Φάρος πολιτισμού ο χαροκαμένος ιερέας, πατέρας του Κυπριανού Παπαϊωάννου: Η κάθαρση μετά την τραγωδία των Τεμπών

Του ΠΕΤΡΟΥ Θ. ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ – Λευκωσία

Η έκρηξη και η τεράστια λάμψη και η φωτιά που άναψε μετά τη φοβερή σύγκρουση των δύο τραίνων στα Τέμπη φώτισε τη διαχρονική ανικανότητα της εξουσίας να ενεργήσει ως ευρωπαϊκή χώρα και να διασφαλίσει την ασφαλή διακίνηση του κοινού με τους ελληνικούς σιδηροδρόμους.

Φαίνεται ότι ο άνθρωπος είχε τεθεί έξω από τις προτεραιότητες της εξουσίας και των τεχνοκρατών. Ο άνθρωπος αφέθηκε αβοήθητος να τον συντρίψει η ανικανότητα των υπευθύνων, τα γρανάζια της γραφειοκρατίας και η ανευθυνότητα των υπευθύνων.

Φαίνεται ότι ο σταθμάρχης, από ανικανότητα ή ανευθυνότητα, πάτησε ή δεν πάτησε το κουμπί, που για χρόνια προετοίμαζε η αδιαφορία και αναβλητικότητα της εξουσίας. Και το αποτέλεσμα ήταν φρικτό και τραγικό.

Δεκάδες άνθρωποι, κυρίως νέοι, συνθλίβηκαν μέσα στα βαγόνια ή εξαϋλώθηκαν μέσα στο καμίνι που άναψε η σφοδρή σύγκρουση των δύο συρμών. Εκατοντάδες οικογένειες ένιωσαν την επίθεση του χάρου, έζησαν την μεγαλύτερη τραγωδία, που θα τους συνοδεύει σε όλη τους τη ζωή.

• Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς για αυτούς τους ανθρώπους. Ούτε η πάγκοινη συμπαράσταση και η ενσυναίσθηση ολόκληρου του Ελληνισμού, ούτε οι απολογίες του πρωθυπουργού μπορούν να μειώσουν τον αβάστακτο τους πόνο. Δικαιολογίες δεν μπορούν να υπάρχουν.

Μόλις έσβησε ο ήχος που ακούστηκε και μόλις η φωτιά που άναψε από τη φοβερή σύγκρουση κατασβέστηκε, ένα απόλυτο σκοτάδι σκέπασε όλη την Ελλάδα και τις καρδιές των Ελλήνων.

Όμως εκείνη η λάμψη πρόλαβε να φωτίσει όλα τα κακά που προετοίμασαν εκείνη την σύγκρουση. Και τώρα κανένας δεν μπορεί να τα βάλει κάτω από το χαλί ή να τα σκεπάσει με την επιτηδειότητα της μίζας, της διαφθοράς και της διαπλοκής. Γιατί η μεγάλη έκρηξη φώτισε όλη τη ανικανότητα και τη διαφθορά, που αναγκαστικά τώρα θα βγουν στο φως.

Ελπίζουμε τώρα ότι με διαφάνεια οι υπεύθυνοι, συγκλονισμένοι από την τραγωδία και τρομοκρατημένοι από την οργή του λαού, θα κάμουν σε μερικούς μήνες, όσα ανέβαλλαν για πολλά χρόνια, για να μην ξαναγίνει τέτοιο κακό. Αλλά τίποτε και κανένας δεν μπορεί να φέρει πίσω τα χαμένα παιδιά ή να ξαναφέρει το χαμόγελο στο πρόσωπο των χαροκαμένων γονιών, αδελφών, παιδιών και συγγενών των θυμάτων.

Όμως η μεγάλη τραγωδία έφερε στο φως και μερικές ξεχασμένες αρετές που έχει ο λαός και η νεολαία μας. Πολλοί ακόμα ενεργούν με τρόπο αλληλέγγυο και με αποφασιστικότητα προσφέρουν στο συνάνθρωπό τους. Τονίζουμε τον πανελλήνιο ξεσηκωμό για καταδίκη της εξουσίας, για συμπαράσταση στις οικογένειες των θυμάτων, για περίθαλψη των θυμάτων.

Μας κάνουν αισιόδοξους η προθυμία, η ταχύτητα και αυταπάρνηση με την οποία κινήθηκαν τα σωστικά συνεργεία, οι αστυνομικοί, οι πυροσβέστες, οι γιατροί, οι νοσηλευτές και όλοι όσοι μπορούσαν να προσφέρουν κάποια βοήθεια. Μας δίνουν ελπίδα οι νέοι που σχημάτισαν ουρές για να δώσουν αίμα για τους τραυματίες.

Στεκόμαστε όμως με ιδιαίτερη αισιοδοξία και θαυμασμό στις περιπτώσεις εκείνες που βγήκαν στη δημοσιότητα για αστυνομικούς, διασώστες και γιατρούς, αλλά και συνεπιβάτες εθελοντές που ενήργησαν με ευσυνειδησία ως επαγγελματίες, αλλά και που υπερέβησαν τα καθήκοντα τους ως άνθρωποι, ενεργώντας με αυταπάρνηση και εθελοντικά, με κίνδυνο της ζωής τους για να διασώσουν όσους περισσότερους επιβάτες μπορούσαν.

Ως Κύπριος θέλω να εκφράσω επίσης τη θλίψη μου για τα δύο νέα παιδιά, τον Κυπριανό και την Αναστασία, που χάσαμε απρόσμενα και που η Κύπρος θα στερηθεί την προσφορά τους. Η σκέψη μας είναι στις χαροκαμένες οικογένειες. Ιδιαίτερα θέλω να αναφερθώ στον Κύπρο Παπαϊωάννου, από την Αυγόρου.

Ήταν υπόδειγμα νέου ανθρώπου, προσηλωμένου στις αρχές και τις αξίες που του μετέδωσε η χαροκαμένη οικογένειά του και ιδιαίτερα ο ιερέας πατέρας του. Ο Κύπρος ήταν φίλος του εγγονού μου. Μαζί υπηρέτησαν τη θητεία στους καταδρομείς. Και ο εγγονός μου θαυμάζει το χαρακτήρα του Κύπρου, που ήταν ένας σημαντικός και μοναδικός νέος. Επηρέαζε με τη ζωή και το παράδειγμά του, αλλά κυρίως με τις αρχές και τις αξίες του, τη νεολαία και τους φίλους του.

Προσωπικά κατανόησα ότι πράγματι, όπως είπε ο εγγονός μου, ότι και να πεις για τον Κύπρο είναι λίγα. Το έδειξε η μοναδική συμπεριφορά του ιερέα πατέρα του. Τα λόγια του ξεχείλισαν από χριστιανική αγάπη και ανεξικακία.

Η συμπεριφορά του ήταν πάνω από τις ανθρώπινες αντιδράσεις στον ανείπωτο πόνο και το πένθος. Δεν κυνήγησε τους ηθικούς και τους αυτουργούς του εγκλήματος, που σκότωσαν το παιδί του. Αλλά αντίθετα με μοναδική αξιοπρέπεια τους συγχώρησε για να βρει ανάπαυση η ψυχή του αδικοχαμένου Κύπρου.

• Φάρος πολιτισμού ο χαροκαμένος ιερέας

Ο χαροκαμένος ιερέας μας έδειξε ότι είναι ένας φάρος του πολιτισμού και της χριστιανικής παράδοσης, της αγάπης και της ανεξικακίας. Αυτός ο πολιτισμός πρέπει να διεισδύσει στη ψυχή όλων των Ελλήνων, που τώρα ρέπει προς τον ατομικισμό, το οικονομικό συμφέρον, το μίσος για όσους διαφωνούν, την εκδικητικότητα έναντι όσων φταίουν, και στην εγωιστική προβολή του εγώ μας.

Η μεγάλη εθνική τραγωδία ας γίνει αφορμή για μία εθνική κάθαρση για να βρει ξανά ο πολιτισμός τη σημασία του και ας επανοπλισθούμε με τις αρχές και τις αξίες, που βρίσκονται κρυμμένες στην παράδοσή μας και στους ανθρώπους του λαού μας και εκφράζονται με ταπεινότητα και αξιοπρέπεια.

Η κάθαρση όμως πρέπει να αρχίσει με την τιμωρία των ανευθυνοϋπεύθυνων πολιτικών και των τεχνοκρατών, που η ανικανότητά τους έγινε πρόξενος της τραγωδίας.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Ο Κολοκοτρώνης και το συναπάντημα των… συγκινημένων: Σνομπάρουν την επανάσταση, αλλά την επικαλούνται και ΔΕΝ την μιμούνται…