“Πέρα από τον Ορίζοντα”… Μία αποκαλυπτική βιογραφία: Ένα ακόμα βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη
Ο πρώην βουλευτής Λευκάδας Ξενοφώντας Βεργίνης (Δ) με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλη. Φωτογραφία Αρχείου
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Hellas Journal δημοσιεύει απόσπασμα απο την βιογραφία του πρώην βουλευτή Λευκάδας Ξενοφώντα Βεργίνη με τίτλο ‘ΠΕΡΑ ΑΠ΄ ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ’ (εκδόσεις Ενάλιος-Ωκεανός), την οποία συνέγραψε η δημοσιογράφος και συγγραφέας Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη.
Το απόσπασμα αναφέρεται στον Ανδρέα Παπανδρέου μερικές μέρες πριν από την στρατιωτική Χούντα. Ο Ξενοφών Βεργίνης, νεαρός δάσκαλος στο Κολέγιο των Αθηνών τότε και συνομιλητής του Ανδρέα Παπανδρέου υπαινίσσεται πως ο πρώην πρωθυπουργός γνώριζε τι θα επακολουθούσε. Το απόσπασμα είναι ανέκδοτο και άκρως αποκαλυπτικό:
Απόσπασμα, σελίδα 79-80
ΔΑΣΚΑΛΕ, ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ…
Εκείνα τα χρόνια ο Ξενοφώντας δημιούργησε φιλική σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου, που είχε έρθει στην Ελλάδα το 1959 να ιδρύσει το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ). Η απόφαση αυτή είχε ληφθεί από τον τότε Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, μετά από εισήγηση του Διοικητού της Τράπεζας της Ελλάδος Ξενοφώντος Ζολώτα.
Έτσι ο καθηγητής Ανδρέας Παπανδρέου ανέλαβε την οργάνωσή του ΚΕΠΕ, ως πρώτος Επιστημονικός Διευθυντής και Πρόεδρος του ΔΣ, μετακομίζοντας από το πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνιας στην Αθήνα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε φοιτήσει στο Αμερικάνικο Κολλέγιο και ζούσε με τα τέσσερα παιδιά του και τη Μαργαρίτα στον περίβολο του Κολλεγίου, από την πλευρά του Αρσάκειου.
«Εκεί λοιπόν γνωριστήκαμε», αφηγείται ο Ξενοφών, «και τα λέγαμε καμιά φορά. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ενδιαφερόταν για τα παιδιά του.
Ενίοτε πήγαινα και στο σπίτι του που ήταν σχεδόν έξω από τον περίβολο του Κολλεγίου. Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου νέος, ζωηρός, μαχητικός, μου έλεγε ότι η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι καλή.
Δεν είναι καλή και κάποια στιγμή θα υπάρξει ανατροπή του καθεστώτος. Και παρότι εγώ ήμουν ακόμη ένας δάσκαλος ήθελε να συζητάει μαζί μου. Μου πρότεινε να περνάω όποτε ήθελα από το ΚΕΠΕ και με παρότρυνε να σπουδάσω παραπέρα. Είναι ένας απ’ αυτούς που είχα αυτή την επαφή και πραγματικά με ενθάρρυνε.
Με την παρότρυνση του έκανα τα μεταπτυχιακά. Μου έλεγε λοιπών ότι η πολιτική κατάσταση δεν είναι καλή, διότι ο στρατός και CIA στην πολιτική της Ελλάδος και θα υπάρξει αποσταθεροποίηση. Τον σεβόμουνα, ήταν μεγάλου βεληνεκούς επιστήμονας. Εγώ, πρέπει να πω, ότι στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ (Lancaster) της Αγγλίας διδάχτηκα τα δικά του βιβλία».
Ο Ξενοφών αφηγείται με το δικό του τρόπο τα γεγονότα: «Έγιναν τότε οι εκλογές, κάνει τον ανένδοτο αγώνα ο Γεώργιος Παπανδρέου και η κατάσταση συνεχίζεται. Γίνονται οι νέες εκλογές και βγαίνει, με μεγάλη πλειοψηφία ο Γεώργος Παπανδρέου, δηλαδή η Ένωση Κέντρου, με τον Μαύρο και τον Σοφοκλή Βενιζέλο.
Ζούσα τα γεγονότα έντονα. Ήμουνα Κολλέγιο τότε. Τελικά ο Ανδρέας Παπανδρέου αναλαμβάνει το Υπουργείο Προεδρίας αν και εκείνος ήθελε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Μέσα στο κλίμα της Κομμουνιστοφοβίας και με την υποστήριξη του Βασιλέως ο τότε Υπουργός Γαρουφαλλιάς, της προηγούμενης κυβέρνησης ΕΡΕ, αρνήθηκε να παραδώσει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Τότε ξέσπασε η κρίση… Οπότε, παραμονές του ’67 έτυχε να βρεθώ έξω από το σπίτι του Ανδρέα Παπανδρέου και του είπα «σας βρίσκω πολύ ανήσυχο». Και μου απάντησε «Δάσκαλε, τα πράγματα δεν πάνε καλά». Θυμίζω ότι εγώ ήμουνα δάσκαλος στο Κολλέγιο απ’ το ’63. Ήταν παραμονές του ’67 και επικρατούσε μια απίστευτη κατάσταση. Ανατροπές κυβερνήσεων, πορείες, ανακατωσούρα…
Τα έζησα όλα αυτά τα γεγονότα. Κι ήμουνα και νεαρός τότε. Ο Καραμανλής, στο μεταξύ είχε καταφύγει στο Παρίσι και ανέλαβε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος Πρόεδρος της ΕΡΕ.
«Φοβάμαι ότι δεν έχουμε πολλά περιθώρια», μου είπε ο Ανδρέας. Επί λέξει. Ήταν τότε τέσσερις ή πέντε μέρες πριν από το πραξικόπημα. Πρέπει να ήταν 14, 15, του μήνα Απριλίου. Και λέω «σε βλέπω ανήσυχο». Μου λέει «δάσκαλε…». Εκείνη τη φορά με είπε δάσκαλε, ενώ συνήθως με αποκαλούσε με το όνομά μου: «Δάσκαλε, δεν είμαι ανήσυχος για μένα, είμαι ανήσυχος για την Ελλάδα γιατί δεν βλέπω καλά τα πράγματα!» Του απάντησα ότι έρχονται εκλογές τώρα και θα κερδίσετε ξανά…
«Δεν πάνε καλά», μου επαναλαμβάνει. «Και του λέω μα τώρα θα ξανακερδίσει η Ένωση Κέντρου. Εγώ είχα μια κεντρώα προέλευση, που κληρονόμησα από τον πατέρα μου που ήταν με τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Όμως, τον έβλεπα ανήσυχο και αλλοπαρμένο. Μου έδινε την εντύπωση ότι ήτανε σ’ άλλο κόσμο. Ετοιμαζόταν για εκλογές, αν και δε το πίστευε… Ως τελευταία λόγια μου είπε να προσέχω τα παιδιά γιατί αυτά είναι το μέλλον της χώρας…
Η περίοδος αυτή ήταν πράγματι περίεργη και μπερδεμένη. Δεν νομίζω ότι κανένας από τους ιστορικούς ακόμα την έχει περιγράψει όπως ήταν…!
Όπως αναθυμάται με έντονα χρώματα ο Ξενοφών: «Το κλίμα ήταν απίστευτο. Ήταν μεταξύ αφηρημάδας και ρεαλισμού, μεταξύ ρομαντισμού και χάους. Δεν ήξερε κανείς ποια θα ήταν η επόμενη μέρα. Πηγαίναμε για εκλογές σ’ έναν απίστευτο κόσμο. Οι ίδιοι δε αυτοί που ήτανε οι επικεφαλής κομμάτων κοινωνικών και πολιτιστικών φορέων, ήταν αυτοί που έπλεκαν, το υφάδι της Ιστορίας, γιατί το στημόνι είναι διαρκείας και είναι η αταλάντευτη μοίρα του Έθνους!
Αυτοί, λοιπόν, που ήταν το υφάδι της Ιστορίας δεν ξέραν πού βάζαν τη σαΐτα. Για μένα, το επαναλαμβάνω, δεν ξέραν πού βάζαν τη σαΐτα. Εν πάση περιπτώσει, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε μια ξεκάθαρη τότε αντίληψη, ότι όλα χάνονται.» Βέβαια τα ερωτήματα ακόμη παραμένουν: Πόσο ο Ανδρέας ήταν συμμέτοχος και αν όχι τότε τι έκανε για να αποφευχθούν η εκτροπή από τη Δημοκρατία! Ο ίδιος απάντησε ότι ήταν ήδη αργά!
