Κάποιοι δεν θέλουν να καταλάβουν ότι όταν μεγαλώνει η Ελλάδα μας “μεγαλώνουμε” όλοι μαζί της…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Προσαγωγές 100 φιλοπαλαιστινίων διαδηλωτών στις ΗΠΑ, στην πανεπιστημιούπολη του Northeastern University

Πυραύλους Patriot και πυρομαχικά στέλνει «εσπευσμένα» το Αμερικανικό Πεντάγωνο στην Ουκρανία* Ανάχωμα στην αυξανόμενη από αέρος ρωσική απειλή [video]

Ο Μοκτάντα Σαντρ ο θρησκευτικός ηγέτης του Ιράκ, στηρίζει ανοικτά τις φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΑΛΛΙΑ*, Καθημερινή

Ολοκληρώνεται µε το σημερινό σημείωμα η αφιερωμένη στην επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον τριλογία. Ομολογώ ότι μου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Την έχω άλλωστε συχνά ως διπλωμάτης γευθεί. Γλυκιά καταρχήν.

Τη μοναδική γλυκιά γεύση ολοκλήρωσης μιας τόσο σημαντικής αποστολής και την ψυχική ικανοποίηση που νιώθεις. Ειδικά όταν είσαι στην Ουάσιγκτον, για λόγους που δεν χρειάζεται νομίζω να εξειδικεύσω. Αποχαιρετάς τον πρωθυπουργό της Ελλάδος πριν ανέβει στο αεροσκάφος. Η ηθική ανταμοιβή και η εσωτερική ικανοποίηση είναι οι σημαντικότερες επιβραβεύσεις.

Η προετοιμασία μιας τέτοιας επίσκεψης, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, λεπτό στην κυριολεξία με λεπτό, κρατάει πολλούς μήνες. Κορυφώνεται μερικές εβδομάδες πριν. Το τελευταίο δεκαπενθήμερο μπαίνουν και οι τελικές μιας τόσο καθοριστικής επίσκεψης για την εικόνα της Ελλάδος πινελιές.

Από την προσωπική μου εμπειρία ισχυρίζομαι ότι σπάνια προκύπτει κάποιο πρόβλημα ή μείζον θέμα που να οφείλεται στην ιδιοσυγκρασία ή στην προσωπικότητα του υψηλού επισκέπτη, είτε πρόκειται για πρωθυπουργό είτε για υπουργό. Δεν θα ήμουν όμως πάντοτε τόσο απόλυτος για εκείνους που διαχρονικά προσπαθούν να αναδειχθούν ευδοκιμώντας στο «περιβάλλον».

• Η άμεση επικοινωνία του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού με την πρεσβεία μας στην Ουάσιγκτον συνέβαλε ουσιαστικά στην ταχεία διευθέτηση των όποιων ζητημάτων, στην επίσπευση των διαδικασιών και κυρίως στην παράκαμψη ανούσιων παρεμβολών.

Γιατί τα γράφω αυτά; Ο λόγος είναι απλός. Πίσω από κάθε επιτυχία, όπως άλλωστε και αποτυχία, υπάρχουν οι άνθρωποι. Δεν υπάρχουν αυτονόητα ή αυτόματος πιλότος. Μπορούμε να καταλάβουμε τις υπεράνθρωπες προσπάθειές τους μόνο αν έχουμε βρεθεί σε ανάλογη θέση. Δεν είναι ζήτημα συμπάθειας ή ενσυναίσθησης. Είναι αποκλειστικά ζήτημα αντίληψης του μεγέθους του εγχειρήματος και του υποδειγματικού και αξιοζήλευτου αποτελέσματος των προσπαθειών.

Πλήρης αντιστοιχία στόχων και αποτελέσματος. Για τον λόγο αυτό δεν έχω δικαίωμα να μην επαναλάβω και στο σημερινό μου άρθρο τα συγχαρητήρια για την άψογη διοργάνωση της ξεχωριστής αυτής –λόγω κυρίως της ιστορικής ομιλίας στο Κογκρέσο– πρωθυπουργικής επίσκεψης.

Γιατί γλυκόπικρη η γεύση; Απαντώ με απλά λόγια. Αισθάνεσαι, βλέπεις και νιώθεις στην Ουάσιγκτον πόσο «μεγάλωσε» η Ελλάδα. Ανοίγεις τη δική μας τηλεόραση ή διαβάζεις τα μέσα (αντι)κοινωνικής δικτύωσης. Εκπληκτος ακούς και διαβάζεις πρωτόγονες αξιολογήσεις και χαρακτηρισμούς. Ως εάν να προέρχονται από άλλη χώρα.

Νιώθω πικρία. Σκέφτομαι ότι κάποιοι δεν θέλουν να καταλάβουν ότι όταν μεγαλώνει η Ελλάδα «μεγαλώνουμε» όλοι μαζί της. Ανεξαρτήτως προτιμήσεων και πολιτικής ταυτότητας. Εκτός αν κάνω λάθος. Θα μπορούσα να αναφερθώ σε χαρακτηριστική περίπτωση έλλειψης αυτοσεβασμού που χαρακτηρίζει σχόλιο πολιτικού που είχε την ευκαιρία να ασκήσει σημαντικά υπουργικά καθήκοντα. Καταφέρνει να δικαιώνει τους επικριτές του. Κρίμα.

Λυπηρό, αλλά όχι πρωτόγνωρο είναι ορισμένοι υποταγμένοι σε προσωπικές ή μικροπολιτικές παρορμήσεις να ενοχλούνται όταν η Ελλάδα πετυχαίνει. Μιλώντας στην καρδιά μάλιστα της αμερικανικής δημοκρατίας κατά τρόπο αψεγάδιαστο, χωρίς ανάγκη επεξηγηματικών υπότιτλων στη γλώσσα των Τζορτζ Ουάσιγκτον, Τόμας Τζέφερσον και Αβραάμ Λίνκολν.

Σε μια εποχή που παγκόσμιες και ευρωπαϊκές σταθερές, όπως η εδαφική ακεραιότητα, το απαραβίαστο των συνόρων, ο σεβασμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων και οι πανανθρώπινες αξίες, δοκιμάζονται, αυτή η Ελλάδα, με τη στήριξη της δημοκρατικά εκπεφρασμένης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και της κυρωτικής επιδοκιμασίας της Βουλής, πολλαπλασιάζει τις εθνικές της ικανότητες και δυνατότητες. Ενισχύει τον ρόλο της, την αξία και τη θέση της απέναντι στους ένοπλους καταπατητές του διεθνούς δικαίου και στους επιθετικούς αναθεωρητές.

Η επίσκεψη του πρωθυπουργού της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία στο σύμβολο της ισχυρότερης σήμερα δημοκρατίας του κόσμου αυτόν τον στόχο υπηρετεί. Εδώ και δεκαετίες προσπαθούσαμε να καταδείξουμε ότι η έργω στήριξη της ασφάλειας και της σταθερότητας της Ελλάδος εξυπηρετεί και το συμφέρον εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.

Βρισκόμαστε κοντά στην επίτευξη του στόχου. Σε βαθμό μάλιστα που η εξ ανατολών γείτων, τώρα επιδιώκει αποκατάσταση της κλονισμένης ισορροπίας. Λάθος εντούτοις θα ήταν να επαναπαυθούμε «στις δάφνες μας». Η προσπάθεια συνεχίζεται.

* Ο κ. Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς ήταν πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον, 2005-2009.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Ζουν στο… συννεφάκι των ΜΟΕ και ασκούν πολιτική ψευδαισθήσεων: Οι ληγμένες συνταγές και η νέα προέλαση στην Αμμόχωστο