Ανάπτυξη με τους φοιτητές στα …συσσίτια; Δυστυχώς, δηλητηριάζουν την κοινωνία σε οικονομική ανέχεια…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Με αποβολή απειλεί τους φοιτητές που κάνουν κατάληψη σε κτίριο του Κολούμπια η διοίκηση του Πανεπιστημίου

Εξαπλώνεται και στη Γαλλία το κύμα των φιλοπαλαιστινιακών διαδηλώσεων: Η αστυνομία έδωσε τέλος στην κινητοποίηση των φοιτητών της Σορβόνης

Τι σημαίνει τελικά η φράση «άξιος εἴη ο μισθός τους»; Δυστυχώς μερικοί άνθρωποι πρέπει επειγόντως να φρεσκάρουν τα ελληνικά τους για να μην γελοιοποιούνται…

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ

Ομολογώ ότι μπήκα σε μεγάλο πειρασμό να περιλάβω αυτόν τον αλησμόνητο «εθνοσωτήρα», τον Γιωργάκη, που έχει το θράσος να ονειρεύεται comeback στην διαλυμένη αποικία χρέους που κληροδότησε. Υπάρχουν όμως σοβαρότερα θέματα από την ανακύκλωση οικογενειακών απορριμμάτων στην πολιτική σκηνή της χώρας.

Την εβδομάδα που μας πέρασε δημοσιεύτηκαν σοκαριστικές φωτογραφίες(όπως αυτή που βλέπετε) από ατελείωτες ουρές φοιτητών που συνωστίζονταν για ένα πιάτο φαί. Ναι καλά διαβάσατε. Για μια μερίδα τσάμπα φαγητό στη φοιτητική λέσχη, όπως έδιναν στην Κατοχή τη μπομπότα με το δελτίο.

Ειλικρινά δεν πίστευα στα μάτια μου. Μεγέθυνα την εικόνα να δω μήπως πρόκειται για «τρολιά». Κοίταξα προσεκτικά τα πρόσωπα να δω μήπως δεν επρόκειτο φοιτητές. Παρατηρούσα τα πλάνα ξανά και ξανά με την ελπίδα να ανακαλύψω κάτι άλλο.

• Να είναι τίποτα «αιτούντες άσυλο», από αυτούς που έχουν καλοσυνηθίσει στην δωρεάν σίτιση, να είναι τίποτα εξαθλιωμένοι άστεγοι, ερείπια της κοινωνίας. Αλλά όχι. Φρέσκα πρόσωπα, καθαρά. Τα παιδιά μας ήταν. Που σπουδάζουν και δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν ένα σουβλάκι για να χορτάσουν την πείνα τους.

Με χτύπησε αυτή η εικόνα σαν ηλεκτροσόκ. Από αυτό που δεν παθαίνουν ποτέ οι ξεδιάντροποι πολιτικοί μας, παρά μόνο αν ερχόταν η ώρα να κάτσουν στην ηλεκτρική καρέκλα.

Για ποια διεθνή «data centers», για ποια επιστημονικά «hubs», για ποιες «start ups»  έχουν το θράσος να μιλάνε με τους φοιτητές μας να ξεροσταλιάζουν στις κατοχικές ουρές για τα συσσίτια;

Εχουν ξεφύγει για τα καλά τα πράγματα στη χώρα. Και δεν θα μαζευτούν εύκολα, σας βεβαιώ. Γιατί το «success story» που έχει στο μυαλό της η άρχουσα τάξη, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις ανάγκες του απλού κόσμου.

Είναι το δικό τους success που θέλει την Ελλάδα ξενόδουλη αποικία. Ένα προνομιακό οικόπεδο, για τις ανάγκες των Βορειοευρωπαίων, κατά προτίμηση Γερμανών, όπου στις ακτογραμμές θα φυτρώνουν ξενοδοχεία, αλά Μαγιόρκα, στους κάμπους θα σπέρνονται φωτοβολταικά και στα βουνά θα δεσπόζουν οι ανεμογεννήτριες.

Ωραία αυτά, αλλά για λίγους και πολύ μυημένους. Τους ιδιώτες «μεγαλοπαραγωγούς» ρεύματος, τους εισαγωγείς ηλεκτροκίνητων οχημάτων, τις εταιρείες μελετών που βγάζουν τις άδειες, τα λαμόγια του δημοσίου που χρηματίζονται για τις «επισπεύσουν», τους νομικούς συμβούλους και τους τραπεζομεσίτες  που μεσολαβούν για τα deals, όπως το κόλπο με την εκποίηση της ΔΕΗ και την Εθνική Ασφαλιστική.

Αναδύεται λοιπόν ένας νέος κόσμος «ραντιέρηδων», όπως θα έλεγε παραστατικά ο μπαμπάς του Γιωργάκη, που προσφέρουν υπηρεσίες-συχνά αέρα κοπανιστό- για «να γίνει η Ελλάδα πρωταθλήτρια στην ηλεκτροκίνηση, πρότυπο στα τεχνολογικά hubs, διεθνές data center και διάφορα άλλα ακαταλαβίστικα που δεν έχουν καμία σχέση με χειροπιαστή παραγωγή. Αυτοί οι μυημένοι θα πλουτίζουν, δημιουργώντας μία νέα τάξη «πεφωτισμένων» προνομιούχων.

• Οι υπόλοιποι;  Σπουδαγμένα γκαρσόνια με…ηλεκτρικά πατίνια για να σερβίρουν λεμονάδα από to Lidl  σε Γερμανούς συνταξιούχους.

Σκέπτομαι ειλικρινά πως θα αισθανόμουν αν ήμουν κι εγώ ένας στην σειρά για να πάρω το συσσίτιο από την φοιτητική λέσχη. Ντροπή, οργή και απόγνωση ταυτόχρονα. Να με βομβαρδίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τα πάρτι των «επώνυμων» στο Μόντε Κάρλο, τους γάμους των γαλαζοαίματων, τις εξωτικές αποδράσεις των κάθε λογής τηλεστάρ, τα καπρίτσια των «influencers» και τα μικρά «θαύματα» των «προικισμένων»  που έστησαν τις «έξυπνες» start ups, ολομόναχοι τάχα μου. Χωρίς κανένα δόντι.

Να βλέπω τα παιδιά του πρωθυπουργού να σπουδάζουν στα πιο ακριβά πανεπιστήμια της Αμερικής, με τον μπαμπά να τρέχει από πίσω τους, μη τυχόν γλιστρήσουν στη μοκέτα, κι ύστερα να διορίζονται σε περίοπτες θέσεις των funds που αρμέγουν σήμερα την Ελλάδα.

Πώς θα αισθανόμουν με όλο αυτό το παραμύθι αν το πρωί σπούδαζα στο Αριστοτέλειο, το μεσημέρι ξεροστάλιαζα στη λέσχη και το βράδυ έπρεπε να δουλεύω ανασφάλιστος ντελιβεράς στην e-food. Τι θα σκεφτόμουν αν ο «συνάδελφος» ήταν ένας μετανάστης, χωρίς άδεια παραμονής, που μπορεί να παίρνει και επίδομα από το γαλαντόμο ελληνικό κράτος.

Αντί να εστιάσουν στο κοινωνικό φαινόμενο, για το μόνο που νοιάστηκαν τα μέσα που δημοσίευσαν αυτές τις θλιβερές φωτογραφίες, ήταν αν οι φοιτητές φορούσαν μάσκες, μη τυχόν και μας κολλήσουν κορωνοιό. Αλλά εδώ υπάρχει μία πλάνη. Μεγάλη πλάνη. Γιατί μέσα στην απίστευτη μιζέρια του φοιτητόκοσμου και στο καθημερινό κοντράστ πλούτου-φτώχιας, αναδύονται εκρηκτικές δυνάμεις. Προς τα άκρα.

• Η νεολαία ριζοσπαστικοποιείται. Είτε προς την Άκρα Αριστερά ταυτιζόμενη με το πολυφυλετικό πλέον προλεταριάτο είτε προς την Ακρα Δεξιά. Την ναζιστική, εννοώ, γιατί με την πατριωτική Δεξιά δεν έχω πρόβλημα.

Και οι δύο συνταγές είναι θανατηφόρες. Δηλητηριάζουν μια κοινωνία σε οικονομική ανέχεια. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε Κολομβία. Και όταν το ντόπιο «πρεκαριάτο»(σ.σ. οι ανασφαλείς και απελπισμένοι δικοί μας νέοι) ενωθεί με το μεταναστευτικό προλεταριάτο δημιουργείται ένα εκρηκτικό κοκτέηλ εξέγερσης. Τα «Νοεμβριανά» του Καραμανλή, θα μοιάζουν παιδική χαρά, μπροστά σε όσα έρχονται…

Αυτά βέβαια δεν ενδιαφέρουν τους πολιτικούς, τους «κατέχοντες» και τους μεγαλομαφιόζους του δημοσίου βίου που ζουν στις πολυτελείς κατοικίες τους, περιστοιχισμένοι από «φουσκωτούς». Αυτοί μπορούν ελεύθερα να παιανίζουν το παραμύθι της ανάπτυξης με την μισή Ελλάδα να τους σιχτιρίζει.

Η Ελλάδα αναπτύσσεται ταχέως…. Πράγματι σκίζει. Με το χρέος δύο φορές όσο το ΑΕΠ. Γιατί θα θάψει τους λιγνίτες και θα γίνει πρώτη στην «πράσινη ηλεκτροκίνηση»…

Αναρωτιέμαι μερικές φορές αν οι πολιτικοί δουλεύουν εμάς ή δουλεύονται και μεταξύ τους. Γιατί ακόμη κι αν μιλήσουμε στην γλώσσα του Αδωνι ή του Σκυλακάκη η «ταχέως αναπτυσσόμενη» Ελλάδα, αυτό το…τρομερό Ελντοράντο επενδυτικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας, βρέθηκε πρόσφατα ουραγός, στη 29^η  θέση του χάρτη φορολογικής ανταγωνιστικότητας, μεταξύ 36 χωρών του ΟΟΣΑ.

Και να χτυπιέται κάτω η κυβέρνηση, φορολογικό καθεστώς για προσέλκυση επενδύσεων και πολύ περισσότερο για ανακούφιση των ντόπιων επιχειρήσεων δεν θα μπορέσει να επιβάλει. Γιατί δεν την αφήνουν οι δανειστές. Κατά τα άλλα όμως η οικονομία…πετάει! Με τους φοιτητές μας στα συσσίτια. Ρε δε ντρέπεστε καθόλου;…

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Διαιωνίζεται η εικόνα ενός κράτους ανίκανου, βαθειά πελατειακού και γελοίου: Το διαρκές …ράβε-ξήλωνε στην Παιδεία