Έχει γίνει ο Εμανουέλ Μακρόν o ανάπηρος της διεθνούς πολιτικής σκηνής: Ή είναι τελικά “ο μονόφθαλμος βασιλιάς στη χώρα των τυφλών;”

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ένας Κινέζος στο Παρίσι: Σπάνια συνάντηση Σι με Μακρόν με το μυαλό στην Ουκρανία και τις εμπορικές διαφορές Πεκίνου – Βρυξελλών

Οι Βρετανοί στη λογική Μακρόν: Στο πλευρό της Ουκρανίας πάση θυσία – Χτυπήσετε με τα όπλα μας εντός Ρωσίας, είπε ο Κάμερον σε Ζελένσκι – «Άμεση κλιμάκωση» βλέπει το Κρεμλίνο

Θύελλα αντιδράσεων κατά Μακρόν μετά τις δηλώσεις για εμπλοκή των πυρηνικών της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή άμυνα: «Εθνικό κίνδυνο» τον αποκαλεί η αντιπολίτευση

Αμφισβητούμενος στη χώρα του, ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, δεν είναι πλέον σε θέση να ασκήσει σημαντική επιρροή στο εξωτερικό, ενώ οι διπλωματικές του γκάφες δίχασαν τους 27 και έσπειραν σύγχυση στους παραδοσιακούς συμμάχους του Παρισιού, εκτιμά ο ανταποκριτής της εφημερίδας Liberation, στις Βρυξέλλες, Jean Quatremer.

Κατά την άποψή του, η αδυναμία του Emmanuel Macron να πείσει το λαό για την ανάγκη της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος, η συνεχιζόμενη επιδείνωση των οικονομικών, αλλά και οι εικόνες αστυνομικής καταστολής, που έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου, δεν δίνουν την εικόνα μιας υγιούς χώρας.

Επιπλέον, θεωρώντας, ότι θεαματική πτώση της δημοτικότητας του Προέδρου στις δημοσκοπήσεις ολοκληρώνει την εικόνα μιας διαλυμένης, αποδυναμωμένης Γαλλίας, χωρίς πολιτική κατεύθυνση στον υπόλοιπο κόσμο, διερωτάται  για την αξία του λόγου του Emmanuel Macron απέναντι στους εταίρους του, ως προς το οποίο απαντούν δ/φοι και πολιτικές προσωπικότητες.

 «Αν καταφέρει να βρει μια διέξοδο από την τρέχουσα κρίση και να επανασυνδεθεί με τους Γάλλους, θα γυρίσει την κατάσταση υπέρ του. Στη Γερμανία, θα εμφανιστεί ως ο μεταρρυθμιστής που θα έχει καταφέρει να επιβάλει μια επώδυνη, αλλά απαραίτητη μεταρρύθμιση», αναλύει η Michaela Wiegel, ανταποκρίτρια στο Παρίσι της εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Ο Jean-Dominique Giuliani, πρόεδρος του Think Tank  Robert-Schuman τονίζει:  «Τότε θα τον αναγνωρίσουμε γιατί κράτησε».

«Σίγουρα, ο Μacron έχει την εικόνα σε όλη την Ευρώπη ενός αλαζονικού, συγκαταβατικού ανθρώπου, πεπεισμένου ότι έχει δίκιο εναντίον όλων, αλλά όλοι γνωρίζουν επίσης, ότι η Γαλλία είναι μια χώρα που βρίσκεται σε κακή κατάσταση!», ισχυρίζεται ο Dany Cohn-Bendit, πρώην συμπρόεδρος της Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και προσθέτει:

 «Το να πάθεις νευρικό κλονισμό επειδή πηγαίνεις από τον παράδεισο των συνταξιοδοτήσεων στα 62 στην κόλαση της συνταξιοδότησης στα 64 είναι ακατανόητο σε χώρες, όπου αυτή η ηλικία έχει ήδη οριστεί στα 67…»

«Εάν ο Macron βγει νικητής από αυτή την κρίση, θα ανακτήσει τον ρόλο που θέλει για τον εαυτό του στην Ένωση», εκτιμά η Michaela Wiegel, με τον Quatremer να αναφέρεται στη συνέχεια στην προώθηση του Macron, από το 2017,  της αντίληψής του για «ευρωπαϊκή κυριαρχία» ή «στρατηγική αυτονομία», είτε σε οικονομικό, εμπορικό, διπλωματικό ή στρατιωτικό πεδίο, το οποίο και αναγνωρίζει, όπως σημειώνεται, υψηλού επιπέδου Ευρωπαίος διπλωμάτης, αναφέροντας:

«Η Γαλλία είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που σκέφτεται την Ευρώπη και κάνει διατυπωμένες προτάσεις που δείχνουν το δρόμο, ακόμα κι αν προκαλεί τριγμούς».

 «Το πρόβλημα για τον Macron δεν είναι μόνο η αλαζονεία του, είναι το γεγονός, ότι προστίθεται στα λάθη του η διεθνής πολιτική», αναφέρει ο Cohn-Bendit, με τον Jean-Dominique Giuliani να θεωρεί, ότι ο Γάλλος πρόεδρος «έχασε μια μεγάλη ευκαιρία στην αρχή του πολέμου στην Ουκρανία, όταν η Γερμανία βρέθηκε αποδυναμωμένη από το στρατηγικό λάθος που έκανε στην οργάνωση της εξάρτησής της από τη Ρωσία».

«Iσχυριζόμενος συνεχώς, ακόμα και σήμερα, ότι δεν πρέπει να ταπεινώνουμε τον Vladimir Poutine, έκοψε την Ευρώπη στα δύο, με αποτέλεσμα οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που έχουν δικαιολογημένο φόβο για τη Ρωσία, να μην είναι κοντά στο να τον συγχωρήσουν», τονίζει Giuliani.

Κατά τον Quatremer, η πρόσφατη περιοδεία στην Αφρική και ειδικά το ταξίδι στην Κίνα αύξησαν την παρεξήγηση για τον Emmanuel Macron, ο οποίος εμφανίζεται πλέον ως διχαστής της Ευρώπης.

«Ήταν πολύ καλή ιδέα να πάει στο Πεκίνο με την Ursula von der Leyen, γιατί έστελνε μια εικόνα ενότητας. Στη συνέχεια, πίσω στο αεροπλάνο, η συνέντευξή του έφερε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα», εκτιμά η Michaela Wiegel, με τον Jean-Dominique Giuliani να αναφέρει από την πλευρά του:

«Το θέμα της στρατηγικής αυτονομίας έγινε ξαφνικά ενοχλητικό για τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, όταν χρησιμοποιείται εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες απέδειξαν, ότι είναι οι μοναδικές που μπορούν να προσφέρουν εγγύηση ασφάλειας στην Ευρώπη! Και φαινόταν, ότι αποσκοπούσε κυρίως στο να κατευνάσει τους Κινέζους. Κατάφερε να αποδυναμώσει την έννοια της στρατηγικής αυτονομίας, όταν κέρδιζε έδαφος.»

«Πώς μπορούμε να διεκδικήσουμε την ευρωπαϊκή ηγεσία, όταν εμφανιζόμαστε όχι ως ενοποιοί, αλλά ως διαχωριστές;», διερωτάται ο Quatremer, ο οποίος ωστόσο θεωρεί, ότι η τύχη του Emmanuel Macron έγκειται στο ό,τι κανείς δεν μπορεί να διεκδικήσει να πάρει τη θέση του.

O Γερμανός Olaf Scholz είναι ένας «αδύναμος» καγκελάριος και η Ιταλίδα Giorgia Meloni είναι στην άκρα δεξιά, κάτι που την εμποδίζει να είναι σημείο ισορροπίας, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη, ότι αυτοί οι δύο ηγέτες δύσκολα έλαμψαν με τις ιδέες τους, αναφέρει, χαρακτηρίζοντας τον Macron, «μονόφθαλμο βασιλιά στη χώρα των τυφλών…»

ΠΗΓΗ: Liberation – Emmanuel Macron, l’éclopé de la scène internationale

“Η Μεγάλη Αντιπαράθεση”… Ένα βιβλίο-αποκάλυψη για την τύφλωση των Δυτικών: Πώς εξαγοράστηκε μέρος των ευρωπαϊκών ελίτ από τον Βλαντιμίρ Πούτιν