Είχαν προηγηθεί τα γεγονότα του 65, η παραίτηση της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, η κυβέρνηση Νόβα και οι αλλεπάλληλες κυβερνήσεις. Εγώ ήμουνα τότε, ήμουνα, 25-26 χρονών και τα έζησα τα γεγονότα γιατί συμμετείχα και σε πορείες. Αυτά λοιπόν ο Παπανδρέου τα έβλεπε και έλεγε ότι πρέπει να υπάρξει μια άλλη, νέα κατάσταση. Ο Ανδρέας Παπανδρέου διαφωνούσε ριζικά με τον πατέρα του. Για μένα, η μεγάλη διαφωνία, δηλαδή το ρίξιμο του Γιώργου του Παπανδρέου, δεν έγινε κυρίως από εξωγενείς παράγοντες. Ήταν περισσότερο οι ενδογενείς τριβές εντός του κόμματος, αλλά και όχι λιγότερο (σημαντικά θα έλεγα) και οι ενδοοικογενειακές τριβές…
Διότι η βαθύτερη κρίση οφειλόταν στο ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, θέλεις με τη νεότητά του, θέλεις με την ορμητικότητά του, θέλεις διότι είχε κατευθύνσεις άλλες, κι έπρεπε να πορευθεί διαφορετικά, θέλεις οι Αμερικανοί ή ο οποιοσδήποτε άλλος… σημασία είχε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε τη ρήξη. Ο Ανδρέας ο Παπανδρέου οδήγησε την όλη κατάσταση σε ρήξη. Περί αυτού είμαι πεπεισμένος. Ίσως είχε υποεκτιμήσει τις επερχόμενες καταστροφικές συνέπειες.
Δεν κρίνω τώρα. Ανατρέχω στην ιστορικότητα των γεγονότων και πρέπει να μείνω σ’ αυτό το κλίμα. Και το κάνω τώρα, όχι μονάχα για τη βιογραφία, το λέω εδώ διότι εγώ είχα άλλη αντίληψη. Η αντίληψη μου ήταν και παραμένει ότι είχε διαταραχθεί η εσωτερική όχι απλά ενότητα των κομμάτων, αλλά είχε διαταραχθεί η αντίληψη της πολιτικής ζωής στη χώρα.
Αυτό ήταν! Ο πολιτικός ιστός της χώρας είχε διαρρηχθεί πλέον. Δηλαδή αν δεν γινόταν το ’67 αυτό που έγινε, κάτι άλλο θα γινόταν που δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερο ή χειρότερο. Σημασία είναι ότι είχαμε φτάσει σε χάος. Ήταν χάος.
Οπότε φυσικό ήταν να υπάρχει αυτή η σύγχυση, που κάποτε κάπου θα έβγαζε. Βγήκε λοιπόν το ’67. Δηλαδή, έγινε η στρατιωτική πλέον χούντα.
ΠΕΡΑ ΑΠ’ ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ – ΞΕΝΟΦΩΝ ΒΕΡΓΙΝΗΣ – ΕΠΙΣΗΜΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΙΟΥΣΤΙΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ-ΑΡΓΥΡΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ-ΩΚΕΑΝΟΣ
«Ουδείς ών ράθυμος ευκλεής ανήρ, άλλ’ οι πόνοι τίκτουσι την ευδοξίαν»
Ευρυπίδης, αρχαίος τραγικός
Με τίτλο «Πέρα απ΄τον Ορίζοντα» (Εκδόσεις Ενάλιος-Ωκεανός) κυκλοφόρησε η επίσημη βιογραφία του Ξενοφώντα Βεργίνη, ακαδημαϊκού, πρώην βουλευτού και επιχειρηματία, γραμμένη από την διεθνώς καταξιωμένη δημοσιογράφο και συγγραφέα Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη.
Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη ρίχνει φως στη ζωή του παιδιού που ξεκίνησε ξυπόλυτο από τους Τσουκαλάδες της Λευκάδας και κατέκτησε την παιδεία,την πολιτική και τον επιχειρηματικό κόσμο, καθώς τα όνειρά του έφταναν πέρα από τον περιορισμένο ορίζοντα του χωριού και του νησιού του.
Η συγγραφέας με μαεστρία σκιαγραφεί την προσωπικότητα του ανδρός που αποτελεί διαχρονικό πολιτικό πρόσωπο στον καμβά της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Πανεπιστημιακός, πολιτικός, επιχειρηματίας, άνθρωπος και συνάνθρωπος έγινε το σύμβολο του Ελληνικού ονείρου, που ήταν η μεταπολεμική έξοδος απο τον περιορισμένο ορίζοντα της φτωχής επαρχίας.
Έχοντας βιώσει τον απόηχο του Β Παγκοσμίου Πολέμου, της Κατοχής, της μεταπολεμικής Ελλάδας, της δικτατορίας, της μεταδικτατορικής Ελλάδας με το πτυχίο του δασκάλου και αργότερα με τα πτυχία, και μεταπτυχιακά στην Οικονομία (είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών), αποτελεί την ενσάρκωση του επιτυχημένου ‘Ελληνα του 20ου αιώνα, που πάλεψε για Παιδεία κι Ελευθερία κατακτώντας την θέση του στη σύγχρονη πολιτική σκηνή της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης.
Η συγγραφέας παρακολουθεί την εξέλιξή του Ξενοφώντα Βεργίνη από παιδί της αγροτιάς στους Τσουκαλάδες σε ισότιμο συνομιλητή του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και των μετέπειτα πρωθυπουργών Γεωργίου Ράλλη, Ευάγγελου Αβέρωφ, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Κώστα Καραμανλή,Αντώνη Σαμαρά, Κυριάκου Μητσοτάκη και όλων των ηγετών που έγραψαν την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, αλλά και των ηγετών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Ξενοφών Βεργίνης μπορεί άξια να διεκδικήσει τον τίτλο του αρχιτέκτονα της Ελληνικής Αγροτικής Πολιτικής μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μπορεί να δρέψει δάφνες για όσα έπραξε (1) ως Πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ, ως διαπραγματευτής για την είσοδο της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (2) ως Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας (3) ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Ραδιοφωνίας – Τηλεόρασης (ΕΡΤ) (4) ως Υποδιοικητής της Αγροτικής Τράπεζας, (5) ως Βουλευτής Λευκάδας (6) ως διοικητής του ΟΓΑ αλλά και άλλων Δημόσιων Οργανισμών και Επιχειρήσεων. Διετέλεσε ταυτόχρονα επιχειρηματικό στέλεχος σε διάφορες εταιρείες, ενώ σήμερα είναι πρόεδρος της εταιρείας «EUROFOOD ΠΟΙΟΤΗΤΑ Α.Ε», την οποία ίδρυσε.
Μέσα από την βιογραφία του Ξενοφώντα Βεργίνη αντιλαμβάνεται κανείς τη μεταπολεμική εξέλιξη της σύγχρονης Ελλάδας, ενώ ο βιογραφούμενος θέτει τον δάκτυλον επί «τον τύπον των ήλων» αποκαλύπτοντας τις ίνες που εξύφαναν την πρόσφατη δανειοληπτική κρίση της χώρας, την φυγή της νεολαίας στο εξωτερικό και την πνευματική ένδεια κατά την σκοτεινή δεκαετία .
Αποκαλυπτικοί διάλογοι για τα πρόσωπα και γεγονότα που συνέθεσαν το πολιτικό σκηνικό της μεταδικτορικής Ελλάδας, προσδίδουν στην επίσημη βιογραφία του Ξενοφώντα Βεργίνη τον τόνο του ιστορικοπολιτικού βιβλίου, το οποίο θα τοποθετηθεί στην εργαλειοθήκη της ελληνικής ιστορίας ως αναπόσπαστο μέρος της έρευνας για την εν λόγω περίοδο.
Τρυφερό και ταυτόχρονα σκληρό,πολιτικό αλλά και ιστορικό,το βιβλίο «Πέρα από τον Ορίζοντα» αποτελεί πηγή πληροφοριών για τον ιστορικό του μέλλοντος, αποκαλύπτοντας πως ο Ξενοφώντας Βεργίνης παρά το άγγιγμα της κορυφής, έμεινε ταγμένος στις ρίζες του δίνοντας πάντοτε έμφαση στον αγρότη, τον ψαρά και τον εργάτη, τους πρωταγωνιστές του πρωτογενούς τομέα της ελληνικής οικονομίας !
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ-ΑΡΓΥΡΗ
H Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου τελείωσε τη δημοτική και μέση εκπαίδευση. Απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Αθηνών, δημοσιογραφεί από το 1983 σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας.Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και έχει εργαστεί κατά διαστήματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς Σκάι, Flash 9,61, EPA 5, Δημοτικό Ραδιόφωνο Αθήνας καθώς και στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ).
Από το 1989 ζει στο Μόντρεαλ του Καναδά, όπου εργάσθηκε ως ανταποκρίτρια του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (μέχρι Μάιο 2015) και απασχολείται ταυτόχρονα στα διάφορα ομογενειακά μέσα του Καναδά και της Αμερικής, ενώ συνεργάζεται με την εφημερίδα The Huffington Post.
¨Εχει γράψει βιογραφίες, μυθιστορήματα, διηγήματα και περιηγητικά βιβλία. Το τελευταίο της μυθιστόρημα Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ εκδόθηκε απο τις εκδόσεις Ωκεανός (2016).
Είναι Πρόεδρος του Λυκείου των Ελληνίδων Μόντρεαλ με έντονη δραστηριότητα στην δημιουργία μακροπολιτισμού στην Ελληνική Διασπορά του Καναδά.
Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη αναδείχθηκε σε ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ το 2018 απο την Ελληνική Κοινότητα Μείζονος Μοντρεάλ.
Απαράδεκτοι οι Εγγλέζοι… Βρέχει στα μάρμαρα του Παρθενώνα: Διείσδυση νερού στο Βρετανικό Μουσείο