Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης τέλεσε τα εγκαίνια της νέας πτέρυγας Αποκατάστασης του Μελάθρου Αγωνιστών ΕΟΚΑ, στην Παλώδια. Φωτογραφία ΓΔΠ, PIO
Από τη μία τα ΜΟΕ και από την άλλη η συντήρηση ενός ξεχασμένου σεναρίου για μεταφορά αερίου με αγωγό μέσω Τουρκίας, επιβεβαιώνουν μία αδιέξοδη πολιτική, που είναι αιχμάλωτη πολλών παραγόντων: Της αδυναμίας διαμόρφωσης αποτελεσματικών πολιτικών και ανάληψης πρωτοβουλιών μέχρι την ιδεολογία του κατευνασμού.
Όλα περιστρέφονται γύρω από το να «πεισθεί» η Τουρκία και να συνεργασθεί. Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές. Όπως έχουμε σε επανάληψη παρακολουθήσει και το αποτέλεσμα.
Η κατοχική Τουρκία «κλειδώνει» το δώρο, την υποχώρηση της ελληνικής πλευράς και «σβήνει» τις προϋποθέσεις, την… ουρά. Και δεν δυσκολεύεται να το πράξει αυτό. Γιατί όταν κάποιος —τρίτος— ακούσει μία ιδέα, μένει συνήθως στην κίνηση-προσέγγιση προς την Άγκυρα. Όπως είναι στην προκειμένη περίπτωση το σενάριο για τον αγωγό μέσω Τουρκίας.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, Γιαννάκης Κασουλίδης, σε συνέντευξή του στην αθηναϊκή εφημερίδα «Τα Νέα», επανέφερε το θέμα αυτό στο προσκήνιο την ώρα κατά την οποία το κεφάλαιο της Ενέργειας συζητείται, ιδιαίτερα μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τον συνεχιζόμενο πόλεμο, αναγκάζοντας διεθνείς παίκτες να αναζητήσουν εναλλακτικές επιλογές.
Την ώρα, που η περιοχή μας, όπως και η χώρα μας, μπορεί να διαδραματίσει ρόλο.
Η πρόταση αυτή επανήλθε, λοιπόν, γνωρίζοντας εκ προοιμίου την απάντηση της Άγκυρας. Η κατοχική δύναμη προφανώς θα θελήσει να αξιοποιήσει το πρώτο σκέλος, αυτό με τον αγωγό, πιέζοντας —λόγω των αναγκών— να προχωρήσει, αφήνοντας τα υπόλοιπα για «μετά τη λύση του Κυπριακού».
Όπως γίνεται και με τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Οι Τούρκοι καλοβλέπουν αυτά που αφορούν το αεροδρόμιο και το λιμάνι, όχι όμως το θέμα της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου.
Σημειώνεται, πάντως, ότι η μεταφορά αερίου με αγωγό μέσω Τουρκίας (είτε από κοιτάσματα της Κύπρου είτε του Ισραήλ) είναι ένα σενάριο, το οποίο καλόβλεπαν και διάφοροι διεθνείς παίκτες. Όπως οι Αμερικανοί, που έχουν διαμορφώσει στο παρελθόν και σχετικό χάρτη από το Bureau of energy Resources( 2019). Ήταν, άλλωστε, και θέμα, το οποίο συζήτησε ο Τζο Μπάιντεν, όταν είχε έλθει το 2014 στην Κύπρο ως αντιπρόεδρος τότε.
Κάποια στιγμή αυτό το σενάριο, που είναι απομακρυσμένο σήμερα, ενδέχεται να επανέλθει. Όχι γιατί το επανέφερε η Λευκωσία, αλλά επειδή δεν το έχει εγκαταλείψει η Άγκυρα και κάποιοι φίλοι της.
Η ακολουθούμενη πολιτική, αυτή του κατευνασμού, το μόνο που πέτυχε είναι να αποθρασύνει την Άγκυρα και να αναβαθμίζει βαθμηδόν τις τουρκικές αξιώσεις. Η πολιτική του «δώσε» δεν ευδοκίμησε. Αντίθετα, οδηγεί σε συνεχή κατολίσθηση του Κυπριακού.
Η αποτυχία της πολιτικής του κατευνασμού επιβεβαιώνεται καθημερινά, πλην όμως άλλη πορεία δεν συζητείται. Είτε λόγω φοβικού συνδρόμου, είτε λόγω της αδυναμίας διαμόρφωσης μίας εναλλακτικής πολιτικής.
Η διαμόρφωση μίας άλλης πολιτικής πρέπει να συνδέεται και με τις συμμαχίες που διαμορφώνουμε έχοντας απαιτήσεις από τους συμμάχους (όχι μόνο να δίνουμε), θέτοντάς τους και τις προτεραιότητές μας. Το τι θέλουμε, τι επιδιώκουμε δηλαδή.
Όλα αυτά συνδέονται και με την αποφασιστικότητά μας να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επιθετικότητα. Πολιτική, πάντως, δεν ασκείται με ξαναζεσταμένα, μπαγιάτικα φαγητά, που οι της αντίπερα όχθης αρνούνται να… δοκιμάσουν.
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE