Η ιδέα της μεγάλης συνεργασίας στην Κύπρο είναι ανεδαφική: Καλούν σε “Κυβέρνηση Συλλογικής Ευθύνης” για να κλείσουν το Κυπριακό
Ο προεδρικός υποψήφιος του 1% (στις δημοσκοπήσεις), Μάριος Ηλιάδης. Φωτογραφία από το Επιτελείο του
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ, Λευκωσία
Ο φίλος Μάριος Ηλιάδης, υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, σε άρθρο του στον «Φιλελεύθερο» (18/12/2022) αφού υποδεικνύει την ανάγκη ενότητας και συλλογικής δράσης μέσα στις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες για το κυπριακό και την οικονομία μας και γενικότερα στον κόσμο, γράφει:
«Η ενότητα των πολιτικών δυνάμεων γύρω από μια Κυβέρνηση Συλλογικής Ευθύνης προς αντιμετώπιση όλων αυτών των προκλήσεων θα έπρεπε να είναι ήδη «εκ των ων ουκ άνευ».
Και για να ενισχύσει την άποψη του αναφέρεται στο κατά την άποψη του πρόσφατο παράδειγμα συνεργασίας στη Δανία μεταξύ Σοσιαλδημοκρατών, Κεντρώων και Φιλελεύθερων και στο παλαιότερο της Ιταλίας υπο τον Ντράγκι. Φυσικά οι έννοιες «κέντρο, αριστερά, φιλελεύθεροι, δεξιά κλπ.» από χώρα σε χώρα διαφέρουν από λίγο έως πολύ.
Και αφού τονίζει ότι ο ίδιος ευθύς εξ΄ αρχής είχε αυτή τη θέση αλλά δεν εισακούστηκε έρχεται να διαχωρίσει τη θέση του από άλλες παρόμοιες προτάσεις, με ειρωνικό και απαξιωτικό τρόπο, πράγμα καθόλου θετικό για την ίδια την ιδέα των συνεργασιών και της ενότητας. Προσπερνώντας αυτό το σημείο, φτάνουμε σε εκείνο που θεωρεί ως την προϋπόθεση της δικής του πρότασης. Γράφει:
«Η δική μου πρόταση είναι ότι η συνένωση δυνάμεων γύρω από μια Κυβέρνηση Συλλογικής Ευθύνης πρέπει να έχει σταθερό υπόβαθρο και μια ξεκάθαρη κοινή συνισταμένη. Και αυτή η κοινή συνισταμένη δεν μπορεί να είναι άλλη, από την ταύτιση θέσεων και απόψεων στο κυπριακό και την σταθερή προσήλωση στην επιδίωξη μιας σύντομης επίλυσης του προβλήματος μας στη βάση Ομοσπονδίας….».
- Το πρώτο που θα παρατηρήσω είναι ότι η ταύτιση είναι δυσκολοεύρετη. Το δεύτερο είναι ότι αν έγραφε άλλος την αναφορά στην λύση «Ομοσπονδίας» χωρίς το πρόθεμα «Δ.Δ.Ο» κάποιοι θα έσπευδαν να τον χαρακτηρίσουν αρνητή της λύσης, απορριπτικό και διχοτομιστή.
Επι της ουσίας της πρότασης τώρα. Ναι η συναντίληψη στο Κυπριακό είναι κεφαλαιώδης. Για να σταθεί όμως και να λειτουργήσει μια κυβέρνηση πρέπει να διαχειριστεί και την οικονομία και τα υπόλοιπα εσωτερικά θέματα. Αρα ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης συνεργασίας, όποιο τίτλο και να της δώσουμε συνεπάγεται μια κοινή συνισταμένη, όχι σε όλα, αλλά σε σειρά ουσιώδη ζητήματα, αρχίζοντας φυσικά από το Κυπριακό.
Και ερχόμαστε στο πρώτο βασικό ζήτημα. Ποιες δυνάμεις καλεί ο κ. Ηλιάδης να συνενωθούν χωρίς να τις κατονομάζει; Ποιες αποκλείει; ΄Εχουν όντως αυτές οι δυνάμεις κοινές θέσεις στα βασικά ζητήματα που έχουν προαναφερθεί;
Είναι έκδηλο ότι οι πολιτικές δυνάμεις τις οποίες καλεί να συνεργαστούν είναι εκείνες οι οποίες ο ίδιος θεωρεί πως συμπίπτουν οι θέσεις τους στο κυπριακό με τις δικές του. Οι δυνάμεις δηλαδή που θεωρούν, ότι είναι αρκετό να θέλει η ε/κ πλευρά και να επιδιώκει με συνέπεια την λύση και θα την πετύχουμε.
Θα συμφωνήσω ότι η συνέπεια και η συνέχεια για την αδύνατη πλευρά έχει μεγάλη σημασία. Είναι όμως αυτά αρκετά για να πετύχουμε αυτό το αποτέλεσμα;. Όχι φυσικά. Η λύση του κυπριακού είναι πρωτίστως θέμα που εξαρτάται από τον κατακτητή, την Τουρκία και αυτό που αποκαλούμαι διεθνή κοινότητα. Αυτό είναι το ένα.
Το άλλο αναφορικά με το κυπριακό είναι το κατά πόσον, όντως οι δυνάμεις τις οποίες προσκαλεί σε συνεργασία έχουν τις ίδιες απόψεις στο κυπριακό. Φαντάζομαι ότι σ΄ αυτές περιλαμβάνει τον εαυτό του και όσους τον στηρίζουν, το ίδιο και τους τρείς υποψηφίους με τους οποίους έγινε προσπάθεια να συνεργαστούν και απέτυχε και όσους τους στηρίζουν.
Όπως επίσης και άλλα μικρά σε μέγεθος οργανωμένα σύνολα. Κι΄ όμως, ούτε σε αυτήν την πρώτη μαγιά, δεν υπάρχει σύμπτωση απόψεων, πολύ περισσότερο «ταύτιση» την οποία θεωρεί προϋπόθεση. Παράδειγμα η διαφωνία μεταξύ των 4 ανεξάρτητων υποψηφίων σε δύο θέματα. Την εκ περιτροπής Προεδρίας και το θέμα του μηχανισμού ασφάλειας (π.χ. ΝΑΤΟ) που δεν το βλέπουν με τον ίδιο φακό.
- Πέραν των πιο πάνω δυνάμεων είναι καθαρό από τις συνολικές του τοποθετήσεις ότι εννοεί τα δύο μεγάλα Κόμματα. Εχω επίσης σε προηγούμενο άρθρο μου υποδείξει αρκετά παραδείγματα για τις ουσιαστικές διαφωνίες όταν το κυπριακό έφθανε σε σημείο κλειδί.
Θα αρκεστώ απλά να υπενθυμίσω τη διαφορετική τους στάση έναντι του Σχεδίου Ανάν, όπως και την διαφωνία εντός ενός εκ των μεγάλων Κομμάτων της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών και οπαδών του. Αλλά και στο σήμερα. Είναι ίδια η θέση των μεγάλων Κομμάτων π.χ. στα κεφαλαιώδη θέματα της ασφάλειας, των στρατευμάτων, των εγγυήσεων και των εποίκων;
Εγώ λέω όχι. Είναι για παράδειγμα ίδια η θέση τους για το τι έγινε στο Κραν Μοντανά και ποιος προκάλεσε το ναυάγιο; Και μένω ως εδώ γιατί αυτό που θέλω να υποδείξω, είναι ότι δεν αρκεί αυτό που επιθυμούμε. Η ιδέα της μεγάλης συνεργασίας είναι ανεδαφική.
Σε ότι αφορά τη συνεργασία στα θέματα οικονομίας, εσωτερικής διακυβέρνησης και εξωτερικής πολιτικής οι διαφωνίες είναι κραυγαλέες. Ειδικά στην οικονομία και την εξωτερική πολιτική δύσκολα βρίσκονται σημεία επαφής στα κύρια ζητήματα.
Συμπερασματικά επιθυμητές και επιβεβλημένες οι συνεργασίες μέσα στις συνθήκες μας, υπο την προϋπόθεση όμως ότι στα βασικά, όχι όλα, ζητήματα που συνθέτουν τους τομείς της οικονομίας, της εσωτερικής διακυβέρνησης, της εξωτερικής πολιτικής και το κυπριακό, υπάρχει όχι ταύτιση αλλά συναντίληψη.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE