Κύριε Ιγνάτιου, γιατί ασχολείστε μαζί μας; Δεν έχετε άλλη δουλειά να κάνετε; Μίλησαν τα απόρρητα έγγραφα…
File Photo: Ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου κατά τη διάρκεια ενημέρωσης στο IMF Photo via IMF
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ – Νέα Υόρκη
2014: Έρχομαι στις ΗΠΑ και βρίσκομαι για ένα χρόνο στο Γραφείο Τύπου της ΜΑΝΥ, στα Ηνωμένα Έθνη. Το πρώτο πράγμα που με εξέπληξε στο μπες-βγες στον ΟΗΕ ήταν η απουσία δικού μας, μόνιμου δημοσιογράφου (σε αντίθεση φυσικά με την Τουρκία).
Όπως γίνεται σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις, οι εισηγήσεις έμειναν απλά εισηγήσεις. Δύο δημοσιογράφοι έκαναν την δουλειά της Κύπρου: Αποστόλης Ζουπανιώτης και Μιχάλης Ιγνατίου! Παλαιότερα και ο Πανίκος Παναγιώτου.
Την επόμενη χρονιά, το 2015, και έχοντας την ευχέρεια να κινηθώ ελεύθερα, συνεργάζομαι με το ikypros και παράλληλα πιστοποιούμαι ως εκπρόσωπος του (ikypros) στις εκδηλώσεις και κυρίως στις διασκέψεις τύπου των εκπροσώπων του ΓΓ των ΗΕ.
Μαζί με αυτό, στην παρουσίαση ενός από τα βιβλία του, γνωρίζομαι με τον Μιχάλη Ιγνατίου και ξεκινώ να αρθρογραφώ συχνά στην εφημερίδα Hellas Journal (και στην τοπική εφημερίδα LA Voice). Από εκείνο τον καιρό, πρέπει να έχω ρωτήσει τον εκπρόσωπο ή βοηθό εκπρόσωπο του ΓΓ του ΟΗΕ, χίλιες φορές το ίδιο πράγμα:
- “Γιατί δεν ασχολείστε με την Κύπρο; Γιατί αδικείτε την Κύπρο; Γιατί προστατεύετε συνεχώς την Τουρκία;” Και άλλα παρόμοια ερωτήματα τα οποία δεν έλαβαν απάντηση ποτέ.
Πολλοί με έχουν ρωτήσει γιατί χάνω τον καιρό μου. Δεν τους αδικώ. Θεωρώ ότι ελευθερία έκφρασης, η ελευθερία να ρωτήσω “γιατί”, είναι δική μου υποχρέωση. Αν παίρνω απάντηση ή όχι, δεν βαραίνει εμένα. Ξέρω ότι κάθε φορά είμαστε τα ενοχλητικά “παιδιά”, που αρνούνται να πάνε με τα νερά τους και την παραδοσιακή μορφή διπλωματίας του μάνα μου και χαρώ σε”.
Μα πώς να χαρώ, όταν ξέρω ότι σε αυτό το ουδέτερο έδαφος του ΟΗΕ και όχι μόνον, κανένας δεν νοιάζεται για το ότι είμαι πρόσφυγας (μαζί με 200 χιλιάδες άλλους συμπατριώτες μας);
Και σαν να μην έφτανε ότι ήμουν αυτός που άθελα του, κάποιες φορές έκανε τους εκπροσώπους του ΟΗΕ να ξεροκαταπίνουν ή να κοκκινίζουν (τι φταίνε άλλωστε και αυτοί, τη δουλειά τους κάνουν ακολουθώντας τις οδηγίες του αφεντικού τους), την τρίτη χρονιά, όταν ήρθε η ώρα να πάρω ετήσια – μόνιμη πιστοποίηση (ως μόνιμος κάτοικος ΗΠΑ πλέον), ήρθαν “κάποιοι” να μου “κόψουν” το δρόμο στο να ρωτώ ελεύθερα.
Και με έκπληξη βλέπω ότι η δικαιολογία του ΟΗΕ ήταν η ενασχόληση μου / διδασκαλία σε πανεπιστήμιο του Πολιτικού Μάρκετινγκ, κάτι που θα μπορούσε να “αντίκειται” των κανονισμών (του)!
Μιχάλη (Ιγνατίου): “Αυτό και αυτό έγινε”, του λέω. Και στο επόμενο τηλεφώνημα, δεν ξέρω τι και πώς, ο Μιχάλης μου λέει: “Οκ, θα δώσουν έγκριση”.
Μάλλον κάτι τέτοιο θα τους είπε: “Μην γελαστείτε”! Άλλωστε, ο Μιχάλης ξέρει καλά πως εδώ στην Νέα Υόρκη (ειδικά μετά τη μεγάλη απώλεια από την αφυπηρέτηση του Αποστόλη Ζουπανιώτη), τα άτομα που μπορούν να μπουν στα ΗΕ είναι μετρημένα. Κι εμένα, να πρέπει να αποδείξω στον ΟΗΕ, ότι το Πολιτικό Μάρκετινγκ που διδάσκω είναι το μέλλον αυτής της δύσμοιρης κοινωνίας και μόνο καλό μπορεί να προσφέρει.
- Και φτάνουμε στο σήμερα, κατ’ ακρίβεια στο 2017 και στο Κραν Μοντανά. Ενώ ξέραμε τι έγινε, ενώ ξέραμε τον αγώνα που δόθηκε (ειδικά από τον Νίκο Κοτζιά), οι (μη) αποδείξεις επέτρεπαν στον κάθε λογής γυρολόγο να μας τρελάνει. Η ερώτηση του Νίκου Κοτζιά τότε (προς τον YΠΕΞ της Τουρκίας), ήταν: “Γιατί επιμένετε στις εγγυήσεις και τον στρατό; Θα τα χρησιμοποιήσετε;”
Και η απάντηση Τσαβούσογλου: “Ναι, αν χρειαστεί”!
Και αντί να δούμε αυτό το σημείο, την τραγική σημασία του και την αδιαλλαξία των Τούρκων, και αφού ξεφούσκωσε το Γκραν Μοντανά, αντιθέτως, άρχισαν οι χοροί επίρριψης ευθυνών από την πλευρά μας προς την πλευρά μας.
Όμως οφείλουμε να είμαστε δίκαιοι έναντι του Πρόεδρου Αναστασιάδη. Ευθύνες υπάρχουν (υποχωρήσαμε απίστευτα στις συνομιλίες). Όμως ευθύνη για το ναυάγιο δεν φέρει. Μάλλον θα συμφωνήσω με μια παλιά ατάκα του Μιχάλη Ιγνατίου ότι οι Τούρκοι φάνηκαν (περιέργως) βλάκες τότε. Θα μας τα έπαιρναν όλα και θα μας έδιναν απλά τη “χαρά” της “αποχώρησης;”!
Και κάποιοι δικοί μας, να συνεχίζουν απτόητοι, ακολουθώντας ακόμη και τις “αγνές εισηγήσεις” των ξένων για δημιουργία γλωσσαρίου! Πόσο πιο χαμηλά; Σχετικό άρθρο του 2018 από την παρούσα στήλη, ΕΔΩ
To άσχημο είναι ότι ενώ περιμέναμε κάποια αλλαγή (ειδικά μετά την αλλαγή ηγεσίας στο ΑΚΕΛ), με πιο νέα, πιο καθαρά μυαλά, ο θόρυβος της συνέχισης επίρριψης ευθυνών (από μέρος της πλευράς μας) προς την πλευρά μας συνεχίστηκαν. Ειδικά την ώρα που τα δύο κόμματα του κέντρου κινούνται στη σφαίρα των δικών τους εσωκομματικών εμμονών, που υπό άλλες συνθήκες θα είχαν βαρύνουσα άποψη στα τεκταινόμενα.
Κι εκεί που όλοι ασχολιόμασταν με το αν θα είναι ο Αβέρωφ ή ο Χριστοδουλίδης υποψήφιος για την προεδρία της Κύπρου, μια προεκλογική για την Προεδρία της ΚΔ, που ελλείψει Δημοτικών Εκλογών ξεκίνησε νωρίς, νάσου πάλι ο Ιγνατίου να χαλά το παραμύθι.
Καλά βρε Μιχάλη, δεν κουράστηκες να ασχολείσαι με την πατρίδα και το μέλλον της; Δεν έχεις άλλη δουλειά να κάνεις; Τι είναι αυτά τα απόρρητα έγγραφα που ξεφούρνισες σαν S-400, που αποδεικνύουν χωρίς αμφισβήτηση ότι: “Η Τουρκία δεν είχε σε καμία περίπτωση πρόθεση να αποδεχθεί λύση χωρίς επεμβατικά δικαιώματα και χωρίς την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων”. Σχετικό άρθρο ΕΔΩ
Αφού “εμείς φταίμε”, δεν κατεβάσαμε το παντελόνι εντελώς επειδή είχε κρύο στο Γκραν Μοντανά. Και συνεχίζεις κάθε μέρα να βγάζεις νέα και νέα απόρρητα έγγραφα; Δεν σκέφτεσαι ότι έχεις οικογένεια και βάζεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο, δεχόμενος μάλιστα και απειλές; Τότε ήταν η Χρυσή Αυγή που σε απειλούσε. Τώρα οι πολέμιοι αυτής;
Παραλληλα, την ώρα που οι υποψήφιοι του κυβερνώντος κόμματος φαίνεται ότι περισσεύουν, η αντιπολίτευση ψάχνει και ψάχνεται. Το ΑΚΕΛ ξέρουμε ότι ψάχνει/έψαχνε άτομο που θα τρέξει το “παραμύθι” (ένα παραμύθι που πλέον δεν πουλιέται ούτε στους πιστούς). Το “κέντρο”, κολλημένο στη μικρο-διαχείρηση, αρνούμενο να ψάξει μακρο-διαχειριστικές λύσεις που θα βοηθήσουν στο κτίσιμο μιας νέας στρατηγικής για το καλό του τόπου μας. Μια στρατηγική, που ομολογουμένως θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα την “κτίσει” ο ένας (Αβέρωφ), ο άλλος (Χριστοδουλίδης), η τρίτος (ερωτηματικό).
- Θα συνεχίσει ο Αβέρωφ το σεκοντάρισμα με ΑΚΕΛ όσο αφορά στο Κυπριακό (επανερχόμενοι στην προ-Γκραν Μοντανά εποχή);
- Θα κτίσει ο Χριστοδουλίδης στην μετα-Γκραν Μοντανά εποχή – την “νέα βάση” του Πρόεδρου Αναστασιάδη;
- Ή ένας τρίτος θα τα “παραγγείλει” για τον λαό μια πίτα σουβλάκια μιξ με απ’ όλα μέσα (συμπεριλαμβανομένης και της συνταγής Αβέρωφ);
Μακάρι επιτέλους να επικρατήσει το καλό του τόπου με καθαρές προτάσεις και καθαρούς ανθρώπους (υποψήφιους) που θα ακολουθήσουν. Το σίγουρο είναι ότι το ΑΚΕΛ, κυρίως μετά την δημοσίευση των πρακτικών του ΟΗΕ, δεν μπορεί να συνεχίσει να στηρίζει την πολιτική του πάνω σε μη γεγονότα.
Αν συνεχίσει έτσι (που δεν βλέπω καμιά διάθεση για αλλαγή), μάλλον οδεύει αργά και σταθερά προς μονοψήφιο ποσοστό. Αλλά ούτε και το ΔΗΚΟ μπορεί να διαμηνύει “θα είμαστε στην εξουσία” χωρίς πλάνο, χωρίς όραμα, και κυρίως χωρίς (ακόμη) ικανό υποψήφιο που θα μπορεί να αντεπεξέλθει και κυρίως θα έχει ελπίδα να εκλεγεί. Για τα πιο πάνω έχω τοποθετηθεί τον περασμένο μήνα από αυτήν εδώ τη στήλη. Σχετικό άρθρο ΕΔΩ
Υ.Γ.1: Όπως έγραψα και στους προσωπικούς μου λογαριασμούς στα ΜΚΔ: “Ευτυχώς κάποιοι όπως ο @mignatiou μένουν ξύπνιοι για όλους μας”.
Υ.Γ.2: Όλα τα απόρρητα έγγραφα που δημοσίευσε ο Μιχάλης Ιγνατίου, μπορείτε να τα βρείτε στην εφημερίδα “Φιλελεύθερος” και στην ιστοσελίδα Hellas Journal
*Ο Δρ. Νίκος Αντωνιάδης είναι Associate Professor στην Νέα Υόρκη σε θέματα Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com, L.A. Voice και Hellas Journal
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE