Οι Ευρωπαίοι έμειναν στις “ιδέες” για τον κοινό στρατό: Ο Μπορέλ λέει ότι «μία ισχυρότερη Ευρώπη είναι προς το συμφέρον του ΝΑΤΟ”
File Photo: Ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας Josep Borrell μιλά σε συνέντευξη Τύπου μετά από συνάντηση Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ στις Βρυξέλλες. EPA, JOHANNA GERON / POOL
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
H Χειμάρρα ανήκει στην Ευρώπη: Στη γειτονιά μας, τα Βαλκάνια, η εξωτερική πολιτική δεν γίνεται με μικροπολιτικούς υπολογισμούς και διπλωματικές προσθαφαιρέσεις…
Η Eurovision της Σουηδίας στο επίκεντρο πολιτικών διαμαρτυριών: Αστυνομικός κλοιός και διαδηλώσεις κατά του Ισραήλ αλλά και για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ [videos]
Για τον Ύπατο Εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) Ζοζέπ Μπορέλ (Josep Borrell), η αμερικανική αποχώρηση από το Αφγανιστάν και η επιστροφή των Ταλιμπάν δείχνουν την ευπάθεια της Ευρώπης και την ανάγκη ανάπτυξης μίας «κοινής στρατηγικής κουλτούρας», εξ ου και η υποστήριξη του στην ιδέα της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας, πέραν του ΝΑΤΟ, σημειώνει η εφημερίδα Le Monde (Jean-Pierre Stroobants).
«Πέραν της ιδέας της δημιουργίας μιας Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης, για την οποία είχε γίνει λόγος πολύ πριν από την πτώση της Καμπούλ και στην οποία κάποιοι επικεντρώνονται, το επεισόδιο του Αφγανιστάν μας αναγκάζει να εμπλακούμε σε βαθύ προβληματισμό, πολιτικό, στρατηγικό, σχεδόν πολιτιστικό. Οι Ευρωπαίοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν τον κόσμο στον οποίο ζουν», αναφέρει ο κ. Borrell, και προσθέτει:
«Ευνοήσαμε την ιδέα ενός ήρεμου κόσμου με το εμπόριο και την οικονομική ολοκλήρωση, κάτω από την αμερικανική ομπρέλα, αλλά εμφανίστηκαν νέες απειλές, ειδικά μετά τις 11 Σεπτεμβρίου 2001, ενώ παλιές αυτοκρατορίες αναγεννιούνται, στην Κίνα, στη Ρωσία, στην Τουρκία, βασισμένες σε ιστορικές πραγματικότητες, μερικές φορές ακόμη και επαναπροσδιοριζόμενες.»
Υπογραμμίζει, ότι η ΕΕ πρέπει να εξάγει τα συμπεράσματά της από τη μη τήρηση από πλευράς Ταλιμπάν των πέντε κριτηρίων, που καθορίστηκαν κατά τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών, για τη διαμόρφωση της σχέσης μαζί τους, όπως για παράδειγμα, ο σεβασμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων για ολόκληρη την αφγανική κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών, ή η δυνατότητα εκκένωσης κ.λπ., σημειώνοντας ταυτόχρονα τις προσπάθειες για αύξηση της συνεργασίας με τις χώρες της περιοχής.
Επισημαίνει την δυσκολία του έργου να τεθούν υπό την προστασία της ΕΕ οι συνεργαζόμενοι Αφγανοί, προσθέτοντας, ότι το ηθικό καθήκον είναι τεράστιο σε σχέση με αυτές τις γυναίκες δικαστές, που έχει εκπαιδεύσει και υποστηρίξει η ΕΕ και που μερικές φορές έχουν στείλει τους Ταλιμπάν στη φυλακή.
Ως προς την υλοποίηση της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης, μετά την επιφυλακτική κριτική από τη Γερμανία και την αντίθεση της Σουηδίας, αναφέρει, ότι δεν γνωρίζει πως ακριβώς θα σχηματιστεί, αλλά δεδομένου, ότι οι ομάδες τακτικής που υπάρχουν δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ, εκτιμά, ότι πρέπει να αναπτυχθεί μια ικανότητα απόκρισης υπό άλλη μορφή, με το γνωστό περιορισμό των τρεχουσών συνθηκών που προϋποθέτουν ομόφωνη απόφαση, προκειμένου να επιτραπεί στα κράτη μέλη, ή τουλάχιστον σε εκείνα που το επιθυμούν, να ενεργήσουν.
Για το πώς θα ξεπεραστούν οι διαφορές μεταξύ των 27, σχετικά με την ανάγκη κοινής άμυνας και στρατηγικής αυτονομίας, αφού επισημαίνει την διαφορετικότητα των καταστάσεων των 27, φέρνοντας ως παράδειγμα, ότι ένας Πορτογάλος και Λετονός δεν έχουν την ίδια εκτίμηση για τη ρωσική απειλή ή το μεταναστευτικό πρόβλημα, για παράδειγμα, τονίζει την ανάγκη να ξεπεραστούν αυτές οι διαφορές και να δημιουργηθεί μια κοινή κατανόηση, εάν, όπως σημειώνει, «θέλουμε να υπάρξουμε στον κόσμο».
Φέρνει δε ως παράδειγμα, την κοινή στρατηγική κουλτούρα των Αμερικανών την οποία μοιράζονται, πέρα από τις διαφορές τους, με φυσικό τρόπο, είτε ζουν στην Αλάσκα είτε στο Μαϊάμι. Ως προς τις συνέπειες αυτού, τονίζει, ότι είτε θα είναι ο καθένας για τον εαυτό του και επιστροφή στην ιδέα, ότι η αρμοδιότητα σε θέματα ασφάλειας και άμυνας ανήκει μόνο στα κράτη, είτε θα υπάρξει από κοινού αξιολόγηση των απειλών και οργάνωση για να την αντιμετώπισή τους.
Σχετικά με τις επανειλημμένες αναφορές του ΓΓ του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg, ως προς το ότι η ανάπτυξη της ευρωπαϊκής άμυνας θα είναι κακή για την Ατλαντική Συμμαχία και για την ενότητα των Ευρωπαίων, ο κ. Borrell, εκφράζει την εκτίμησή του ως προς την ανησυχία του κ. Stoltenberg για την ευρωπαϊκή ενότητα, σημειώνοντας ωστόσο, ότι ο ΓΓ του ΝΑΤΟ δεν είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη της κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας της ΕΕ …
Τονίζει, ότι «η στρατηγική αυτονομία δεν είναι εναλλακτική λύση στο ΝΑΤΟ και δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στο ΝΑΤΟ ως προς το ρόλο του στην εδαφική άμυνα της Ευρώπης, ενώ διερωτώμενος, πώς θα αποδυνάμωνε τη Συμμαχία το γεγονός, ότι οι Ευρωπαίοι θα είναι αύριο ισχυρότεροι, τονίζει, ότι μάλλον ισχύει το αντίστροφο, καθώς μια ισχυρότερη Ευρώπη στην άμυνα είναι προς το συμφέρον του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών.
«Αυτή η Ευρώπη πρέπει να υποστηρίξει και να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της και όχι μόνο στρατιωτικά, γιατί αυτό που μόλις συνέβη έδειξε και τα όρια της στρατιωτικής δράσης. Ο πιο ισχυρός στρατός στον κόσμο, με τη βοήθεια άλλων, δεν μπόρεσε να κερδίσει σε μια από τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη. Επομένως, η επιβολή της δημοκρατίας αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολη, από ό, τι πίστευε ο George W. Bush. Ας μην προχωρήσουμε το επιχείρημα στα άκρα, ωστόσο, η “ήπια δύναμη” μας έχει επίσης τα όριά της. Η διπλωματία δεν λύνει τα πάντα και μερικές φορές πρέπει να βασίζεται σε στρατιωτική βάση», αναφέρει ο κ. Borrell.
Στην παρατήρηση, ότι η έννοια της «οικοδόμησης του έθνους» βρίσκεται σε εξέλιξη σήμερα …, τονίζει, ότι «στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Σαχέλ, αυτό είναι ένα κολοσσιαίο έργο, το οποίο δύσκολα μπορεί να επιτευχθεί ξεκινώντας με στρατιωτική επέμβαση, καθώς η ήττα του εισβολέα μπορεί, επιπλέον, να σημαίνει και την απόρριψη των ιδεών του.»
Υποστηρίζει, ότι η μονομερής απόφαση των ΗΠΑ να αποσυρθούν από το Αφγανιστάν, δεν οδηγεί σε αμφισβήτηση του στρατηγικού διαλόγου, αλλά το αντίθετο, καθώς, όπως σημειώνει, αυτός ο διάλογος, ειδικά στην άμυνα, είναι ουσιαστικός και η επανέναρξή του είναι ένα από τα σημαντικά αποτελέσματα της πρόσφατης επίσκεψης του Joe Biden στην Ευρώπη, ειδικά επειδή υπάρχουν χώρες στο ΝΑΤΟ, που δεν είναι ευρωπαϊκές και υπάρχουν επίσης ευρωπαϊκές χώρες, που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ και επομένως δεν μπορεί να περιοριστεί ο πολιτικός διάλογος μόνο στην Ατλαντική Συμμαχία.
«Στο εξής, πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι μερικές φορές υφιστάμεθα τις συνέπειες των πολιτικών επιλογών, που έγιναν στην Ουάσινγκτον», αναφέρει ο Ύπατος Εκπρόσωπος, διαβεβαιώνοντας ταυτόχρονα, ως συντονιστής της πυρηνικής συμφωνίας του Ιράν [JCPOA], για την ανανεωμένη συνεργασία με τη διοίκηση των ΗΠΑ σε αυτόν και άλλους σημαντικούς τομείς.
Για το αν τα ευρωπαϊκά στρατεύματα είναι όντως προσαρμοσμένα στις νέες απειλές που ανέφερε, σημειώνει, ότι αυτά διαμορφώθηκαν για διακρατικούς πολέμους σε ευρωπαϊκό έδαφος και ως εκ τούτου πρέπει να αναδιαμορφωθούν για το μέλλον, καθώς οι νέες απειλές δεν γνωρίζουν πλέον σύνορα, όπως οι υβριδικές απειλές, απειλές στον κυβερνοχώρο κ.λπ., προσθέτοντας:
«Αυτός είναι και ο λόγος που προσπαθούμε να αναπτύξουμε κοινές δυνατότητες για μια κοινή άμυνα, χωρίς να αναφερθούμε σε ένα “ευρωπαϊκό στρατό”, γιατί οι εθνικοί στρατοί δεν θα εξαφανιστούν. Ο ρόλος της Ευρώπης είναι να ενισχύσει τις κοινές δυνατότητες, να διασφαλίσει τη διαλειτουργικότητα και να υποστηρίξει μια βιομηχανική πολιτική άμυνας».
Σχετικά με πιθανή συνεργασία με το Ηνωμένο Βασίλειο στο στρατιωτικό τομέα, επισημαίνει τη μέχρι στιγμής απουσία ενδιαφέροντος από την πλευρά των Βρετανών, αλλά και τη συνεργασία στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, σημειώνοντας ταυτόχρονα, ότι «οι πιο σκληρές παρεμβάσεις για το ρόλο του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν ακούστηκαν στη Βουλή των Κοινοτήτων».
Τέλος, ερωτώμενος αν συμμερίζεται την άποψη πολλών, που πιστεύουν, ότι η Ουάσινγκτον θέλει να παρασύρει τους Ευρωπαίους σε αντιπαράθεση με την Κίνα, αναφέρει: «Η σχέση με την Κίνα είναι, και θα είναι, αναπόφευκτα περίπλοκη. Για την ΕΕ, αυτή η χώρα είναι ένας σημαντικός οικονομικός εταίρος, αλλά και ένας συστημικός αντίπαλος, επειδή αντιπροσωπεύει ένα πολύ διαφορετικό σύστημα από το δικό μας. Και είναι ένας τεχνολογικός ανταγωνιστής, ο οποίος θα είναι καθοριστικός στο μέλλον.»
ΠΗΓΗ: Le Monde Jean-Pierre Stroobants – Josep Borrell: «Une Europe de la défense plus forte est dans l’intérêt de l’OTAN»
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE