“Είμαι η Άννα-Χριστίνα Σάββα και είμαι από την Κύπρο”: Γι’ αυτήν την κοπέλα θα ακούσουμε σύντομα μεγάλα πράγματα…
Η Άννα-Χριστίνα Σάββα στην εκδήλωση της Κυπριακής Ομοσπονδίας Αμερικής που πραγματοποιήθηκε στο «Terrace on the Park». Φωτογραφία από το αρχείο της
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η κοπέλα που παρουσίασε την βραδιά βραβείων της Κυπριακής Ομοσπονδίας και κατάφερε να …επιβάλει την τάξη στην αίθουσα, μιλάει στο «Hellas Journal»
Νέα Υόρκη. Ήταν η πρώτη φορά που μια νεαρή κοπέλα, φοιτήτρια μεταπτυχιακών σπουδών στο πανεπιστήμιο «Κολούμπια» της Νέας Υόρκης, κατάφερε να επιβάλει την απόλυτη ησυχία σε μια αίθουσα χωρητικότητας 200 ατόμων και να καθηλώσει τους καλεσμένους, ως εισηγήτρια στην εκδήλωση της Κυπριακής Ομοσπονδίας Αμερικής που πραγματοποιήθηκε στο «Terrace on the Park» στις 24 Σεπτεμβρίου, παρουσία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και πολλών άλλων αξιωματούχων της Κυπριακής Κυβέρνησης.
Τιμώμενο πρόσωπο φέτος ήταν ο Δρ. Στέλιος Παπαδόπουλος Ph.D, επικεφαλής εταιρειών βιοϊατρικής με πιο γνωστή την Biogen.
Όμως τα βλέμματα όλων, επισήμων και κοινού, στράφηκαν προς στιγμή σε μια νεαρή κοπέλα ντυμένη με κόκκινη τουαλέτα, που με την ζωντάνια και την σπιρτάδα της, καθήλωσε το κοινό και κατάφερε να συγκινήσει με τα λόγια και τις σκέψεις της, όλους τους καλεσμένους.
Η Άννα-Χριστίνα Σάββα, δεν περιορίστηκε απλά στα καθήκοντα της, αλλά με την φρεσκάδα ενός νέου ανθρώπου, κατάφερε να βγάλει «σέλφι» με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, να συνομιλήσει με τον τιμώμενο επιστήμονα και να δεχθεί τις συμβουλές πολλών από τους παρευρισκόμενους για τα επόμενα βήματα στην καριέρα της.
Πως όμως έφτασε ένα κορίτσι από την Κύπρο, από πατέρα εκτοπισμένο και Ελληνίδα μητέρα κατά το ήμισυ, να βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και να υλοποιεί με γοργά βήματα τα όνειρα της;
Ο πατέρας της, ο Χρήστος Σάββα κατάγεται από τον Άγιο Κασσιανό και είναι ο εγγονός του μπακάλη του χωριού.
Η ίδια μεγάλωσε στην Λευκωσία, την μοναδική χωρισμένη στα δύο πρωτεύουσα στον κόσμο.
Ήμουν, θα μας πει, με μια πικρία στα λόγια της, πολύ κοντά στην διαχωριστική γραμμή της Λευκωσίας.
Ακούγεται, θα συμπληρώσει ασήμαντο, αλλά στο τέλος της ημέρας, η Κύπρος, η πατρίδα μου και η Λευκωσία, η πόλη μου, είναι από τις πιο στρατοκρατούμενες χώρες στον κόσμο.
- Ποιος διαλέγει αυτές τις γραμμές;
Από μικρή, συμπληρώνει η Άννα, μου έκανε εντύπωση το γεγονός και αναρωτιόμουν: «ποιος διάλεξε αυτές τις γραμμές; Οι Άγγλοι; Τα Ηνωμένα Έθνη;»
«Μου έκανε εντύπωση», υπογραμμίζει, «ότι υπήρχαν διαφορετικές δυνάμεις στο νησί».
