά “ο μονόφθαλμος βασιλιάς στη χώρα των τυφλών;”