Ο Ερντογάν οδήγησε το Ισραήλ σε ενδυνάμωση των δεσμών του με την Ελλάδα, την Κύπρο, την Αίγυπτο και την Ιταλία…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Στις Βρυξέλλες ο Κόμπος: Θα παρουσιάσει την κατάσταση του κράτους δικαίου στην Κύπρο, στο πλαίσιο του ετήσιου διαλόγου

Ο τρίτος δρόμος του Μακρόν: Η Γαλλία δήλωσε ότι «υποστηρίζει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο», μετά το αίτημα για τα εντάλματα σύλληψης των ηγετών του Ισραήλ και της Χαμάς

Είναι ιδεολογία πλέον η προσέγγιση «Δώστα όλα» από την αρχή! Η χορωδία της “όποιας λύσης” απαιτεί από τον Πρόεδρο της Κύπρου να δώσει δώρα στον τουρκικό Αττίλα… Έλεος!

Στην ιστοσελίδα της εφημερίδας The Jerusalem Post δημοσιεύεται άρθρο γνώμης του Ariel Ben Solomon με τίτλο «Η ενέργεια αλλάζει την ισραηλινή εξωτερική πολιτική» και υπότιτλο «Οι Συμφωνίες του Αβραάμ μεταξύ του Ισραήλ και αραβικών κρατών, -κάποιων εξ αυτών πλούσιων σε πετρέλαιο-, απεικονίζουν την προσανατολισμένη προς την ενέργεια εξωτερική πολιτική του Ισραήλ».

Ο αρθρογράφος, εμπειρογνώμων σε θέματα Μέσης Ανατολής στο Jerusalem Institute for Strategic Studies, επιχειρεί μια εξέταση της ισραηλινής εξωτερικής πολιτικής υπό το φως του πολέμου στην Ουκρανία και της διεθνούς ενεργειακής κρίσης, παραθέτοντας παράλληλα επιχειρηματολογία από το εκδοθέν το 2021 σύγγραμμα του πρώην Αντιπροέδρου του Atlantic Council και συγγραφέα Alexander Mirtchev “The Prologue: The Alternative Energy Megatrend in the Age of Great Power Competition”. Ακολούθως επισημαίνονται τα κυριότερα σημεία του δημοσιεύματος:

(…) Η εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας που προσανατολίζεται στο ζήτημα της ενέργειας είναι επακόλουθο της ανόδου του ρωσικού ρουβλίου σε υψηλό επταετίας λόγω των υψηλών τιμών του πετρελαίου που προκάλεσαν οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας και η διεθνής ανάκαμψη μετά την πανδημία του κορωνοϊού.

Την ώρα που η Ευρώπη κλονίζεται εξαιτίας της εξάρτησής της από το ρωσικό αέριο, το Ισραήλ παρεμβαίνει και διεξάγει συνομιλίες προκειμένου να καλύψει αυτό το κενό μέσω εξαγωγών δικού του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη μέσω της Αιγύπτου.

Βέβαια, η διπλωματία του Ισραήλ και το μέλλον της ενεργειακής πολιτικής δε συνδέονται μόνο με αλλαγή των προμηθευτών ή των διαδικασιών logistics. Ο Alexander V. Mirtchev στο βιβλίο του “The Prologue: The Alternative Energy Megatrend in the Age of Great Power Competition”, που μπορεί να αποτελέσει εξαιρετικό υλικό για την ισραηλινή διπλωματία, αναφέρεται στο σημερινό μεταβαλλόμενο διεθνές τοπίο της ενεργειακής πολιτικής.

Όπως υποστηρίζει, η σταθερή επιδίωξη της καινοτομίας καθίσταται κύριο στοιχείο του ανταγωνισμού μεταξύ των παγκόσμιων δυνάμεων, με αποτέλεσμα την ενεργειακή επανεξισορρόπηση μεταξύ των διαφόρων δρώντων. Κατά τον Mirtchev, η ενεργειακή στρατηγική του Ισραήλ καθοδηγείται από εκτιμήσεις που συνδέονται με την ασφάλεια. Η χρήση ηλιακών φορτιστών μπαταριών και ορισμένες νέες προσεγγίσεις, οι οποίες αφορούν στην παροχή ενέργειας σε στρατιωτικές βάσεις, είναι προφανή παραδείγματα.

Ο Mirtchev εξηγεί επιπλέον πώς η ακμάζουσα βιομηχανία φυσικού αερίου του Ισραήλ αλληλεπιδρά με την τεχνολογική και περιφερειακή δυναμική:

«Σε συνδυασμό με την αυξημένη χρήση οικιακού φυσικού αερίου, το Ισραήλ μπορεί να χρησιμοποιήσει την εναλλακτική ενέργεια ως παράγοντα εξισορρόπησης στις σχέσεις του με τους πλούσιους σε ενεργειακά αποθέματα γείτονές του. Τέτοιες σκέψεις ήδη οδηγούν σε προόδους που επιτυγχάνονται στην εναλλακτική ενέργεια (…)». Η ενέργεια έπαιξε εξάλλου πρόσφατα σημαντικό ρόλο στις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις, με τον τούρκο Πρόεδρο Erdogan να δηλώνει χαρακτηριστικά τον περασμένο Φεβρουάριο: «Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το ισραηλινό φυσικό αέριο στη χώρα μας, αλλά μπορούμε και να συμμετέχουμε σε μια κοινή προσπάθεια για τη μεταφορά του στην Ευρώπη».

Οι ενεργειακές του ανησυχίες έχουν εξάλλου οδηγήσει το Ισραήλ σε ενδυνάμωση των δεσμών του με διάφορα μεσογειακά κράτη: η ενεργειακή συμμαχία του με την Ελλάδα, την Κύπρο, την Αίγυπτο και την Ιταλία στοχεύει στη μεταφορά ισραηλινού αερίου στην Ευρώπη μέσω του Euro-Asia Interconnector, προκειμένου να ενισχύσει τις εναλλακτικές λύσεις μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Με τα κράτη αυτά να έχουν στο παρελθόν επίσης ανακοινώσει την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού EastMed, συμπληρωματικά ως προς τις δυνατότητες μεταφοράς και παράδοσης, δεν προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι και η Τουρκία επιδιώκει δεσμούς με το Ισραήλ.

Την ίδια ώρα, και το Ιράν προσπαθεί να αξιοποιήσει την ουκρανική κρίση. Την προηγούμενη εβδομάδα, η Τεχεράνη ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να αυξήσει τη συνεργασία της με τη Μόσχα,  ανταλλάσσοντας ενεργειακές προμήθειες και δημιουργώντας έναν εφοδιαστικό κόμβο με ρωσική συμφωνία.

Ο απλός στόχος είναι να βοηθηθούν και τα δύο μέρη ώστε να παρακάμψουν τις κυρώσεις. Εάν η διεθνής κοινότητα επιθυμεί να ασκήσει επιτυχώς πίεση στο Ιράν και στη Ρωσία, θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να εμποδίσει τις ενεργειακές τους βιομηχανίες.

Οι Συμφωνίες του Αβραάμ μεταξύ Ισραήλ και ΗΑΕ ή Μπαχρέιν απεικονίζουν εύλογα την ισραηλινή εξωτερική πολιτική, η οποία είναι προσανατολισμένη στην ενέργεια. Μια πρόγευση από ένα μελλοντικό παράδειγμα εναλλακτικής ενέργειας υπήρξε η υπογραφή, τον περασμένο Νοέμβριο, μιας συμφωνίας για υδάτινους πόρους μεταξύ Ισραήλ και Ιορδανίας (σ.σ. που αφορούσε σε διπλασιασμό των ποσοτήτων ύδατος που δίδει το Ισραήλ στην Ιορδανία).

Κάποιους μήνες αργότερα, μια κοινοπραξία Αιγύπτου- ΗΑΕ ανακοίνωσε την πρόθεσή της να αγοράσει τη νοτιοαφρικανική εταιρεία ΑΠΕ Lekela, παρέχοντας έτσι στη Masdar του Abu Dhabi (Abu Dhabi Future Energy Company) παρουσία στη Νότια Αφρική. (…)

ΠΗΓΗ: εφημερίδα The Jerusalem Post

Η Ελλάδα και η Τουρκία βρέθηκαν στο χείλος της αβύσσου: Εμπρηστική και επικίνδυνη ρητορική από τον Ερντογάν