Ήταν λοιπόν φυσικό για ένα παιδί που μεγάλωσε τόσο κοντά στο συνεχιζόμενο δράμα του Κυπριακού λαού, (την παράνομη κατοχή εδάφους της Κύπρου) να στρέψει το ενδιαφέρον του στις πολιτικές επιστήμες και με μια δυναμικότητα που θα ζήλευαν πολλοί πολιτικοί να εκφράζει απόψεις που φοβούνται να εκφράσουν και οι πιο έμπειροι διπλωμάτες της Κύπρου.
Οι πολιτικές επιστήμες θα μας πει, έχουν ως στόχο να βοηθήσουν την κοινωνία. Προσπαθούμε, τονίζει, μέσω της ιστορίας να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα για τον άνθρωπο.
Έτσι κι αφού ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο των σπουδών της στις πολιτικές επιστήμες και την συγκριτική λογοτεχνία, η Άννα-Χριστίνα Σάββα, διάλεξε να ολοκληρώσει τον κύκλο αυτό με μια μελέτη για τις Ειρηνευτικές Δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών.
Στην διάρκεια της φοίτησης στο Κολλέγιο Κουίνς ήταν εκτός των άλλων και πρόεδρος στο πρόγραμμα Model UN που ασχολείται με προγράμματα και μελέτες από τα μοντέλα που εφαρμόζουν τα Ηνωμένα Έθνη.
Δεν άργησε λοιπόν να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μετά από κάθε στρατιωτική σύγκρουση υπάρχει ένα παράθυρο για την επίτευξη ορισμένων στόχων.
Είμαστε, θα πει, για την Κύπρο, ένας λαός υπό κατοχή. Ήταν τεσσάρων ετών ο πατέρας μου, όταν έγινε η εισβολή.
Να λοιπόν, που η κόρη ενός εκτοπισμένου κατάφερε ως φοιτήτρια να πλησιάσει το δράμα ενός λαού από μια άλλη οπτική γωνία και να ασχοληθεί πιο στενά με την ενδυνάμωση των σχέσεων των δυο κοινοτήτων.
Στο ερώτημα εάν πιστεύει στην δύναμη της διπλωματίας ή στην εφαρμογή λύσεων με γνώμονα την λαϊκή βάση, αυτό που εδώ στην Αμερική, χαρακτηρίζουν ως «grass roots», η Άννα- Χριστίνα Σάββα, θα αντιτάξει τα αποτελέσματα ερευνών για την κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά τις συγκρούσεις στην Ρουάντα.
Εκεί, πρόσθεσε, υπάρχουν σήμερα από τις καλύτερες συνθήκες σε ότι αφορά την διαβίωση των γυναικών και την από εξαετίας οικοδόμηση ειρήνης.
Η Άννα-Χριστίνα Σάββα φοίτησε στην Αμερικανική Ακαδημία της Λευκωσίας, που βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από το οδόφραγμα της οδού «Λήδρας», κάτι που υπογράμμισε ιδιαίτερα, όταν συμπλήρωνε την αίτηση για το μεταπτυχιακό της στο πανεπιστήμιο «Κολούμπια».
Ως επιστέγασμα μάλιστα των διαφορετικών απόψεων της, θα μας πει με βεβαιότητα, ότι «χρειαζόμαστε πολιτικούς που να ακούν τους… ψηφοφόρους». «Σήμερα, δυστυχώς, έχουμε χάσει την επαφή με τον άνθρωπο».
Και κάπως έτσι η Άννα Χριστίνα Σάββα, έστρεψε το αντικείμενο των μεταπτυχιακών της σπουδών, στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Συνέβαλαν ίσως και οι συμβουλές και προτροπές των δασκάλων της να ασχοληθεί με το αντικείμενο.
Και τώρα, στόχος της είναι να γράψει κάτι, στην λεγόμενη διπλωματική της εργασία, για την Κύπρο.
«Κάθομαι», θα μας πει και «χαμογελάω που έφτασα μέχρι εδώ».
