Anybody home? Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε ΥΠΕΞ, όλα καλά εκεί κάτω; Ξέρετε, υπάρχει και η Κύπρος!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τονωτική ένεση ενός εκατομμυρίου ευρώ στα ταμεία της Κυπριακής Δημοκρατίας: «Χρυσάφι» τα παράβολα των 6.594 υποψηφίων για την Ευρωβουλή και την Τοπική Αυτοδιοίκηση

Απειλεί και την Ελλάδα το βακτήριο xylella fastidiosa που ευθύνεται για τη «μεγάλη σφαγή» των ιταλικών ελιών: Χωρίς αντίδοτο, ήρθε από τη λατινική αμερική με ένα φυτό καφέ [videos]

Ετοιμο εντός των επόμενων ημερών το τεχνητό λιμάνι στη Γάζα: Θα μεταφέρει την ανθρωπιστική βοήθεια μέσω της Κύπρου ανακοίμωσε ο Λευκός Οίκος

Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ* – Νέα Υόρκη

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις που προκύπτουν μέσα από τα μαθήματα “Ηγεσίας” (Leadership) και Πολιτικού Μάρκετινγκ, είναι η τοποθέτηση των φοιτητών στο ερώτημα: “Ο Ηγέτης γεννιέται ή πλάθεται”; Αυτός ο “τίτλος” δεν βρίσκεται σε κανένα οργανόγραμμα κάποιου οργανισμού ή εταιρίας αλλά ούτε και σε κάποια κυβερνητική ιεραρχία.

Σίγουρα δεν είναι της ώρας αλλά ούτε και υπάρχει επαρκής χρόνος να αναλυθεί το “ηγετικό” (ή όχι) προφίλ πολιτικών που έχουν περάσει από Ελλάδα και Κύπρο όλα αυτά τα χρόνια. Άλλωστε, κάτι τέτοιο χρειάζεται να αποτελέσει προϊόν αντικειμενικής, δίκαιης και στηριγμένης σε επιστημονικά στοιχεία έρευνας μεταξύ του λαού. Όμως, σε θεωρητικό επίπεδο, η αναφορά Παπανδρόπουλου (2020) μπορεί να θεωρηθεί αντιπροσωπευτική στα όσα αναφέρονται πιο πάνω:

“Ηγέτης είναι εκείνο το Άτομο, το οποίο ασκεί θετική και δημιουργική επιρροή πάνω σε άλλα άτομα και τα κάνει να τον ακολουθούν εθελοντικά και πρόθυμα. Hγέτης είναι αυτός που εμπνέει, πείθει και κερδίζει την αφοσίωση, τη δέσμευση, την πίστη, την εμπιστοσύνη, την ψυχή και την καρδιά των ανθρώπων, και τους κάνει να δίνουν το καλύτερό τους εαυτό ως άτομα και ως ομάδα για να επιτύχουν οράματα και στόχους, σε μια πορεία προόδου για ένα καλύτερο μέλλον”!

Κι εδώ κάπου ξεκινούν τα αχ και βαχ! Ξεκινά η νοσταλγία μιας και οι πλείστες μελέτες των τελευταίων 20 ετών σε Ελλάδα και Κύπρο δείχνουν “έλλειψη ηγεσίας” η οποία ενισχύει την αποχή, εξασθενεί τη δημοκρατία και οδηγεί στην αβεβαιότητα.

• Είναι η ώρα που συνειδητοποιούμε ότι “μας λείπει εκείνο το Άτομο, το οποίο θα σκήσει θετική και δημιουργική επιρροή πάνω σε μας για να τον/την ακολουθήσουμε πρόθυμα. Μας λείπει εκείνος ο/η Hγέτης που θα μας εμπνεύσει και θα μπει στην καρδιά μας”!

Δεν είναι μυστικό ότι τα ποσοστά των κομμάτων έχουν καταντήσει σαν τρύπια βάρκα στο πέλαγος. Ποσοστά, τα οποία δεν αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία του λαού αλλά τους εναπομείναντες πολίτες, που είτε δεν έχουν άλλη επιλογή, ή που κινούνται για να βρεθεί μια νέα επιλογή, ή που απλά έμειναν κολλημένοι στα παλιά.

Τα συνεχή σκάνδαλα, η καλπάζουσα διαφθορά, τα (στάσιμα) εθνικά θέματα, η χαμένη περηφάνια του Έλληνα και του Κύπριου, τα απανωτά κτυπήματα στο εσωτερικό και κυρίως από εξωτερικό με την ανεξέλικτη αύξηση των τιμών και την διεθνή κατρακύλα που επέφερε η πανδημία και διαιωνίζει ο πόλεμος στην Ουκρανία, είναι ενδεικτικά του πιο πρόσφατου θυμού αλλά και ενίσχυσης της απάθειας και αποχής του λαού.

Ας πάμε σε δύο παράλληλες πραγματικότητες:

Πραγματικότητα 1 – Εισβολή Ρωσίας στην Ουκρανία:

– Όλος ο κόσμος στο πόδι.

– Όλοι εναντίον του εισβολέα, Ρωσίας (κυρώσεις, κ.ο.κ.).

– Η Τουρκία “μεσολαβεί” για να “βοηθήσει” στην επίτευξη ειρήνης.

– Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη και ατενίζει τον Βόσπορο ενισχύοντας την προσπάθεια αυτή της Τουρκίας.

– Η ΕΕ και ο ΟΗΕ ξυπνούν δια μαγείας και βρίσκονται σε εγρήγορση.

Πραγματικότητα 2 – Εισβολή Τουρκίας στην Κύπρο:

– Όλος ο κόσμος στον καναπέ (συμπεριλαμβανομένων κι εμάς των ίδιων μιας και δεν υπάρχει κάποιος ηγέτης να εμπνεύσει).

– Όλοι χαϊδεύουν τον εισβολέα, Τουρκία (αντί κυρώσεις, τον χρήζουν “ειρηνοποιό” της περιοχής).

– Η Τουρκία “τσιμεντώνει” τη δική της “ειρηνική” εισβολή και όχι μόνον, μέσα από τις τάχατες προσπάθειες της να επιτευχεί η ειρήνη στην Ουκρανία.

– Η ΕΕ και ο ΟΗΕ ακόμη μας “ψάχνουν”: Μα που βρίσκεται η Κύπρος; Είναι χώρα μέλος μας;

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας; Προσπάθησα να βρω αν βρίσκεται κάπου στα γεγονότα του παγκόσμιου “χάρτη” αλλά στάθηκε αδύνατον. Το ίδιο και για τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος, μάλλον δεν έχει συνέλθει ακόμη από τη μαγεία του Βοσπόρου, μάλλον ακόμη “βρίσκεται” στην Κωνσταντινούπολη, ενισχύοντας την προσπάθεια αυτή του “ειρηνοποιού” Ερντογάν.

Όσο για τον κ. Κασουλίδη (εικασία κάνω, ούτε αυτός γνωρίζω που βρίσκεται) αλλά ίσως και να συντονίζει τα βήματα της “πολιτικής ισότητας” της Κύπρου με τον υποψήφιο πρόεδρο της Κύπρου, κύριο Νεοφύτου, ο οποίος δήλωσε ότι “για να πάρουμε όσα επιθυμούμε χρειάζεται να δώσουμε στους Τουρκοκύπριους την πολιτική ισότητα”!. Σχετικό άρθρο εδώ.

Κι άντε μετά να περιμένουμε μήπως βρεθεί και για εμάς κανένας Ηγέτης για να ηγηθεί αυτού του όμορφου μα δύσμοιρου λαού που οι “ηγέτες” χάθηκαν στη διαδρομή και τους ψάχνουμε!

Κύριε Πρόεδρε, κύριε ΥΠΕΞ, κύριε Πρωθυπουργέ, anybody home? Όλα καλά εκεί κάτω; Είπαμε να συμπαρασταθούμε και καλά κάνουμε. Ξέρετε όμως, υπάρχει και η Κύπρος!

Y.Γ. Ο κάθε λαός επιζητά ηγέτες (Leaders) και όχι ακόλουθους (Followers).

*Ο Δρ. Νίκος Αντωνιάδης είναι Associate Professor στην Νέα Υόρκη σε θέματα Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com, L.A. Voice και Hellas Journal.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Το φλερτ του Ισραήλ και της Τουρκίας είναι υπαρκτό: Το θέμα είναι εάν μπορεί να φθάσει στο γάμο!