Φταίει ο “άλλος”: “Πολιτικοί” που δεν ξέφυγαν αυτής της κακής νοοτροπίας, ας μην διερωτούνται για τα ποσοστά τους…
Το Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας. Φωτογραφία ΚΥΠΕ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Είναι έγκλημα να είσαι Κούρδος; Η Κύπρος έστειλε στο στόμα του γερμανικού λύκου τον μεγάλο Πατριώτη Κενάν Αγιάς… Πολιτικοί και δικαστές πρέπει να ντρέπονται
Αποδοκιμάζει ο Ιερώνυμος τις επιθέσεις κατά πολιτικών για το νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια: «Η Εκκλησία δεν εκδικείται, αγαπάει, αλλά δεν φεύγει από τις θέσεις της»
Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ* – Νέα Υόρκη
Για όλα φταίνε οι “άλλοι”, ποτέ εμείς! Είναι λάθος όσα πράττουν ή δεν πράττουν οι “άλλοι” αλλά σπάνια λέμε τι θα πράτταμε εμείς.
Δες τον/ην, δεν ντρέπεται; Και νάσου να πετάμε και ένα βαρύ κοσμητικό επίθετο για να τονίσουμε το “έγκλημα”. Και την ώρα που το λέμε δεν ντρεπόμαστε για τη βρισιά που ξεστομίζουμε αλλά “ντρεπόμαστε” για τις “πράξεις” του “άλλου”. Και το χειρότερο, συχνά κρίνουμε χωρίς να έχουμε στοιχεία που να “καταδικάζουν” τον άλλο.
Πόσα και πόσα περιστατικά αποδείχτηκε ότι ήταν “fake” ή κάποια βιαστική (και χωρίς διαταύρωση) ανάρτηση; Όπου όλο και κάποιος θα πετάξει μια βλακεία σε μια “fake” σελίδα, ή έστω σε μια πληρωμένη” και το “πάρτυ” θα ξεκινήσει από την αρχή!
Μια νοοτροπία που ρίζωσε και στην πολιτική και την – ας την πούμε για χάρην συζήτησης και μόνον – “κυπριακή πολιτική επικοινωνία”.
- Δυστυχώς, σε βαθμό που έχει ξεφύγει επικίνδυνα από το “ανεκτό” πλαίσιο, ειδικά σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα. Μια πολιτική νοοτροπία, που στο σύνολο της (ευτυχώς πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις) αρνείται να “παιδευτεί” και να εκπαιδευτεί προς όφελος της ίδιας της κοινωνίας.
Πάμε από την αρχή!
Δες τον που δεν απαντά! Και ξανά το “εντυπωσιακό” κοσμητικό επίθετο να συνοδεύει την “κατηγορία”. Αλλά πόσοι νοιάζονται για τον τρόπο, τα “μέσα” και τις “μεθόδους” που “εφευρίσκονται” εναντίον αυτού του “άλλου”; Μάλλον, και αυτό είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό (“προίκα”) που μας άφησαν οι Άγγλοι. Ο ψυχολογικός πόλεμος.
Με μια λάμπα στα μούτρα του “κατηγορούμενου”, τροφοδοτούμενη από τον κεντρικό διακόπτη κάποιου τηλεοπτικού στούντιο ή κάποιας αόρατης δύναμης που βρίσκεται κάτω από τις πέτρες. Συχνά, με “δικαστές” κάποιους “εκπροσώπους” των Μέσων Ενημέρωσης. Και τους ακόλουθους “πετά ο γάιδαρος” να παπαγαλίζουν, ενισχύοντας αυτή την νοοτροπία.
Από πριν ακόμη ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος, όλοι σχεδόν οι υποψήφιοι ασχολήθηκαν, άλλος λίγο, άλλος πολύ, με τον “άλλο” υποψήφιο. Ένας από αυτούς (που όπως φημολογείται βρίσκεται κάτω από κάθε πέτρα), δέιχνει ότι έχει “τρελαθεί” βλέποντας ότι ο “άλλος” οδεύει προς το Προεδρικό, χωρίς να μπορεί καμία “μέθοδος” του να το σταματήσει αυτό.
Ο υποψήφιος αυτός έχει ξεφύγει στη σκέψη και μόνο ότι του “παίρνουν” το παιχνίδι της “εξουσίας”. Αρνείται να κατανοήσει τι ο ίδιος έκανε και κάνει λάθος, οδηγώντας αρκετό κόσμο εκτός του “μαντριού” του και εμμένοντας στο “φταίει ο άλλος”, “κτυπώντας” ασταμάτητα και ανελέητα τον “άλλο”.
Από τα πρωτοφανή νούμερα στήριξης του κυπριακού λαού, όποιος δεν βλέπει το γάιδαρο “να πετά”, μπορεί να καταλάβει ότι αυτός ο “άλλος” κάτι κάνει σωστά. Εκτός κι αν η συντριπτική πλειοψηφία του λαού είναι… (κοσμητικό επίθετο;).
Και μόνο γι’ αυτό το λόγο, και μόνο γιατί επιτέλους κάποιος, μετά από πολλά χρόνια ένωσε το λαό από όλους τους χώρους, και μόνο που σε μια συγκέντρωση του βλέπεις έναν περήφανο Συναγερμικό, έναν περήφανο Ακελικό, έναν περήφανο Δηκοϊκό, έναν περήφανο Εδεκίτη και τόσους άλλους ανέντακτους και μη να στέκονται δίπλα ο ένας στον άλλο και να είναι ΜΑΖΙ, γι’ αυτόν και μόνο το λόγο, αυτός ο “άλλος” θα πρέπει να αντέξει τα “κτυπήματα” και να συνεχίσει διαφορετικά, μένοντας ο ίδιος “άλλος”!
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Πριν πολλά χρόνια, ο μακαριστός παππούς μου, μου διηγήθηκε μια ιστορία την οποία μοιράστηκα με φοιτητές μου και πολιτικούς πολλές φορές και η οποία θεωρώ ότι αποτελεί καλό παράδειγμα για τα όσα ανέφερα πιο πάνω. Σε ένα χωριό, ζούσε ένας τρελός, αλάζονας και προκλητικός χωριανός και λίγο πιο πέρα ζούσε ένας ήσυχος, ειρηνικός και καλόκαρδος συγχωριανός του. Μια μέρα, ενώ καθόντουσαν και οι δυο με τις παρέες τους στο καφενείο, ο τρελός άρχισε να προκαλεί τον φιλήσυχο συγχωριανό του, αρχίζοντας να τον βρίζει και να τον προσβάλλει. Ο ειρηνικός συγχωριανός του δεν αντιδρούσε. Σιωπηλά, ανεχόταν τις προσβολές. Στην πολλή ώρα, ο τρελός, τρελάθηκε τόσο πολύ βλέποντας τον καλόκαρδο συγχωριανό του να μην αντιδρά. Σηκώθηκε από την καρέκλα του, στάθηκε στη μέση του καφενείου, άρχισε να φωνάζει και στο τέλος, πέταξε την καρέκλα του στο πάτωμα κάνοντας την θρύψαλα. Αποτέλεσμα, το καφενείο ήταν γεμάτο από συγχωριανούς και ο τρελός, αφού ηρέμησε, συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε καρέκλα πλέον να καθίσει. Κι έτσι, έφυγε από το καφενείο!
Ο νοών νοείτω!
*Ο Δρ. Νίκος Αντωνιάδης είναι Associate Professor στην Νέα Υόρκη σε θέματα Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com, L.A. Voice και Hellas Journal. Έχει βραβευτεί με το βραβείο Διδασκαλικής Αριστείας (Νέα Υόρκη) και το Βραβείο Καλύτερου Καινοτόμου Μοντέλου Ανάπτυξης Πολιτικών Προτάσεων (Ηνωμένο Βασίλειο). Από το 2019, είναι ο πρώτος επιστήμονας στη Νέα Υόρκη που σχεδίασε και διδάσκει το Πολιτικό Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο St. John’s.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE