Ο Ζελένσκι είναι αυτός που είναι και κάνει ότι κάνει! Εμείς τι κάνουμε; Μόνοι μας τα λέμε, μόνοι μας τ’ ακούμε!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το Κρεμλίνο προκαλεί εμμέσως την Δύση: Ισχυρίζεται ότι η Νατοϊκή άσκηση Steadfast Defender είναι ένδειξη ότι η συμμαχία ετοιμάζεται για σύγκρουση με τη Μόσχα

O Ζελένσκι μπήκε στην Ρωσική λίστα των “καταζητούμενων προσώπων”: Xωρίς να του αποδίδονται κατηγορίες

Αναμένουν φόρμουλα από την Μαρία Άνχελα στη Λευκωσία, αποκαλύπτει ο Φιλελεύθερος: Μετά το Πάσχα οι όποιες εξελίξεις στο Κυπριακό -αν υπάρξουν τελικά…

Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ – Νέα Υόρκη

Ο Ζελένσκι, όποιος κι αν είναι, “όσος” κι αν είναι, πήρε σβάρνα τα κοινοβούλια και ενημερώνει. Η ουσία είναι μια: Όλοι οι λαοί μαθαίνουν για την εισβολή και κατοχή της Ουκρανίας από τη Ρωσία, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα διεθνές – ενιαίο τοίχος ενάντια στη Ρωσία.

Ένα ερώτημα που βασανίζει αρκετό κόσμο είναι: “Οι δικοί μας “ηγέτες” που ήταν/είναι τόσα χρόνια για να πράξουν το αυτονόητο; Να ενημερώσουν εταίρους και μη; Να φωνάξουν σε εταίρους και μη; Να διεκδικήσουν από εταίρους και μη;”

Γιατί αν κάποιοι θεωρούν ότι ενημερώνουμε (σαν κλαμένο γατί) για να μας βρουν λύση, μάλλον κοιμούνται τον ύπνο του δικαιού. Ποια λύση να μας βρουν αφού δεν προτάσσουμε το πραγματικό πρόβλημα; Βαρέθηκαν τα μυξαρίσματα μας, πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουμε αυτό;

Και δεν φτάνει αυτό, αντί να δούμε ότι ένας Πρόεδρος αλωνίζει και ενημερώνει για την εισβολή και κατοχή της δικής του χώρας, αναλωνόμαστε σε εσωτερικές διαμάχες. Δεν μας φτάνουν τα χίλια δυο στο εσωτερικό (διαφθορά, πανδημία, ακρίβεια, κ.λπ.), πατάμε όλες τις μπανανόφλουδες που μας πετάνε.

• Να στείλουμε οπλισμό στην Ουκρανία ή όχι; Να (μας) μιλήσει ο Ζελένσκι ή όχι; Να παραστούμε στην ομιλία Ζελένσκι η όχι; Να σταθούμε επίσημα δίπλα στην Ουκρανία ή όχι; Και αφήνουμε την ουσία ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ να σκοτώνει συνέχεια τη δική μας ουσία.
• Αφήνουμε το δικό μας πρόβλημα στον αέρα και αναλωνόμαστε σε θέματα και διαμάχες που διαρκούν δύο μέρες και μετά ξεχνιούνται αλλά αφήνουν πληγές στο εσωτερικό και τσιμεντώνουν τη μη λύση στο εξωτερικό.

Πώς οι ξένοι θα μας λάβουν υπόψιν και να μας επανα-κατατάξουν στην κατηγορία της Ουκρανίας (χώρα υπό κατοχή με τη βία των όπλων) όταν εμείς δεν προβάλλουμε το πρόβλημα; Πώς θα έχουμε τις όποιες πιθανότητες επίλυσης του προβλήματος της Κύπρου όταν εμείς δεν εντοπίζουμε πρόβλημα για να το προβάλουμε;

Κάποιες φορές προσπαθώ να μετρήσω το μέγεθος της ηλιθιότητας μας αλλά καθίσταται αδύνατον. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό το πράγμα. Δεν εξηγείται να μην παλεύουμε για το αυτονόητο: Η Τουρκία εισέβαλε με τη βία των όπλων στην Κύπρο. Διακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες ακόμη περιμένουν να επιστρέψουν, με το 40% της γης της Κυπριακής Δημοκρατίας να είναι υπό τη βίαιη κατοχή της Τουρκίας.

Κι όμως, η Τουρκία την βγάζει καθαρή παίζοντας παράλληλα το παιχνίδι του “ειρηνοποιού” (σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία). Κι ενώ η Ουκρανία ανοίγει μια τεράστια ευκαιρία προβολής του δικού μας προβλήματος, και πάλι, δεν βρίσκεται ένας να μιλήσει, χαμένοι στο πουθενά. Σχετικό άρθρο ΕΔΩ.

Εδώ είναι το πρόβλημα. Η έλλειψη ηγετών που θα κτίσουν στρατηγική. Το επαναλαμβάνω, όποιος κι αν είναι, όσος κι αν είναι ο Ζελένσκι, κάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνουν οι δικοί μας “ηγέτες”. Δεν αρκεί μόνο η Πρόεδρος της Βουλής να αναφέρεται σε Τουρκική εισβολή και κατοχή όταν ο Ζελένσκι ήταν ήδη στο σπίτι μας. Μόνοι μας τα λέμε, μόνοι μας τ’ ακούμε!

Ο Ζελένσκι, από το ένα έβαλε, από το άλλο έβγαλε. Η χώρα του τον νοιάζει. Ποιος άλλος άκουσε την ΠτΒ; Κανένας!

*Ο Δρ. Νίκος Αντωνιάδης είναι Associate Professor στην Νέα Υόρκη σε θέματα Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com, L.A. Voice και Hellas Journal.