Η ρωσική εισβολή, η Τουρκία και η Δύση: Η ανθρωπότητα μαστίζεται και πάλι από εμπαιγμούς και υποκρισίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

10 νεκροί και 39 τραυματίες στη νότια Τουρκία σε σύγκρουση λεωφορείου με τρία οχήματα

Τριήμερο «βαριάς» εργασίας στο Βερολίνο για τον Μακρόν: Πρώτη φορά μετά από 24 χρόνια Γάλλος Πρόεδρος στη Γερμανία * Ο «άξονας», η άμυνα, η Ουκρανία και ο εφιάλτης του Τραμπ…

50 χρόνια μετά την εισβολή, ΓΙΑΤΙ η κυπριακή ηγεσία αποφεύγει να καταγγείλει την Τουρκία για τα εγκλήματα της; Αυτοί είναι οι λόγοι που ξεχάστηκε η βάρβαρη εισβολή και η κατοχή

Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ 

Κυρίαρχο στοιχείο της διεθνούς πολιτικής απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό είναι η διαχρονική υποκρισία. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανέδειξαν περίτρανα αυτή την πραγματικότητα.

Από τη μια πλευρά είναι οι (κατά περιόδους) εγκληματίες που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και εισβάλλουν απρόκλητα σε κυρίαρχα κράτη, χρησιμοποιώντας βάρβαρες πρακτικές κατά των αμάχων.

Από την άλλη πλευρά είναι όσοι εντάσσονται στο μέτωπο κατά της παρανομίας, αλλά οι περισσότεροι αντιδρούν ανάλογα με την κάθε περίπτωση και τα συμφέροντά τους και όχι με βάση τις σταθερές και αδιαπραγμάτευτες αξίες για σεβασμό των διεθνών κανόνων, του κράτους δικαίου και της εδαφικής ακεραιότητας των χωρών.

Ανάμεσα στις δυο πλευρές βρίσκονται συνήθως εκείνοι που διατηρούν ίσες αποστάσεις και μερικοί εξ αυτών όχι ως ειρηνοποιοί, αλλά ως επιτήδειοι ουδέτεροι, στοχεύοντας στην αποκόμιση πολλαπλών κερδών.

Στην τελευταία κατηγορία ανήκει η Τουρκία, με ένα ισλαμοφασιστικό καθεστώς που εισέβαλε σε γειτονικά κράτη, που διατηρεί στρατούς κατοχής, που έχει διαπράξει σωρεία εγκλημάτων πολέμου, που φυλακίζει Τούρκους πολιτικούς, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς για τις ιδεολογικές πεποιθήσεις τους, που στηρίζει τρομοκρατικές οργανώσεις και έχει μετατραπεί σε πειρατικό κράτος στην Ανατολική Μεσόγειο.

• Δεν είναι η πρώτη φορά που συμπεριφέρεται με τέτοιες σκοπιμότητες, επιχειρώντας συνάμα να ξεπλύνει τα δικά της εγκλήματα και να συγκαλύψει τις αντισυμμαχικές επιλογές της. Σε τελική ανάλυση όμως, η Τουρκία καλά κάνει αφού έμαθε να παίζει αυτό το παιχνίδι και να τους ρίχνει στάχτη στα μάτια.

Αντί λοιπόν οι αντιδρώντες στην παράνομη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (μεταξύ των οποίων και αρκετοί που τώρα θυμήθηκαν τις αρχές που διέπουν την Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών) να επιδεικνύουν συνέπεια απέναντι σε αυτά που διακηρύσσουν, εφαρμόζουν ξανά και προκλητικά δυο μέτρα και δυο σταθμά.

Για την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία κινητοποιήθηκε μεγάλο μέρος της παγκόσμιας κοινότητας και πολύ ορθώς. Έτσι ακριβώς και με ακόμη πιο διευρυμένη και ενισχυμένη διεθνή αντίδραση θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται κάθε παράνομη στρατιωτική ενέργεια σε βάρος οποιουδήποτε κράτους, μικρού ή μεγάλου.

Η σωστή πλευρά της ιστορίας δεν μπορεί όμως να είναι σημαία ευκαιρίας, αλλά μια μόνιμη στάση ανθρωπιάς για το δίκαιο, τη δημοκρατία και την ελευθερία των λαών.

Όταν οι καταγγελίες, οι τιμωρίες και οι διώξεις δεν αφορούν όλους τους παραβάτες του διεθνούς δικαίου και των εγκληματιών πολέμου, τότε με ποια κριτήρια και με ποια εμπιστοσύνη ο κόσμος θα πιστέψει σε όλα αυτά που προβάλλονται έως «αναγκαία μέτρα» κατά του κατακτητή;

Εάν η Ρωσία είναι εισβολέας στην Ουκρανία, τότε τι είναι η Τουρκία, η οποία εισέβαλε και κατέχει εδάφη στην Κύπρο και σε άλλες χώρες;

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια και πολλά επιχειρήματα για να καταγραφεί η προκλητική διγλωσσία αρκετών πρωτοστατούντων στον αγώνα υπεράσπισης των διατάξεων του Ευρωπαϊκού και του Διεθνούς Δικαίου.

Όλη η Δύση με μια φωνή θέτει τη Μόσχα ενώπιον των ευθυνών της, ενώ σε τρεις συνόδους που πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα στις Βρυξέλλες (ΝΑΤΟ, G7 και ΕΕ) οι συμμετέχοντες προειδοποίησαν ακόμη και το Πεκίνο ότι θα έχει σοβαρές συνέπειες αν παράσχει οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στη Ρωσία. Δηλαδή, πέρα από τις σκληρές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, προχώρησαν ένα βήμα παραπάνω, απειλώντας ευθέως έναν ισχυρό ανταγωνιστή τους αν δοκιμάσει να βοηθήσει τον κατακτητή.

Για την Τουρκία, που έχει πολύ λιγότερη οικονομική και πολιτική σημασία για την ΕΕ και τις ΗΠΑ, ούτε σκληρές κυρώσεις επέβαλαν και ούτε καν την προειδοποίησαν για σοβαρές συνέπειες αν δεν αποχωρήσει τα κατοχικά στρατεύματά της από τα κυπριακά (ευρωπαϊκά) εδάφη ή αν δεν σταματήσει τη γενοκτονία των Κούρδων. Αντιθέτως, έφτασαν στο σημείο να αναγνωρίζουν τον «ειρηνοποιητικό ρόλο» της. Αν είναι δυνατόν!

Ακόμη και ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι, που απεγνωσμένα ζητά βοήθεια για την σωτηρία της χώρας του και του λαού του, θέλει να συμπεριληφθεί η Τουρκία στις εγγυήτριες δυνάμεις για την ασφάλεια της Ουκρανίας.

Πώς γίνεται ένας εισβολέας να αναλαμβάνει ρόλο ειρηνοποιού για να προστατεύσει μια χώρα από έναν άλλο εισβολέα;

• Κανένας υγιής σκεπτόμενος άνθρωπος δεν μπορεί να μην καταδικάσει την οποιαδήποτε στρατιωτική εισβολή σε ένα κυρίαρχο κράτος και κυρίως την ανελέητη βαρβαρότητα κατά των αμάχων, που, ήταν βασικό χαρακτηριστικό και άλλων εισβολών και βομβαρδισμών, είτε στην Κύπρο είτε σε Ιράκ και Συρία.

Για ποιες αρχές και για ποια ανθρώπινα δικαιώματα ομιλούν όταν για μια ακόμη φορά η Τουρκία, η δική τους σύμμαχος, τους φτύνει κατάμουτρα κι αυτοί την επαινούν και αναγνωρίζουν τον μεσολαβητικό ρόλο της;

Φανταστήκατε τι θα συνέβαινε και πώς θα αντιδρούσαν η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες αν η Ελλάδα επικαλείτο ύψιστους εθνικούς λόγους και δεν στεκόταν στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», ενώ την ίδια στιγμή η Τουρκία θα σεβόταν απόλυτα τις «συμμαχικές υποχρεώσεις» της, όπως κάνει σήμερα η Ελλάδα;

Όλα αυτά λοιπόν θολώνουν τον τοπίο γιατί μπροστά σε μια νέα ανθρώπινη τραγωδία, η ανθρωπότητα μαστίζεται και πάλι από εμπαιγμούς και υποκρισίες.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Με ποιους στεκόμαστε μαζί στον κάθε πόλεμο; Με όλους εκείνους που υπερασπίζονται τη γη τους…