Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ δεν χαρίστηκε στους Εγγλέζους: Χωρίς την ΕΟΚΑ κανείς δεν ξέρει αν θα είμαστε ή όχι ακόμα αποικία του Στέμματος…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο υποψήφιος Δημαρχος Πάφου ξεκίνησε την εκστρατεία του με επίκεντρο τον άνθρωπο: “Πάμε δυνατά για την αλλαγή”, υποσχέθηκε ο Εύρος Λοϊζίδης

Συμμαχία του ΔΗΣΥ με το ΔΗΚΟ για οικειοθελή παραίτηση αξιωματούχων από πολλαπλές συντάξεις: Κατέθεσαν πρόταση νόμου, οι νομικοί σκόπελοι

Η από-αποικιοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η… ανάγκη για tea-time και ο αγώνας για Ένωση: Το νησί όμηρο της κατοχικής Τουρκίας και της ανθελληνικής Βρετανίας

“Οι Βρετανοί έδωσαν στην Κύπρο όσα εξαναγκάστηκαν να δώσουν και η Κυπριακή Δημοκρατία, έστω και αν δεν αποτελούσε πλήρη επιβράβευση τόσων αγώνων και θυσιών, υπήρξε ένα επίτευγμα και το επίτευγμα αυτό είναι απότοκο του αγώνα της ΕΟΚΑ”.

Τα παραπάνω ανέφερε στην ομιλία του ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗΚΟ), Νικόλας Παπαδόπουλος. Μιλούσε στην εκδήλωση του Συνδέσμου Αποστράτων Αξιωματικών Κυπριακού Στρατού (ΣΑΑΚΣ) για τις εθνικές επετείους της 25ης Μαρτίου και της 1ης Απριλίου.

“Χωρίς την ΕΟΚΑ”, τόνισε, “κανείς δεν ξέρει αν θα είμαστε ή όχι ακόμα αποικία του Στέμματος”.

Αυτές τις μέρες ο Ελληνισμός γιορτάζει τις δύο επετείους που εκφράζουν την αγάπη του Έλληνα προς την ελευθερία και συμβολίζουν βωμούς θυσίας για την απόκτησή της.

Η εξέγερση του 1821 για την αποτίναξη του δουλικού ζυγού, οι εκατόμβες των θυσιών και τα ολοκαυτώματα, η ανυποχώρητη απόφαση των αγωνιζομένων να ελευθερωθούν ή να πεθάνουν, ανέδειξαν και πάλι την Ελλάδα δάσκαλο της ανθρωπότητας.

Έδωσε η Ελλάδα το δίδαγμα ότι, αν και η ζωή είναι πολυτιμότατο αγαθό για τον άνθρωπο, εντούτοις υπάρχουν αξίες χάριν των οποίων και η ζωή πρέπει να θυσιάζεται.

Επαναβεβαίωσε η Ελλάδα το δίδαγμα ότι η ζωή καταξιούται, όταν ο άνθρωπος ζει εν ελευθερία ή πεθαίνει για την ελευθερία.

Οι ηρωισμοί και οι αυτοθυσίες των ηρώων του 1821 αποτέλεσαν πηγή εμπνεύσεως και παραδειγματισμού για τους μαχόμενους Έλληνες της Κύπρου.

Η Κύπρος έγινε βωμός ατέρμονης θυσίας, επί του οποίου εναπέθεσαν ως προσφορά τη ζωή τους οι αγωνιστές, με αντάλλαγμα την ελευθερία.

Μέγα χρέος είχε συνεγείρει τους αγωνιστές του 1955-1959 και ολόκληρο τον Κυπριακό Ελληνισμό εις το τιτάνιο έργο της απελευθέρωσης της ιδιαίτερης τους πατρίδας.

Χρέος έναντι του παρελθόντος, έναντι του παρόντος και έναντι του μέλλοντος.

Το 1821 είναι μοναδικό ιστορικό γεγονός, το οποίο θεμελιώθηκε και στερεώθηκε πάνω στον αγώνα και τις θυσίες του Ελληνικού λαού.

Για την Ελλάδα το 1821 αποτελεί επίτευγμα και έργο συνέπειας προς την Ιστορία της.

Η Ελλάδα, γεννήτωρ και τροφός αξιών, διδάσκει από τότε την Οικουμένη τους τρόπους διασφαλίσεως αυτών των αξιών.

Η Κύπρος, περήφανη για την ελληνική της υπόσταση, 134 χρόνια αργότερα, ακολούθησε το παράδειγμα της Μητρόπολης του Ελληνισμού, ως αποτέλεσμα φυσιολογικό της ελληνικής της καταγωγής.

Και μπορεί σήμερα η Κύπρος, 63 χρόνια μετά την ανεξαρτησία της να αγωνίζεται ακόμα για την ελευθερία και το δίκαιο, όμως, για την ιστορία αξίζει ίσως τον κόπο να θυμηθούμε την παγίως κακόβουλη βρετανική πολιτική. Ίσως βοηθηθούμε αν ανακαλέσουμε στη μνήμη όλες τις διαψεύσεις των ελπίδων του Κυπριακού Ελληνισμού. Τις ύπουλες υπονομεύσεις και τα τόσα άλλα δαιμονικά και καταχθόνια τεχνάσματα και σχέδια.

Οι Βρετανοί έδωσαν στην Κύπρο όσα εξαναγκάστηκαν να δώσουν και η Κυπριακή Δημοκρατία, έστω και αν δεν αποτελούσε πλήρη επιβράβευση τόσων αγώνων και θυσιών, υπήρξε ένα επίτευγμα και το επίτευγμα αυτό είναι απότοκο του αγώνα της ΕΟΚΑ.

Χωρίς την ΕΟΚΑ κανείς δεν ξέρει αν θα είμαστε ή όχι ακόμα αποικία του Στέμματος.

Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Τα υπόλοιπα είναι μόνο φλυαρίες, εικασίες αστήρικτες και αντιεπιστημονικό παιχνίδι συλλογισμών.

Αυτό ας το θυμόμαστε όλοι, αλλά ιδιαίτερα να το θυμούνται όσοι εξαιτίας της ΕΟΚΑ περιβλήθηκαν πολιτειακά αξιώματα και που σήμερα απαξιούν τον επικό εκείνο αγώνα και τους Αυξεντίου και τους Μάτσηδες, που πολεμούσαν οραματιζόμενοι το μέλλον, ενώνοντας τα γήινα με τα υπερκόσμια.

1955 – 1959: Η δρακογενιά της ΕΟΚΑ. Μιας γενιάς άνθρωποι γεμάτοι υψηλά φρονήματα και αγωνιστικότητα. Ένας λαός αγνός, ιδεαλιστής, με πίστη, που τέντωσε όλους τους μυώνες του κορμιού του για να απελευθερωθεί.

1955-2023: Μια περίοδος 68 χρόνων, κατά την οποία μεσολάβησαν γεγονότα που νομίζαμε πως δεν θα χωρούσαν ούτε σ’ ένα αιώνα.

Μια γενιά που γέννησε ένα Αυξεντίου και ένα Μάτση, ένα Παλληκαρίδη και ένα Ζάκο, που αντίκρυσαν τον θάνατο κατάματα και τον εξευτέλισαν.

Μια γενιά που γέννησε και εφιάλτες, υπονομευτές, συνωμότες, που άνοιξε την κερκόπορτα στις ορδές του Αττίλα.

Μια γενιά που γέννησε ένα Μακάριο, για να τον στηρίξει, να τον ανεβάσει, να τον δοξάσει, να τον υπονομεύσει, να τον διασύρει, να τον σκοτώσει, να τον αναστήσει, να τον δικαιώσει, να τον χάσει.

Μιας γενιάς άνθρωποι. Και ο Μάρκος Δράκος και ο Τάσος Μάρκου Και οι αδιάφθοροι νεκροί και οι διεφθαρμένοι ζωντανοί.

Κράμα μεγάλης και μικρής γενιάς.

Σήμερα στρέφουμε με ευγνωμοσύνη τη σκέψη μας προς τους μάρτυρες και αγωνιστές του 1821 και του 1955 και ευλαβώς υποκλινόμενοι καταθέτουμε στη μνήμη τους στεφάνους τιμής και αναβαπτιζόμενοι στο πνεύμα της θυσίας τους ανανεώνουμε την πίστη μας για ελευθερία.

Για να αποκτήσουμε την ελευθερία μας πρέπει να αγωνιστούμε για να νικήσουμε, αφού δεν μας επιτρέπεται να νικηθούμε.

Δεν μας το επιτρέπουν οι ηρωικοί νεκροί του ’21 και του ’55. Οι ακατάβλητοι αγωνιστές των γενιών εκείνων που θυσίασαν την όμορφη νιότη τους και τη ζωή τους υπέρ πίστεως και πατρίδος.

Δεν μας το επιτρέπουν όλοι εκείνοι που έγραψαν με τα κατορθώματα τους σελίδες επικού μεγαλείου, που θα παραμείνουν αθάνατες μέσα στην Ιστορία.

Ας συγχρονίσουμε λοιπόν τα βήματα μας με τα βήματα της Ιστορίας μας. Ας μη δειλιάσουμε και «ας αγωνιστούμε για το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την Ιστορία μας».

Μπράβο στους Έλληνες του Λονδίνου: Εξόργισαν τον απαράδεκτο Τσαβούσογλου οι αποδοκιμασίες στον κατοχικό ηγέτη, Ερσίν Τατάρ (video)