Ο “μακροχρόνιος” και ο χλευασμός του: Ο λαός απέδειξε ότι δεν θα αποδεχθεί μιαν οποιασδήποτε μορφής διχοτομική λύση τουρκικών προδιαγραφών και συμφερόντων
FILE PHOTO: Διαδηλωτές στην Αθήνα, ανάμεσα τους πολλά μέλη του ΚΚΕ, συμμετέχουν σε συγκέντρωση απόρριψης του φιλοτουρκικού και ρατσιστικού σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό. ΑΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι ειρωνείες του υπουργού Άμυνας της Τουρκίας για τα μαχητικά F-35 που αγοράζει η Ελλάδα: Τι λέει ο Γιασάρ Γκιουλέρ για το Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις
Ο νεοσουλτάνος επιχειρεί να πλήξει την ισραηλινή οικονομία, διακόπτει όλες τις εμπορικές συναλλαγές: “Εμείς κερδίζουμε και αυτοί χάνουν”, απαντά η Ιερουσαλήμ…
Συχνά – πυκνά και με μια εμμονική επανάληψη ορισμένοι φορτώνουν τα πάντα στον Μακάριο. Προφανώς ευθύνεται και για την κρίση του 2013 και το κούρεμα που ακολούθησε, όπως και για όσα συμβαίνουν σήμερα.
Φυσικά πρέπει να λεχθεί ότι οι πιο πολλοί από αυτούς υπήρξαν από νεαροί αντιμακαριακοί και αρκετοί απ’ αυτούς είχαν μια άλφα σχέση με την ΕΟΚΑ Β’. Το θέμα μου, όμως, δεν είναι ούτε ο Μακάριος, ούτε αυτοί που μέχρι θανάτου θα του επιτίθενται, ούτε οι σχέσεις τους με την ΕΟΚΑ Β’ , που ορισμένοι εξ αυτών θεωρούν ότι είναι άγνωστες.
Το θέμα μου είναι ότι σήμερα, το 2022 φορτώνουν το άλυτο Κυπριακό, όχι στην Τουρκία, όχι σε αυτούς που το δημιούργησαν δηλαδή τους Βρετανούς και Αμερικανούς (αυτοί ζήτησαν και συγγνώμη), την αθηναϊκή αλλά αμερικανοκίνητη χούντα και την ΕΟΚΑ Β΄, αλλά στον Μακάριο. Και γιατί στον Μακάριο;
Για δύο βασικούς λόγους: Γιατί διατύπωσε τη θεωρία του «μακροχρόνιου» και γιατί πατούσε σε δύο «βάρκες» μία εκ των οποίων ήταν και οι αδέσμευτοι. Οι ίδιοι αδέσμευτοι (π.χ. Αίγυπτος και γενικά Αραβικές Χώρες) που τώρα χωρίς να είμαστε πια αδέσμευτοι όντας στην ΕΕ τους τρέχουμε ξωπίσω για διάφορους λόγους.
Στο θέμα όμως δύο «βάρκες» θα επανέλθω άλλη φορά. Σήμερα θα ασχοληθώ με το «μακροχρόνιο» και γιατί κάποιοι θεωρούν ότι ευθύνεται αυτή η θέση για το άλυτο Κυπριακό.
- Ουσιαστικά αυτό που ισχυρίζονται είναι το εξής: Ο Μακάριος και οι ακόλουθοί του είχαν τις ευκαιρίες να λύσουν το Κυπριακό και δεν το έκαναν, διότι ήθελαν να συνεχίσουν έναν άλλο, άσκοπο και άστοχο αγώνα. Γιατί να το κάνουν όμως δεν μας λένε. Και εγώ ρωτώ, αφού φταίει η προσέγγιση του «μακροχρόνιου», γιατί δεν το έλυσε ο Γιώργος Βασιλείου του «λύση χθες»;
Γιατί δεν το έλυσε ο αείμνηστος Γλαύκος Κληρίδης, που δεν ήταν του «μακροχρόνιου»; Και τι άραγε εννοούσε όταν έλεγε «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω»;
Προφανώς εννοούσε ότι υπήρχαν προτάσεις που θα απέδιδαν λύσεις με λιγότερη πατρίδα. Και όταν αποφάσισε να συνομολογήσει τη συμφωνία των S300 υπηρετούσε το «μακροχρόνιο» ή τι άλλο; Όταν το ΑΚΕΛ στήριζε την πολιτική της επαναπροσέγγισης με διπλό στόχο, προώθηση της λύσης και υποβοήθηση εφαρμογής της είναι γιατί προτιμούσε τον «μακροχρόνιο» με άγνωστο στόχο;
Επιπρόσθετα να ρωτήσω γιατί στα χρόνια που κυβέρνησαν τον τόπο αδιαμφισβήτητοι οπαδοί της λύσης (Βασιλείου, Κληρίδης, Χριστόφιας) δεν το έλυσαν; Χάριν αυτής της μαγικής έννοιας «μακροχρόνιος»; Τον σημερινό Πρόεδρο δεν θα τον κατατάξω στους οπαδούς ή όχι της λύσης για δύο λόγους.
Ο πρώτος γιατί θεωρώ ότι όλοι οι Πρόεδροι της ΚΔ ήθελαν και θέλουν λύση. Εκείνο το οποίο όμως προκύπτει σαν ιστορική διαφωνία είναι το περιεχόμενο της λύσης που στόχευαν. Και ο δεύτερος λόγος είναι γιατί πολύ θα ήθελα να ακούσω μια ξεκάθαρη θέση από την ηγεσία του ΔΗΣΥ, η οποία τα «χώνει» στον «μακροχρόνιο», πού κατατάσσει τον Νίκο Αναστασιάδη.
Στους οπαδούς της λύσης ή του «μακροχρόνιου». Όπως επίσης είναι απορίας άξιον αν η επιλογή ενταφιασμού της «Δέσμης Ιδεών Γκάλι» ήταν στα πλαίσια του «μακροχρόνιου»;
Η διακήρυξη του μακροχρόνιου αγώνα, για μένα πάντα σήμαινε το εξής: όταν διαπιστώθηκε ότι η Τουρκία ΔΕΝ είχεν καμία διάθεση να διαπραγματευτεί μια λύση πραγματικής ομοσπονδίας, άρα δεν μπορούσε να οδηγηθούμε σε ΑΜΕΣΗ λύση, τότε υποχρεωτικά «έπρεπε» να οδηγηθούμε στις συνθήκες εκείνες όπου η Τουρκία θα συναινούσε σε μια λύση Ομοσπονδίας.
Ολόκληρη η τότε πολιτική ηγεσία, ουσιαστικά, συμφώνησε σε μια τέτοια πορεία και στο εθνικό συμβούλιο υιοθετήθηκαν μέσα από συζητήσεις και οι άξονες αυτής της πολιτικής που ήταν: (1) Διεθνοποίηση (2) Επαναπροσέγγιση (3) Συνομιλίες (4) Αμυντική Θωράκιση (5) Αρραγές οικονομικό και εσωτερικό μέτωπο.
- Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή η προσέγγιση υιοθετήθηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Άλλη ιστορία, αν δυστυχώς, ένας-ένας οι άξονες αυτής της πολιτικής υποσκάφθηκαν και εγκαταλείφθηκαν και μείναμε να δίνουμε τον αγώνα μας μόνον με τον έναν από αυτούς τους άξονες.
Αυτόν των συνομιλιών αλλά και πάλιν μόνο της εσωτερικής πτυχής του Κυπριακού. Δυστυχώς η διεθνής πτυχή –εισβολή και κατοχή– τέθηκε σε συνομιλίες για πρώτη φορά το 2017. Δηλαδή 43 (!) χρόνια μετά το 1974. Κατά συνέπεια δεν ευθύνεται η θέση για το «μακροχρόνιο» για το άλυτο Κυπριακό. Μια θέση που υιοθετήθηκε υποχρεωτικά λόγω της τοτινής αλλά και διαχρονικής συνειδητής άρνησης της Τουρκίας για λύση. Μιας άρνησης που υποθάλπεται από εκείνην τη «βάρκα» στην οποία ορισμένοι θέλουν να πατήσουμε αποκλειστικά.
Ας μην φορτώνουμε, λοιπόν, στον «μακροχρόνιο» αφηρημένα και ως διά μαγείας την ευθύνη για το άλυτο Κυπριακό και ας μην χλευάζουμε μιαν υποχρεωτική εκ των πραγμάτων πορείαν, που μας υποβλήθηκε, απλώς και μόνον για να ρίξουμε ακόμη λίγη χολή και όξος στον Μακάριο και να εξυπηρετήσουμε προεκλογικούς σκοπούς και στόχους.
Γιατί στην πραγματικότητα χλευάζουμε τον ίδιο τον αγώνα του Κυπριακού λαού που ο ίδιος επέλεγεν κάθε φορά μέσα από τη διαδικασία των δημοκρατικών εκλογών τις πολιτικές που θα ακολουθούνταν.
Και ο ΛΑΟΣ απέδειξε ότι έναν πράγμα επιθυμεί, μια πραγματική λύση απελευθέρωσης και επανένωσης, λειτουργική, ασφαλή και βιώσιμη, χωρίς εγγυητές, προστάτες και επικυρίαρχα στρατεύματα. Και έναν πράγμα δεν θα αποδεχθεί: μιαν οποιασδήποτε μορφής διχοτομική λύση τουρκικών προδιαγραφών και συμφερόντων.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE