Βρετανικές και τουρκικές επιδιώξεις: Όταν ο Γ.Γ. του ΟΗΕ προσφέρει άλλοθι σε αυταρχικά καθεστώτα και αναιρεί συμφωνίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η κρίση νομιμότητας του νεοσουλτάνου και οι συνέπειές της: Οι Αμερικανοί …”σφάζουν” τον Ερντογάν με το βαμβάκι, δεν είναι πια επιλογή του η ένταση με την Ελλάδα…

Ο επεκτατισμός δεν αποτελεί περιστασιακό πολιτικό δόγμα, αλλά μια διαχρονική στρατηγική της Τουρκίας: Η «Γαλάζια Πατρίδα» στα σχολεία της κατοχικής δύναμης, ενώ εμείς…

Ας το πάρουμε απόφαση, η Τουρκία δεν είναι στη Δύση: Ούτε έχει όρεξη ο Ερντογάν να επιστρέψει στο μαντρί, αν ποτέ ήταν εκεί, ούτε να εργαστεί για να έχει καλές σχέσεις μαζί της

Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Η Τουρκία και το κατοχικό καθεστώς στην Κύπρο επιδιώκουν συστηματικά να διαμορφώσουν ευνοϊκές συνθήκες για να αλλάξει το συμφωνημένο πλαίσιο λύσης στο Κυπριακό.

Προβαλλόμενος στόχος τους είναι η θέση για δυο κράτη ώστε τα Ηνωμένα Έθνη και οι τρίτοι ενδιαφερόμενοι να αναγκαστούν να οδηγήσουν τα πράγματα προς αναζήτηση συμβιβαστικής διευθέτησης στη βάση της συνομοσπονδίας δυο κυρίαρχων και ισότιμων κρατών.

Αποδεικνύεται συνεχώς ότι σταθεροί σύμμαχοι σε αυτή την επιδίωξη της τουρκικής πλευράς είναι το Λονδίνο και ο Αντόνιο Γκουτέρες. Τον τελευταίο καιρό, δήθεν για να διευκολύνουν την προσπάθεια εξεύρεσης «κοινού εδάφους» για επανέναρξη των συνομιλιών, οι Βρετανοί προωθούν ιδέες που προσεγγίζουν τις διχοτομικές αξιώσεις Ερντογάν – Τατάρ.

• Η προκλητική συμπεριφορά τους έναντι των Ελληνοκυπρίων δεν είναι μεμονωμένη και εντάσσεται στην πάγια, αποικιοκρατικής αντίληψης, στρατηγική τους για μόνιμη και μη αναστρέψιμη διαίρεση του νησιού, με πρωταρχικό στόχο την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων στην περιοχή.

Έχει ειπωθεί επανειλημμένως από μελετητές των ιστορικών γεγονότων ότι όσο το Λονδίνο αφήνεται να διαδραματίζει πρωτεύοντα ρυθμιστικό ρόλο στο Κυπριακό, ειδικά μέσω της Γενικής Γραμματείας του ΟΗΕ, περιορίζεται σχεδόν κάθε προοπτική για να δημιουργηθούν οι απαιτούμενες συνθήκες ώστε η διαμεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών να στηρίζεται στον Καταστατικό Χάρτη και στα ψηφίσματα του Οργανισμού.

Το πιο πρόσφατο γεγονός που ανέδειξε για μια ακόμη φορά αυτή την ωμή πραγματικότητα αφορά το παρασκήνιο πριν και μετά την τριμερή, υπό μορφή γεύματος, που έγινε την περασμένη Δευτέρα στην έδρα του ΟΗΕ.

Η εμπλοκή που σημειώθηκε στο θέμα διορισμού απεσταλμένου στο Κυπριακό φαίνεται ότι είναι σκόπιμη και μεθοδεύτηκε από την Τουρκία και την Βρετανία για να περιπλέξει περαιτέρω την κατάσταση.

Πιθανή μελλοντική εξέλιξη θα είναι, μπροστά σε συνθήκες ανυπέρβλητου αδιεξόδου, ο Γενικός Γραμματέας να ζητήσει «βοήθεια» από το Συμβούλιο Ασφαλείας, όπου οι Βρετανοί είναι έτοιμοι να προωθήσουν σχέδιο με νέες επιλογές και για αλλαγή του συμφωνημένου πλαισίου λύσης, προτάσσοντας την «κυριαρχική ισότητα».

Με βάση τα έως τώρα δεδομένα και τις διατυπωμένες θέσεις των άλλων μονίμων μελών του Σώματος, θεωρείται πολύ δύσκολο να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Αλλά, μπορεί να γίνει ένα μικρό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Άλλωστε, με την πάροδο του χρόνου, έτσι έχουν «ξεθωριάσει» τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Ενώ λοιπόν στην τριμερή συνάντηση, με τη συμμετοχή Γκουτέρες, Αναστασιάδη και Τατάρ είχε συμφωνηθεί ο διορισμός «ειδικού απεσταλμένου» στο Κυπριακό, στη συνέχεια η Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών έστειλε το σχέδιο της ανακοίνωσης στις δυο πλευρές (πριν δοθεί στη δημοσιότητα την επόμενη μέρα).

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι συνεργάτες του όταν έλαβαν το κείμενο της Γραμματείας, αργά το απόγευμα της ίδιας μέρας και πριν αναχωρήσουν από τη Νέα Υόρκη, δεν πίστευαν στα μάτια τους με αυτό που διάβασαν. Αντί να γινόταν αναφορά σε «ειδικό απεσταλμένο», όπως είχαν συμφωνήσει οι τρεις τους, η λέξη «ειδικός» είχε γίνει «προσωπικός».

• Από την Τρίτη, ο εκπρόσωπος και ο αναπληρωτής εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα ρωτήθηκαν επανειλημμένα πότε θα δοθεί η ανακοίνωση που θα αναφέρεται στη συνάντηση της Δευτέρας. Αρχικά, εξέφρασαν άγνοια για το θέμα και υπόσχονταν ότι μόλις υπάρχει κάτι θα προβούν σε σχετική ενημέρωση.

Μετά από τέσσερις μέρες, ο αναπληρωτής εκπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ ομολόγησε ότι σε αυτό το στάδιο δεν αναμένεται κάτι, ισχυριζόμενος ότι «όταν δεν λέμε κάτι δεν είναι γιατί το έχουμε ξεχάσει, είναι γιατί έχει ληφθεί συνειδητή απόφαση να μην πούμε κάτι».

Ο κ. Γκουτέρες όμως και οι εκπρόσωποί του συνειδητά δεν λένε κάτι γιατί απλούστατα δεν θέλουν να ενοχοποιήσουν την τουρκική πλευρά.

Αφού είχε συμφωνηθεί να διοριστεί ειδικός απεσταλμένος που θα είχε διευρυμένη αποστολή, πέρα από τα καθήκοντα που είχε η Τζέιν Χολ Λουτ κι αφού ο κ. Γκουτέρες φέρεται ότι κατά τη διάρκεια του γεύματος είχε διατυπώσει την άποψη ότι λόγω και της στάσης μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν μπορεί να διορίσει προσωπικό απεσταλμένο, αλλά ειδικό για να έχει ρόλο το ΣΑ, τότε γιατί όταν στάλθηκε το σχέδιο της ανακοίνωσης της Γραμματείας γινόταν λόγος για διορισμό προσωπικού και όχι ειδικού απεσταλμένου;

Σε ποιον «υπακούει» ο κ. Γκουτέρες;

Γιατί συναίνεσε να αναιρεθεί η συμφωνία και γιατί αναίρεσε τον ίδιο του τον εαυτό;

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο νυν Γενικός Γραμματέας καλύπτει χωρίς κανένα ενδοιασμό την τουρκική πλευρά.

Και, κάτι άλλο, που, δεν είναι άσχετο:

Ως ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών έχει υποχρέωση και καθήκον να υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία όλων των λαών του πλανήτη και να στέκεται δίπλα από κάθε ηγέτη.

Αποτελεί τιμή για τον Οργανισμό που εκπροσωπεί να συμμετέχει στα εγκαίνια ενός πολιτιστικού κέντρου ή μιας βιβλιοθήκης ή ενός σχολείου ή ενός οργανισμού για την προστασία του περιβάλλοντος και του κράτους δικαίου σε κάθε χώρα.

Όταν όμως σε τελετές εγκαινίων στέκεται δίπλα σε ηγέτες ισλαμοφασιστικών, αυταρχικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων, προσφέροντάς τους άλλοθι για τις παρανομίες και τα εγκλήματά τους, τότε προκύπτει σοβαρό ζήτημα για την εκτέλεση των καθηκόντων του και την αποστολή του ως Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Ο Ελπιδοφόρος, η πολύχρονη πραγματικότητα, το «Τουρκικό Σπίτι» στο Μανχάταν και το Ελληνικό που δεν έγινε ποτέ