Θα γίνει πόλεμος; Η επίθεση στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και οι υπερπτήσεις που δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν είναι μία απλή ρητορική του Ερντογάν
Ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν εγκαινιάζει αεροδρόμιο στην Κωνσταντινούπολη. Φωτογραφία Τουρκική Προεδρία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Υπερπροσοντούχοι οι έλληνες αλλά δουλειά δεν βρίσκουν: Η χώρα κατέχει το δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης στην ΕΕ- Στοιχεία Eurostat
Το πρόβλημα του τουρκικού αναθεωρητισμού και οι υπαρξιακά αναγκαίες στρατηγικές επιλογές της Ελλάδας: Η τουρκική ρητορική προφανώς απάδει από τις έωλες υποσχέσεις της…
«19FortyFive»: Ανάλυση της αιτίας των απειλών του Ερντογάν για στρατιωτική δράση κατά της Ελλάδας – Οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου με υπερπτήσεις υπογραμμίζει ότι το πρόβλημα δεν είναι απλή ρητορική
Ο ιστότοπος 19FortyFive σε άρθρο του Michael Rubin σημειώνει ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μιλώντας σε συγκέντρωση στην Κωνσταντινούπολη την Παρασκευή, απείλησε με στρατιωτική δράση κατά της Ελλάδας.
Καθώς η οικονομία της Τουρκίας έχει καταρρεύσει, ο Ερντογάν προσπάθησε να αποσπάσει την προσοχή του τουρκικού κοινού κυματίζοντας την εθνικιστική σημαία, σημειώνει ο γνωστός αναλυτής.
Τίτλος του κειμένου: Did Turkey Just Threaten War on Greece? Μόλις απείλησε η Τουρκία με πόλεμο την Ελλάδα; Γράφει και τα εξής:
Συχνά, ο στόχος του καυστικού σχολίου του είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Μερικές φορές, είναι το Ισραήλ ή η Αρμενία. Η αντικουρδική πολεμική λειτουργεί πάντα.
Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, οι απειλές της Τουρκίας προς την Ελλάδα έχουν γίνει πιο συχνές. Αυτές συχνά εκδηλώνονται με αλυτρωτικές διεκδικήσεις στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου. Το (γεγονός) ότι η Τουρκία παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο με υπερπτήσεις αεροσκαφών και drones υπογραμμίζει ότι το πρόβλημα δεν είναι απλή ρητορική.
Το Κογκρέσο έχει από καιρό αναγνωρίσει το πρόβλημα της Τουρκίας. Όταν η Ομάδα του Κογκρέσου για την Τουρκία (Congressional Turkey Caucus) είχε πάνω από 200 μέλη, ο τότε Τούρκος πρέσβης Namik Tan χρησιμοποίησε την ένδειξη αυτή ως μέτρηση της επιρροής της Άγκυρας.
Σήμερα, το Caucus έχει λιγότερα μέλη από το Congressional Algae Caucus. Λίγοι γερουσιαστές ή μέλη του Κογκρέσου θέλουν να συνδέσουν το όνομά τους σε μια δικτατορία που διώκει μειονότητες, εκθειάζει τη γενοκτονία, φυλακίζει δημοσιογράφους και παρέχει υλικοτεχνική υποστήριξη και όπλα σε επισημασμένες τρομοκρατικές ομάδες όπως η Χαμάς, η Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (State Department) άργησε να αναθεωρήσει την άποψή του. Υπάρχουν τρεις λόγοι για αυτό:
Πρώτον, πολλοί Αμερικανοί διπλωμάτες αξιοποιούν τις επαφές τους με την Τουρκία σε επιχειρηματικές ευκαιρίες μετά τη συνταξιοδότησή τους. Αν προκαλούσαν εχθρότητα στην Τουρκία με κριτική, τέτοιες χρυσές μεταγραφές δεν θα υπήρχαν. Είναι διαφθορά, αλλά είναι η πραγματικότητα της Ουάσιγκτον.
Δεύτερον, το τμήμα Τουρκίας του State Department είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σύγκριση με εκείνα που εργάζονται για άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Το State Department διατηρεί μια πρεσβεία και δύο προξενεία στην Τουρκία.
Η πραγματικότητα της γραφειοκρατίας, η προσέγγιση που βασίζεται στη συναίνεση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών και η τάση πολλών διπλωματών να υποστηρίζουν τις χώρες, τις οποίες τους αναθέτει το State Department, μεταφράζεται σε επιφυλακτικότητα στην κριτική.
Τέλος, κυριαρχεί ο ευσεβής πόθος. Καθώς η Τουρκία οδεύει προς τις εκλογές αργότερα αυτό το έτος, πολλοί διπλωμάτες θέλουν να πιστεύουν ότι οι εκλογές θα είναι ελεύθερες και δίκαιες (υπαινιγμός: δεν θα είναι).
Τρίτον, πολλοί διπλωμάτες ελπίζουν ότι ο Ερντογάν μπορεί να χάσει και, εάν το κάνει, ότι η Τουρκία μπορεί να επιστρέψει στο status quo ante (κατάσταση των πραγμάτων που υπήρχε προηγουμένως). Δύο δεκαετίες υποκίνησης έχουν κάνει τον φόρο τους. Δύο δεκαετίες πρόκλησης έχουν αφήσει τα σημάδια τους.
Το συλλαλητήριο της Παρασκευής θα πρέπει να αποτελέσει προειδοποίηση. Η προεκλογική εκστρατεία της Τουρκίας δεν έχει ακόμη ξεκινήσει επίσημα, αν και κάθε συγκέντρωση αποτελεί ουσιαστικά μέρος της προσπάθειας του Ερντογάν να επεκτείνει την κυριαρχία του σε μια τρίτη δεκαετία. Ο Ερντογάν είναι πολιτικά οξυδερκής.
Το (γεγονός) ότι πιστεύει ότι λειτουργεί μία τέτοια ανθελληνική πρόκληση είναι ένδειξη πόσο μπερδεμένο, αντιευρωπαϊκό και συνωμοτικό είναι το τουρκικό κοινό. Δεν ήταν μια συγκέντρωση στη γενέτειρά του Ρίζε ή στα ιδεολογικά του προπύργια, το Ικόνιο και το Καϊσέρι.
Η Κωνσταντινούπολη ήταν μια πόλη που το κόμμα του Ερντογάν έχασε δύο φορές στις τελευταίες εκλογές (αφού αναγκάστηκε σε εκ νέου ψηφοφορία) και έχει τη φήμη ότι είναι κοσμοπολίτικη και δυτική.
Ο Ερντογάν μια μέρα θα φύγει —είτε με ψηφοδέλτιο, είτε με σφαίρα, είτε με πρόβλημα υγείας – αλλά η ζημιά που έχει κάνει στην Τουρκία παραμένει τεράστια. Η Ελλάδα μπορεί να αμυνθεί, ειδικά αν έχει F-35. Καθώς το State Department αναλύει την Τουρκία, θα πρέπει να επικεντρωθεί όχι μόνο στην απειλή που έκανε ο Ερντογάν, αλλά και πού και πώς την έκανε. Αυτός είναι ο πυλώνας της εκλογής του που υποδηλώνει δύο βεβαιότητες.
Πρώτον, η αισιοδοξία για το μετεκλογικό μέλλον της Τουρκίας είναι εσφαλμένη. Το 30% των Τούρκων γεννήθηκαν υπό την ηγεσία του Ερντογάν και οι περισσότεροι ενηλικιώθηκαν με το δικό του σχολικό σύστημα. Επιπλέον, ζουν σε μια φούσκα των ΜΜΕ που ελέγχει. Η κατήχηση (πλύση εγκεφάλου) λειτουργεί.
Δεύτερον, η αυτοσυγκράτηση και η αυτολογοκρισία που ενστερνίζεται το State Department με την ελπίδα ότι η Τουρκία θα μπορούσε να αλλάξει είναι μια χαμένη στρατηγική. Ήταν ένα δώρο στον Ερντογάν και ενθαρρύνει μεγαλύτερο εξτρεμισμό. Το λυπηρό γεγονός είναι ότι, όπως δείχνουν οι υπολογισμοί του Ερντογάν, το πρόβλημα σήμερα δεν είναι ένας άνθρωπος, αλλά η χώρα που έχει διαπλαστεί στην εικόνα του.
*Ο Michael Rubin είναι ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute, όπου ειδικεύεται στο Ιράν, την Τουρκία και την ευρύτερη Μέση Ανατολή. Πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου, ο Δρ. Michael Rubin έζησε στο Ιράν, στην Υεμένη και στο Ιράκ. Για περισσότερο από μια δεκαετία, δίδασκε μαθήματα για τις συγκρούσεις στο Κέρας της Αφρικής και τη Μέση Ανατολή και την τρομοκρατία, σε αναπτυγμένες μονάδες του Ναυτικού και των Πεζοναυτών των ΗΠΑ.
ΠΗΓΗ: Ιστότοπος 19FortyFive – άρθρο του Michael Rubin
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE