Τι ακριβώς γράφει το περιοδικό Economist στο φοβερό και τρομερό κείμενο του για τον εκκολαπτόμενο δικτάτορα; Ο νταής Ταγίπ Ερντογάν…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ξεκίνησε άγριος εμπορικός “πόλεμος” μεταξύ της Τουρκίας και του Ισραήλ: Ο Ταγίπ Ερντογάν μπλόκαρε τα λιμάνια για τις ισραηλινές εισαγωγές και εξαγωγές

Για τις γενοκτονίες των… άλλων: Η Τουρκία θα στηρίξει τη μήνυση που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο η Νότια Αφρική κατά του Ισραήλ, για τη Γάζα

Η κρίση νομιμότητας του νεοσουλτάνου και οι συνέπειές της: Οι Αμερικανοί …”σφάζουν” τον Ερντογάν με το βαμβάκι, δεν είναι πια επιλογή του η ένταση με την Ελλάδα…

Στο βρετανικό περιοδικό Economist δημοσιεύεται άρθρο το οποίο αναφέρεται στις τουρκικές εκλογές, στη σημασία που έχουν για τη διεθνή κοινότητα και στη στάση που πρέπει να υιοθετήσουν οι ηγέτες της Δύσης απέναντι στον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν.

Το κείμενο για τον ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας έχει προκαλέσει τεράστια αίσθηση και μεγάλες αντιδράσεις από το αυταρχικό καθεστώς του Ταγίπ Ερντογάν.

Τίτλος του κειμένου: «Η Τουρκία ίσως βρίσκεται στο χείλος της δικτατορίας» και
Υπότιτλος: «Ο Πρόεδρος Erdogan θα μπορούσε να τη ρίξει στον γκρεμό».
(Τίτλος και υπότιτλος στα αγγλικά: Turkey could be on the brink of dictatorship. President Erdogan could tip his country over the edge)

Καταγράφονται μεταξύ άλλων τα κάτωθι:

«Η Τουρκία διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ. Διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο σε μια ταραγμένη γειτονιά, ειδικά στη ρημαγμένη από τον πόλεμο Συρία. Ασκεί αυξανόμενη επιρροή στα δυτικά Βαλκάνια, στην ανατολική Μεσόγειο και πιο πρόσφατα στην Αφρική.

Κυρίως όμως, είναι σημαντικός ο ρόλος της στη Μαύρη Θάλασσα και στον πόλεμο στην Ουκρανία, όπου πέρυσι μεσολάβησε για τη σύναψη μίας συμφωνίας η οποία κατέστησε δυνατή την αποστολή περισσότερων ουκρανικών σιτηρών σε έναν πεινασμένο κόσμο.

Επομένως, o έξω κόσμος θα πρέπει να δώσει προσοχή στις προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές της Τουρκίας, που ο Recep Tayyip Erdogan άφησε να εννοηθεί αυτή την εβδομάδα ότι θα διεξαχθούν στις 14 Μαΐου. Πολύ περισσότερο μάλιστα, τώρα που, υπό τον ολοένα και πιο απρόβλεπτο Πρόεδρό της, η χώρα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής.

Η συμπεριφορά του κ. Erdogan καθώς πλησιάζουν οι εκλογές θα μπορούσε να ωθήσει αυτό που είναι σήμερα μια βαθιά ελαττωματική δημοκρατία στον γκρεμό και στην πλήρη δικτατορία».

Ακολούθως το δημοσίευμα κάνει μία αναδρομή στην περίοδο διακυβέρνησης Εrdogan, την οποία απεικονίζει ως μία σταδιακή διολίσθηση στην απολυταρχία με διάβρωση του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας και, τελευταία, με την επιδείνωση της οικονομίας και των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού, κυρίως λόγω της άσκησης μίας ανορθόδοξης νομισματικής πολιτικής.

Ως αποτέλεσμα του τελευταίου, σημειώνει ο συντάκτης:

«Οι ψηφοφόροι, ειδικά στις πόλεις, αντιδρούν» και «Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι [σ.σ. ο Erdogan] μπορεί να χάσει την προεδρία σε τέσσερις μήνες, εάν η αντιπολίτευση ενωθεί πίσω από τον καλύτερο υποψήφιο της και οι εκλογές είναι λίγο-πολύ καθαρές.

Αυτό είναι ένα μεγάλο αν. Ο κ. Erdogan είναι αποφασισμένος να γείρει ακόμα περισσότερο την πλάστιγγα  υπέρ του σε ένα περιβάλλον όπου ήδη έχει το πάνω χέρι […] Η ανησυχία αυτή τη φορά είναι ότι, φοβούμενος μία πιθανή ήττα, ο κ. Erdogan μπορεί να φροντίσει ώστε οι εκλογές να μην είναι είναι ούτε δίκαιες ούτε ελεύθερες».

«Οι ηγέτες της Δύσης πρέπει να βγουν και να μιλήσουν ανοιχτά. Η Αμερική και η ΕΕ πολύ συχνά συγκρατήθηκαν από το να επικρίνουν τον κ. Erdogan φοβούμενες μήπως αποξενώσουν έναν σημαντικό αν και ενοχλητικό σύμμαχο. Κανείς δεν θέλει μια χώρα τόσο σημαντική όσο η Τουρκία να ξεφύγει πέρα από κάθε όριο.

Όλοι γνωρίζουν ότι ένας πικραμένος, απομονωμένος Τούρκος Πρόεδρος θα μπορούσε να κάνει πολύ κακό. Θα μπορούσε να υποκινήσει ακόμα πιο άγριες εδαφικές διαμάχες με την Ελλάδα και με την Κύπρο. Θα μπορούσε να δημιουργήσει περαιτέρω σύγχυση και αλληλοσπαραγμό στη Συρία.

 Θα μπορούσε να επιτρέψει στους 5 εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες στην Τουρκία να σαλπάρουν για τη νότια Ευρώπη, κάτι που πολλοί θα έκαναν αν μπορούσαν. Και θα μπορούσε να πάει ένα βήμα πιο πέρα από την τρέχουσα άρνησή του να πάρει θέση για την Ουκρανία, παρότι μέλος του ΝΑΤΟ, και να συνεχίσει να εμποδίζει την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ».

«Ωστόσο, και η Τουρκία χρειάζεται τη Δύση, κυρίως για να αποκαταστήσει κάποια σταθερότητα στην χειμαζόμενη οικονομία της. Αν και οι συνομιλίες για την ένταξη της μπορεί να έχουν κολλήσει, εξακολουθεί να ελπίζει σε μια αναβαθμισμένη και διευρυμένη τελωνειακή ένωση με την ΕΕ που θα ενισχύσει την ανάπτυξη.

Πρέπει να βρει έναν τρόπο να επαναφέρει τις άμεσες ξένες επενδύσεις, οι οποίες έχουν υποχωρήσει ως απόρροια της πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας. Η Τουρκία βασίζεται στη δυτική τεχνολογία για να βελτιώσει τη χαμηλή παραγωγικότητά της. Και θέλει δυτικά όπλα, κυρίως αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη.

Δεν θα ήταν σε θέση να εξασφαλίσει τίποτα από αυτά τα πράγματα εάν ο κ. Erdogan γυρνούσε την πλάτη του στη δημοκρατία και γίνονταν μέλος της λέσχης των δικτατόρων. Όλα αυτά του δίνουν ισχυρό κίνητρο να παραμείνει τη Δύση».

«Και μάλλον δίνουν στους ηγέτες της Δύσης διαπραγματευτική δύναμη. Ο κ. Erdogan είναι ένας νταής που βλέπει τη διστακτικότητα ως αφορμή για να βγει από πάνω και τη σκληρότητα ως κίνητρο για αποκατάσταση σχέσεων – όπως έκανε πρόσφατα με πολλούς από τους γείτονές του στη Μέση Ανατολή.

Ως εκ τούτου, οι ηγέτες της Δύσης θα πρέπει να δείξουν στον Erdogan πόσο ενδιαφέρονται για τη συμπεριφορά του, μιλώντας ανοιχτά πριν τις εκλογές, ιδιωτικά και δημόσια, ενάντια στις πιθανές απαγορεύσεις στον κ. Imamoglu και το HDP.

Δεν είναι πολύ αργά για να οδηγηθεί ο κ. Erdogan μακριά από το χείλος του γκρεμού. Αλλά η Δύση πρέπει να αρχίσει να τον προειδοποιεί για αυτά τώρα.

ΠΗΓΗ: Βρετανικό περιοδικό Economist

Έτσουξε πάρα πολύ τον Ερντογάν ο κόλαφος του Economist: Η αμήχανη και περί διαγραμμάτων απάντηση του Αλτούν