«Είμαι γεμάτη από ενθουσιασμό να μάθω όσα περισσότερα γίνεται για τον άνθρωπο».
Πως κατάφερε όμως να κερδίσει την προσοχή των υπευθύνων της Κυπριακής Ομοσπονδίας;
Η απάντηση έρχεται αυθόρμητα.
Όταν η Άννα αποφοίτησε πριν από λίγους μόνο μήνες από το Κολέγιο Κουίνς (Queens College-CUNY) την πλησίασαν οι υπεύθυνοι της Ομοσπονδίας και της πρότειναν να παρουσιάσει την επόμενη εκδήλωση των βραβείων. (Σημείωση: Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να παρακολουθήσουν εδώ την ιστορική ομιλία της στην διάρκεια της 97ης τελετής αποφοίτησης, μόλις πριν από λίγους μήνες. (Στο YouTube, @ 33:00).
Η Άννα-Χριστίνα Σάββα είναι εδώ και χρόνια και μέλος της νεολαίας των Νέων Κυπρίων Επαγγελματίων και της ΝΕΠΟΜΑΚ.
Συμμετέχει δε, ανελλιπώς και στα συνέδρια της ΠΣΕΚΑ στην Ουάσινγκτον.
Χρειαζόμαστε, λέει, τέτοιες οργανώσεις.
Η ίδια περιγράφει τον εαυτό της ως θετικό άνθρωπο, με ψήγματα αισιοδοξίας αλλά και αντισώματα ρεαλισμού. Θέλω, τονίζει, να είμαι ρεαλίστρια.
Αυτό το κομμάτι του χαρακτήρα της, διέκρινε μεταξύ άλλων και ο πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασίαδης.
Όταν η Άννα Χριστίνα Σάββα τον πλησίασε για να συστηθεί δεν έβρισκε εκεί γύρω, κάποιο φωτογράφο. Ωστόσο με λίγη δόση αφέλειας και με περίσσεια αυτοπεποίθηση, του ζήτησε να βγάλουν μια selfie.
Δεν ήταν ωστόσο η ίδια αφέλεια το κίνητρο που την οδήγησε στην επιβολή της απόλυτης ησυχίας από το ακροατήριο στην εκδήλωση της Κυπριακής Ομοσπονδίας, αλλά η στοιχειώδης απαίτηση για τον προσήκοντα σεβασμό προς την ομιλήτρια.
Πριν δώσω μια ομιλία, θα μας πει, περιμένω να διαπιστώσω ότι το ακροατήριο είναι έτοιμο. «Θέλω να ξέρω ότι όντως θα είναι σε θέση να με ακούσει».
Ευτυχώς, σημειώνει, στην συγκεκριμένη εκδήλωση, με ακούσανε.
- Το «αύριο» της Κύπρου
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε την κουβέντα μας, ρωτήσαμε την Άννα-Χριστίνα Σάββα, ποιό κατά την γνώμη της θα είναι το μέλλον της Κύπρου;
«Χάσαμε», θα πει, «την ανθρώπινη διάσταση στην πολιτική».
Προχωράει μάλιστα ένα βήμα πιο πέρα από τον μέσο πολιτικό και προτείνει «να δούμε τον εχθρό μας, ως άνθρωπο». Να αναλύσουμε, συμπληρώνει, λίγο περισσότερο αυτή την διάσταση.
Υπάρχει θα μας πει, από την εμπειρία της σε μαθήματα ψυχολογίας, το λεγόμενο «γενετικό τραύμα».
Το «τραύμα» όμως αυτό δεν είναι το μόνο που κληρονομούμε από τους προγόνους μας. Κληρονομήσαμε επίσης υπομονή και θάρρος, όπως φυσικά και περηφάνια.
Και στο κεφάλαιο αυτό η Άννα Χριστίνα Σάββα εφαρμόζει την πιο σπουδαία εισαγωγή.
«Κάθε φορά που κάνω μια γνωριμία, συστήνομαι ως εξής: Γειά σου, είμαι η Άννα και είμαι από την Κύπρο».
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE