Να ενισχυθεί η αποτρεπτική ικανότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας: Απαιτείται συνολική στρατηγική απέναντι στην Τουρκία

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Ιερουσαλήμ αναβαθμίζει τις επιθέσεις της εναντίον του Ερντογάν: Αγκάλιασε τους δολοφόνους και τους βιαστές της Χαμάς και έσυρε την Τουρκία σε σκοτεινά μέρη!

Στην κόψη του ξυραφιού οι σχέσεις της Αμερικής και της Τουρκίας: Ο Ερντογάν δεν ενημέρωσε ούτε τον Φιντάν για την απόφαση του να ακυρώσει την επίσκεψη του στις ΗΠΑ!

Οι «Κυπρογενείς» δεσμεύσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου: Δυστυχώς η Τουρκία ουδέποτε υπεβλήθη σε έλεγχο από τις Βρυξέλλες για το κατά πόσο εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της

Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΗ*

Για τη σημερινή κατάσταση του Kυπριακού και τους κινδύνους που αυτή εμπερικλείει, δύσκολα μπορεί να υπάρξει διαφορετική άποψη.

Το Kυπριακό βρίσκεται στη χειρότερή του φάση από το 1974. Βρισκόμαστε σε πλήρες αδιέξοδο. Η ευθύνη για αυτό στην καλύτερη περίπτωση επιμερίζεται από τη διεθνή κοινότητα ισότιμα στην ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή πλευρά, με την Τουρκία να παραμένει στο απυρόβλητο. Κατ’ επέκταση και λόγω ισχύος, η Τουρκία αλωνίζει ανενόχλητη:

Η συντριπτική της στρατιωτική υπεροπλία και η απενοχοποίησή της στα μάτια της διεθνούς κοινότητας (κάποιοι στη διεθνή κοινότητα ασφαλώς βλέπουν ό,τι τους συμφέρει να βλέπουν) καθοδηγεί μία έντονη αναθεωρητική στάση από μέρους της Τουρκίας και δημιουργίας νέων τετελεσμένων που συνίστανται στη σταδιακή πολιτική, οικονομική, κοινωνική, θρησκευτική ενσωμάτωση των κατεχομένων εδαφών μας, στην απόλυτη αμφισβήτηση της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας με την υλοποίηση σωρείας ερευνών και γεωτρήσεων, τον σχεδιασμό για εποικισμό της Αμμοχώστου, τις προκλήσεις στο Αιγαίο -που ασφαλώς αφορούν και την Κύπρο- και ως επιστέγασμα την προσήλωση στη λύση δύο κρατών, με ορατό το ενδεχόμενο ακόμη και προσάρτησης των κατεχομένων.

Όταν ένας λαός διεξάγει αγώνα επιβίωσης όπως στην προκείμενη περίπτωση ο κυπριακός λαός, κριτήριο της αλήθειας είναι η πράξη και κριτής των πολιτικών που εφαρμόζονται είναι τα αποτελέσματα. Ακόμα και εάν αποδεχτούμε ότι υπήρξαν οι καλύτερες των προθέσεων από όσους ηγούνται της ελληνοκυπριακής πλευράς την τελευταία δεκαετία, το αποτέλεσμα μαρτυρά ότι αυτές οι πολιτικές δεν υπήρξαν επιτυχημένες.

• Οι κυρώσεις που θα πονούσαν την Τουρκία δεν ήρθαν ποτέ. Ο εποικισμός της Αμμοχώστου δεν ήταν τελικά προεκλογικό πυροτέχνημα. Η ΑΟΖ μας δεν είναι θωρακισμένη.
• Η περιβόητη σχέση «στρατηγικού εταίρου» με τις ΗΠΑ δεν έδωσε αποτέλεσμα. Οι τριμερείς συνεργασίες δεν είχαν έντονο πολιτικο-στρατιωτικό χαρακτήρα και σίγουρα ούτε απομόνωσαν ούτε περικύκλωσαν την Τουρκία.

Έχοντας ως αφετηρία το εντελώς βασικό, ότι δηλαδή ο αγώνας μας είναι αγώνας επιβίωσης και χωρίς μια δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση του Kυπριακού, ούτε ως λαός μπορούμε να επιβιώσουμε, ούτε ως Κυπριακή Δημοκρατία, δεν είναι δυνατό κάτω από το βάρος των απεχθών δεδομένων να υιοθετήσουμε μια ηττοπαθή και μοιρολατρική στάση αποδοχής των κατοχικών δεδομένων και συμβιβασμό με τη de facto κατάσταση.

Δεν μπορούμε δηλαδή από μόνοι μας να υιοθετήσουμε τους τουρκικούς σχεδιασμούς ως μέτρο εξόδου από τα αδιέξοδα. Κάτι τέτοιο θα έμοιαζε με κάποιον, τον οποίο απειλούν να σκοτώσουν και αυτός εις απάντηση αυτοκτονεί.

Συνακόλουθα ούτε η υιοθέτηση της καταστροφικής τουρκικής θέσης για δύο κράτη στην Κύπρο ούτε η υιοθέτηση ενός “νέου ρεαλισμού” αποδοχής ουσιαστικά των κατοχικών δεδομένων μπορεί να είναι απάντηση στις δυσκολίες και τα τραγικά δεδομένα που αντιμετωπίζουμε.

Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι μία σοβαρή εκτίμηση του μεγέθους και των δυνατοτήτων του αντιπάλου, δηλαδή της κατοχικής Τουρκίας.

• Απέναντι σε μια περιφερειακή υπερδύναμη

Νομίζω ότι καμία σοβαρή ανάλυση δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι η Τουρκία έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια ακόμη πιο σημαντικό περιφερειακό (και όχι μόνο) εκτόπισμα. Ούτως ή άλλως λόγω εκτοπίσματος (πληθυσμού και επικράτειας) υπήρξε πάντοτε εν δυνάμει περιφερειακή δύναμη.

Επίσης η Τουρκία κατέχει μία καίρια γεωστρατηγική θέση αφού «ακουμπά» στον κρίσιμο, για τους συσχετισμούς του 21ου αιώνα, Καύκασο και την ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας, «ακουμπά» στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε περιοχές τεράστιας γεωστρατηγικής σημασίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή τη στιγμή η Τουρκία διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ή σημαντικό ρόλο σε μια σειρά από κρίσιμα για την παγκόσμια ισορροπία ανοικτά διεθνή ζητήματα:

Από το ρόλο που διαδραματίζει στον πόλεμο στην Ουκρανία, τη παρουσία της ως «παίχτης» στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη σύγκρουση μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας, τις αξιώσεις της και την παρουσία της σε Κύπρο και Αιγαίο, το ρόλο της στο μουσουλμανικό κόσμο και στο παλαιστινιακό, τις σχέσεις με τον αραβικό κόσμο, την στρατηγική της παρουσία στο ΝΑΤΟ και διάφορα άλλα.

• Είναι σημαντικό σε αυτή την αποτίμηση να μην «βλέπουμε» όσα θα θέλαμε να “βλέπουμε” για την Τουρκία. Οι θεωρίες περί «του γίγαντα με τα γυάλινα πόδια», της χώρας με προβλήματα που θα οδηγήσουν σύντομα στην κατάρρευσή της, όχι μόνο δεν επαληθεύτηκαν εδώ και τόσα χρόνια αλλά επί της ουσίας αυτό που συμβαίνει είναι ακριβώς το αντίθετο.

Ο ρόλος της Τουρκίας σε κρίσιμα περιφερειακά ζητήματα μεγάλων συμφερόντων οδηγεί σταδιακά σε μια εξομάλυνση των σχέσεών της με κράτη με τα οποία στο παρελθόν είχε συγκρούσεις και για τα οποία εμείς κατά καιρούς είχαμε ψευδαισθήσεις.

Αποκαθιστά σταδιακά τις σχέσεις της με την Αίγυπτο με την οποία διαμορφώνεται μια σχέση ειρηνικής συνύπαρξης στη Λιβύη, μιας χώρας ιδιαίτερα κρίσιμης για την ασφάλεια της Αιγύπτου.

Ομαλοποιεί τις σχέσεις της με το Ισραήλ , με μια χώρα με την οποία υπάρχει σημαντική ταύτιση συμφερόντων στην κρίση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν , αφού και για το Ισραήλ το Αζερμπαϊτζάν είναι μια σημαντική χώρα που έχει σύνορα με τoν κύριο εβραϊκό αντίπαλο που είναι σήμερα το Ιράν.

Στη Συρία εκτιμούμε ότι τελικά θα διαμορφωθεί μια σχέση ανοχής με τον Άσαντ και κατ’ επέκταση με τη Ρωσία, ενώ την ίδια στιγμή θα θεωρείται νατοϊκός «παίκτης» στην περιοχή. Εάν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό στην τουρκική εξωτερική πολιτική των τελευταίων χρόνων είναι η προσέγγιση ότι η Τουρκία:

• 1) δεν θεωρείται δεδομένη για κανένα,
• 2) προσπαθεί να αποκομίζει από όλους όσα περισσότερα οφέλη είναι δυνατό.

Εκμεταλλευόμενη η Τουρκία τη διεθνή αναρχία που επικρατεί τις τελευταίες δύο – τρεις δεκαετίες στον κόσμο, την επιβολή τετελεσμένων δια της ισχύος και ένα αναθεωρητισμό διεθνώς, εκτιμούμε ότι όντως υπάρχει πρόθεση, όχι απλά για επέκταση της τουρκικής επιρροής αλλά και για επέκταση των τουρκικών συνόρων σε γη και θάλασσα.

Μέσα από αυτό το πρίσμα η Τουρκία καθίσταται ακόμη πιο επικίνδυνη για Κύπρο και Ελλάδα.

Ταυτόχρονα, η οριστική διχοτόμηση της Κύπρου ή η διατήρηση του status quo, καθίσταται ελκυστική για μια σειρά από χώρες της περιοχής που βλέπουν τη διατήρηση του status quo ως ανάχωμα στην επέκταση της τουρκικής επιρροής εγγύτερα προς τις χώρες τους.

Αυτό αφορά σε χώρες νοτιότερα της Κύπρου. Την ίδια στιγμή παγκόσμιες υπερδυνάμεις, είτε βολεύονται με το κυπριακό ζήτημα «ανοικτό» είτε στη ζυγαριά των συμφερόντων η Τουρκία βαραίνει ως πολύ πιο σημαντικός συνεργάτης.

• Διεκδικώντας με πραγματισμό

Μπροστά σε αυτή την εικόνα η Κυπριακή Δημοκρατία και ο κυπριακός λαός πρέπει να διεκδικήσουμε την επιβίωσή μας πατώντας γερά στο έδαφος και με ξεκάθαρους στόχους. Συνοπτικά και σε τίτλους αυτό το περίγραμμα θα μπορούσε να οριοθετηθεί από τις πιο κάτω βασικές κατευθύνσεις:

➤ Σταθερή προσήλωση στη μη αποδοχή της λύσης δύο κρατών και οριστικοποίησης της διχοτόμησης της Κύπρου.

➤ Σταθερή εμμονή σε λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα που να είναι απαραιτήτως συμβατή με το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των κυπρίων, χωρίς ξένες εγγυήσεις και ποδηγετήσεις.

➤ Αξιοποίηση της ιδιότητάς μας ως χώρας πλήρους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

➤ Ανάπτυξη μιας στρατηγικής σχέσης συμβίωσης και συνεργασίας με την τουρκοκυπριακή κοινότητα με την οποία είτε θέλουμε είτε όχι έχουμε σχέση αλληλοεξάρτησης και η μοίρα του ενός θα καθορίσει εν πολλοίς και τη μοίρα του άλλου.

➤ Ανάπτυξη σταθερών σχέσεων με όλες τις χώρες της περιοχής χωρίς μικρομεγαλισμούς και κούφια συνθήματα, αξιοποιώντας το ρόλο που μπορεί να παίξει η Κύπρος ως παράγοντας σταθερότητας, αναχαίτισης του τουρκικού μεγαλοιδεατισμού και οικονομικής συνεργασίας.

➤ Μετατροπή της Κύπρου σε πολιτική, οικονομική και κοινωνική γέφυρα μεταξύ της Ευρώπης και των γειτονικών μας χωρών στη Μέση Ανατολή και στην Βόρειο Αφρική.

➤ Ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

➤ Αποφυγή εμπλοκής σε παιχνίδια υπερδυνάμεων που θα μετατρέψουν την Κύπρο σε μυρμήγκι ανάμεσα σε μονομάχους ελέφαντες. Όλα αυτά βέβαια χρειάζονται μια μεγάλη και σοβαρή ανάλυση και κατ’ επέκταση θα επανέλθουμε.

* Βουλευτής ΑΚΕΛ

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

Ένα ρεφρέν: “Ξαφνικά ένα βράδυ” οι νταήδες του Ερντογάν θαρθούν (δήθεν) να σφάξουν τους …εχθρούς της Τουρκίας!