Πώς το Μουντιάλ φούντωσε τη φλόγα της οργής στην Κίνα: Τανκς, μνήμες Τιεν Αν Μεν και μια αμέριμνη γενιά που «δεν ξέρει τι την περιμένει»…

Διαδηλώτριες κρατώντας το λευκό χαρτί της διαμαρτυρίας στο Πανεπιστήμιο του Hong Kong. EPA, EROME FAVRE




Τι είναι αυτό που κάνει τόσο τολμηρούς τους νέους της Κίνας σε μια χώρα με μακρά παράδοση βίαιης καταστολής; Πώς συνέβαλε και το Μουντιάλ στην γενικευμένη αγανάκτηση για τα lockdowns; Και τι είναι αυτό που πληρώνει η κινεζική ηγεσία;

Σε μερικά από αυτά τα ερωτήματα απαντά ο επί δύο δεκαετίες εδραζόμενος στην Κίνα δημοσιογράφος του Politico Τζαμίλ Αντερλίνι. Το άρθρο του παρατίθεται συντετμημένο κατωτέρω και αξίζει να διαβαστεί.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Τα κινεζικά στρατιωτικά τανκς που εθεάθησαν στους δρόμους της Κίνας, αναζωπύρωσαν, όπως ήταν φυσικό, μνήμες από τη σφαγή της Τιενανμέν το 1989.

Βίντεο που δημοσιοποιήθηκαν στο διαδίκτυο καταδεικνύουν μια σταθερή ροή από τανκς να διασχίζουν διέσιχαν την πόλη Xuzhou το βράδυ της Δευτέρας.

 

 

Τανκς θεάθηκαν να κυλούν και στους δρόμους της Xuzhou. Παραμένει αμφισβητούμενο πάντως εάν κατευθύνονταν προς τη Σαγκάη, ή απλώς επέστρεφαν από στρατιωτικές ασκήσεις.


Ενα δραματικό βίντεο κατέγραψε μια γυναίκα να ουρλιάζει καθώς τη συλλαμβάνουν έξι αστυνομικοί και την σύρουν μακριά από την κεντρική πλατεία στην Hangzhou. Ένας άνδρας φαίνεται να προσπαθεί να εμποδίσει την αστυνομία να συλλάβει τη γυναίκα, αλλά δύο αξιωματούχοι τρέχουν προς τον διαδηλωτή και του φωνάζουν να γυρίσει στη θέση του.

Πλάνα δείχνουν επίσης τεράστιο πλήθος διαδηλωτών να προσπαθεί να εμποδίσει μια ομάδα αστυνομικών να συλλάβει δύο άνδρες στην Hangzhou. Παρά την έντονη αστυνομική παρουσία,  ορισμένοι διαδηλωτές συνέχισαν τις διαδηλώσεις τους χθες το βράδυ.

Στη Σαγκάη, έξι αστυνομικοί κατεφράφησαν να περιβάλλουν έναν διαδηλωτή, ο οποίος ακούγεται να φωνάζει για βοήθεια.

Στη βορειοανατολική πόλη Τζινάν υπήρξαν επίσης συγκρούσεις διαδηλωτών με αστυνομικούς, ενώ δεκάδες αστυνομικοί με στολές βιολογικής ασφαλείας εθεάθησαν και στη νότια πόλη Guangzhou χθες το βράδυ.

Ξέρουν τι σημαίνει Τιεν Αν Μεν;

Το θάρρος των νέων που βγαίνουν στους δρόμους της Κίνας, εκπλήσσει ακόμη και έμπειρους παρατηρητές του ασιατικού γίγαντα.

Ο Jamil Anderlini, αρχισυντάκτης του POLITICO στην Ευρώπη και επί δύο δεκαετίες ρεπόρτερ στην Κίνα, αναφέρει -σε ένα θαυμάσιο κείμενο- τα εξής δυνάμει προφητικά:

«Οι γενναίοι νέοι που βγήκαν σε πολλές πανεπιστημιουπόλεις και σε δρόμους μεγάλων πόλεων το Σαββατοκύριακο είναι τραγικά θύματα μιας αναγκαστικής συλλογικής αμνησίας. Δεν έχουν ιδέα τι τους επιφυλάσσεται.

Ως ρεπόρτερ στην Κίνα για περισσότερες από δύο δεκαετίες, έγινα μάρτυρας εκατοντάδων διαμαρτυριών και πράξεων πολιτικής ανυπακοής. Σχεδόν χωρίς εξαίρεση, αφορούσαν τοπικά ή μεμονωμένα παράπονα. Όλοι τους κατέληξαν σε μια βάναυση καταστολή.

Τις περισσότερες φορές, οι διαδηλωτές υποστήριζαν την πίστη στο Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) και την ηγεσία της κεντρικής κυβέρνησης, ενώ διαμαρτύρονταν εναντίον των επαρχιακών στελεχών που κατηγόρησαν για ρύπανση, διαφθορά ή μικροαδικίες. Η κατάστασή τους σχεδόν ποτέ δεν είχε απήχηση πέρα ​​από τις άμεσες κοινότητές τους.

Οι μόνες φορές που είδα κάτι σαν πανεθνικές διαδηλώσεις ήταν όταν τις ενορχήστρωσε το ΚΚΚ — εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών μετά τη βομβιστική επίθεση στην κινεζική πρεσβεία στο Βελιγράδι το 1999 και περιοδικά κατά της Ιαπωνίας όταν η ηγεσία ήθελε να εξάψει την εθνικιστική θέρμη.

Ήταν λοιπόν εκπληκτικό να ακούς ανθρώπους να ζητούν ανοιχτά τη δημοκρατία, το τέλος της κομματικής διακυβέρνησης και την ανατροπή του Σι το Σαββατοκύριακο. 

Κάτι έχει σίγουρα αλλάξει στη διάθεση του κινεζικού έθνους και δεν είναι καλό για τον Σι ή το ΚΚΚ. Αυτό δεν προέρχεται απλώς από μια απογοήτευση για τα τρία χρόνια lockdown και την οικονομία. Είναι η συνέπεια μιας δεκαετίας σταθερά επιδεινούμενης καταστολής, μετά από δύο δεκαετίες (δεκαετίες 1990 και 2000) σχετικής χαλάρωσης.

Είναι επίσης το αποτέλεσμα ενός συστήματος προπαγάνδας και ελέγχου πληροφοριών που ήταν πολύ επιτυχημένο μέχρι τώρα.

Πλύση εγκεφάλου

Κάθε ιστορική αδικία με θύτη τους ξένους «καρφώνεται» στα μυαλά των νέων από το νηπιαγωγείο, ενώ βιβλιοθήκες, σχολεία και Διαδίκτυο «καθαρίζονται» από κάθε αναφορά για τα δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων που χάθηκαν εξαιτίας των πολιτικών του ΚΚΚ.

Όλες οι ειδήσεις και οι πληροφορίες από το εξωτερικό λογοκρίνονται σε μεγάλο βαθμό και όλες οι εγχώριες πληροφορίες ελέγχονται αυστηρά, με ένστολους αστυνομικούς να σταθμεύουν στα γραφεία μεγάλων κινεζικών εταιρειών τεχνολογίας και παραστρατιωτικών στρατευμάτων σε κάθε πανεπιστημιούπολη.

Ήταν σχεδόν κωμικό αυτό το Σαββατοκύριακο να παρακολουθούμε τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης να κομπιάζοιυν προσπαθώντας να κατηγορήσουν τις διαμαρτυρίες, οι οποίες δεν μπορούν να χρεωθούν βεβαίως στα «δυτικά μέσα», τα οποία είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου μπλοκαρισμένα στην Κίνα.

Δεδομένου ότι έχουν ελάχιστη ή καθόλου γνώση των ωμοτήτων του παρελθόντος, οι νεαροί Κινέζοι πιστεύουν κυρίως ότι η πατρίδα τους αγαπά και δεν θα τους έβλαπτε ποτέ πραγματικά.

Το ίδιο όμως ισχύει και για τον Σι και τα τσιράκια του. Μετατρέποντας το κινεζικό Διαδίκτυο σε ένα γιγάντιο, αποστειρωμένο, «ενδοδιαδίκτυο» και χωρίς το απόλυτο βαρόμετρο της κοινής γνώμης -δηλαδή τις εκλογές- καταφέρνουν τελικά να μην μπορούν να αφουγκραστούν τη διάθεση των μαζών.

Αυτό συνέβη με το «COVID-zero» – μια πολιτική του Σi που επέτρεψε στην Κίνα να αποφύγει τα υψηλά ποσοστά μόλυνσης και θανάτων που παρατηρούνται αλλού, αλλά η οποία, μετά από τρία χρόνια, άφησε την οικονομία σε παρακμή και τη χώρα αποκλεισμένη από τον υπόλοιπο κόσμο.

Ο Σι και οι υφιστάμενοί του έχουν συχνά επαινέσει την ανωτερότητα του κινεζικού πολιτικού συστήματος στην προστασία του κινεζικού λαού από τον τρομερό ιό. Αλλά αυτή η γοητεία δεν συνοδεύτηκε από ένα ανώτερο εμβόλιο ή ένα σχέδιο, εκτός από σκληρά lockdown. (…)

Ο ρόλος του Μουντιάλ

Το συγκλονιστικό θέαμα χιλιάδων ανθρώπων χωρίς μάσκες στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ σίγουρα συνέβαλε στην εκτεταμένη οργή. Σε μια αργοπορημένη προσπάθεια να διορθώσουν το λάθος τους, οι αρχές απαγόρευσαν προφανώς τις κοντινές λήψεις με τα πλήθη του Κατάρ.

Μετά από περισσότερο από μια δεκαετία στον θρόνο, ο Σι έχει εδραιώσει την επίσημη εξουσία από οποιονδήποτε άλλο ηγέτη μετά τον Μάο Τσε Τουνγκ. Αλλά έχει δημιουργήσει λεγεώνες εχθρών στη διαδικασία και, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, οι άνθρωποι ζητούν ανοιχτά για μια μεγάλη πολιτική αλλαγή στην Κίνα.

Γι’ αυτό η αντίδρασή του θα είναι γρήγορη και βάναυση, χρησιμοποιώντας όλα τα εργαλεία του ψηφιακού ολοκληρωτισμού.

Τη Δευτέρα, παρακολούθησα ένα άλλο συγκλονιστικό βίντεο που γυρίστηκε στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου εκείνο το πρωί, όπου κάποιοι κακοποιοί με στολές τον αρπάζουν, αλλά όχι πριν προλάβει να φωνάξει: Δώστε μου ελευθερία ή θάνατο!

 

Οι ονειροπόλοι που βγήκαν το Σαββατοκύριακο δεν συνειδητοποιούν τι φρίκη τους περιμένει. Αλλά τουλάχιστον η μάσκα έχει γλιστρήσει και οι κινεζικές μάζες μπορούν να δουν το πραγματικό πρόσωπο του καθεστώτος που τις κυβερνά.

Με πληροφορίες από Politico, DailyMail

Ως “εχθρικές δυνάμεις” αντιμετωπίζει το Πεκίνο τους διαδηλωτές: Τι ζητάει το ανώτατο όργανο ασφαλείας της Κίνας

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: