“Η Μεγάλη Αντιπαράθεση”… Ένα βιβλίο-αποκάλυψη για την τύφλωση των Δυτικών: Πώς εξαγοράστηκε μέρος των ευρωπαϊκών ελίτ από τον Βλαντιμίρ Πούτιν

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ουδέτερη ζώνη ο στόχος μας στο Χάρκοβο, λέει ο Πούτιν: Για να προφυλαχτεί η Ρωσία από τις επιθέσεις…

Θερμή υποδοχή Πούτιν από τον Σι Τζινπίνγκ στην Κίνα: Για «αμοιβαία εμπιστοσύνη» μίλησαν οι πρόεδροι των δύο χωρών

Ξεδιάντροπος ο Πούτιν δηλώνει ότι έχει μεγάλες πιθανότητες να «λύσει το θέμα της Ουκρανίας ειρηνικά»… με επέλαση σε όλα τα μέτωπα

Η γαλλική εφημερίδα Le Monde (κείμενο Isabelle Mandraud) προβάλλει το βιβλίο του ευρωβουλευτή Raphaël Glucksmann, που επικεντρώνεται στο πώς εξαγοράστηκε μέρος των ευρωπαϊκών ελίτ από τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν αλλά κυρίως, στο πώς η συντριπτική πλειοψηφία επέτρεψε να τυφλωθεί.

Επισημαίνεται, ότι ο Glucksmann είναι πίσω από τη δημιουργία της Ειδικής Επιτροπής για την Εξωτερική Παρέμβαση σε όλες τις Δημοκρατικές Διαδικασίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συμπεριλαμβανομένης της Παραπληροφόρησης (INGE), της οποίας και ανέλαβε την Προεδρία και της οποίας η αποστολή επεκτάθηκε, τον Φεβρουάριο, σε θέματα διαφθοράς και διαφάνειας, μετά το σκάνδαλο «Qatargate».

Κατά την δημοσιογράφο, ούτε το «Qatargate», ούτε η «Caviar diplomacy», που αφορούσε σε σε μεγάλης κλίμακας ελιγμούς, για την εξαγορά της χάρης των Ευρωπαίων αξιωματούχων προς όφελος, αυτή τη φορά, του Αζερμπαϊτζάν, δεν συγκρίνεται με «την διείσδυση και την διαφθορά των ευρωπαϊκών ελίτ», που ξεκίνησε από τον Vladimir Poutine.

Επισημαίνεται ο βασικός ρόλος που διαδραμάτισε ως προς αυτό ο πρώην πράκτορας της Στάζι, ο Γερμανός Matthias Warnig, εισάγοντας τον Gerhard Schröder στον κύκλο των «χρυσών συντάξεων», που οργάνωσε η Ρωσία, με πολλές θέσεις στα διοικητικά συμβούλια των ισχυρών ομίλων υδρογονανθράκων της, στις οποίες θα «ορμήσουν», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, δεκάδες ηγέτες της Γηραιάς Ηπείρου.

Όπως σημειώνεται, αυτό που συγκλονίζει ακόμη περισσότερο τον Raphaël Glucksmann δεν είναι τόσο η διαφθορά, όσο η τύφλωση των δυτικών ηγετών, ως προς το οποίο και αναφέρει:

«Oι περισσότεροι δεν έχουν λάβει ούτε ένα ευρώ (…), δεν είναι ούτε ανοιχτά φιλορώσοι, ούτε πραγματικά υπέρ του Πούτιν, έχουν τυφλωθεί. Στη Γαλλία, ειδικότερα, η ρομαντική ψευδαίσθηση μιας προνομιακής σχέσης με τον Poutine  έχει μεταδοθεί από πρόεδρο σε πρόεδρο, με αξιοσημείωτη εξαίρεση τον François Hollande».

Υπογραμμίζεται ο φόβος του Raphaël Glucksmann για  τη συνέχεια αυτής της πρακτικής, ιδίως από την πλευρά της Κίνας, ως προς το οποίο και τονίζει:

«Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν χρειάζεται λομπίστες, οι μεγάλες εταιρείες μας, που εξαρτώνται από τον παραγωγικό μηχανισμό και την κινεζική αγορά, κάνουν την δουλειά στη θέση τους. Από τη σκοπιά της Volkswagen ή της Siemens, αυτό είναι απολύτως λογικό. Από τη σκοπιά του γενικού ευρωπαϊκού συμφέροντος, αυτό είναι αίρεση.

ΠΗΓΗ: Le Monde, Isabelle Mandraud – La Grande Confrontation. Comment Poutine fait la guerre à nos démocraties: de la cécité des Occidentaux

Το περιοδικό Forbes αποδομεί τον Ερντογάν, “αποκαλύπτει” τον Μπάιντεν: Αποδυναμώνει τις ΗΠΑ, αμφισβητεί τα συμφέροντα τους, αλλά δεν αντιμετωπίζει σκληρές συνέπειες