Η πανδημία θρέφει το τέρας της ανεργίας: Να μη χαθεί ακόμη μια δεκαετία για την Ελλάδα
File photo: Το φάσμα της ανεργίας πλανάται πάλι πάνω από την Ελλάδα. Φωτογραφία via ΚΥΠΕ-CNA
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Μία έρευνα διαψεύδει τους …μελλοντολόγους: Το 79.9% των ενηλίκων Ελλήνων δηλώνουν ότι πιστεύουν στον Θεό… Οι παραδοσιακές αξίες είναι το μέλλον του Ελληνισμού…
Πώς κατάφερε η Δύση να… απογειώσει τη ρωσική οικονομία εν μέσω του πολέμου; Σύμφωνα με επίσημες στατιστικές, το ΑΕΠ της Ρωσίας το 2023 αυξήθηκε κατά 3,6%
Την προηγούμενη δεκαετία παρακολουθούσαμε όλοι δελτία ειδήσεων με κεντρικό θέμα πολλές φορές την αύξηση της ανεργίας, το κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων και την φυγή ξένων επενδυτών.
Δυστυχώς προς το παρών είμαστε στο ίδιο έργο θεατές όσον αφορά την ανεργία. Σε αυτό φυσικά δεν ευθύνεται άλλος από την πανδημία που σαρώνει όλο τον πλανήτη. Το «τέρας» της ανεργίας προκύπτει κυρίως από την μείωση της παραγωγής που χτυπάει την χώρα μας τα τελευταία χρόνια, αλλά και από την αύξηση των κρατικών δαπανών, έναντι των ιδιωτικών.
Σήμερα λοιπόν ο φόβος των μεγάλων αριθμών ανεργίας είναι πιο επίκαιρος από ποτέ, γιατί κανείς δεν ξέρει πόσες επιχειρήσεις θα βγουν «ζωντανές» από την πανδημία. Ήδη στην περιοχή μου, την Θήβα Βοιωτίας μια βιομηχανία παραγωγής συστημάτων πλαστικών σωλήνων κατεβάζει ρολά μετά τον Μάρτιο και η ανεργία είναι στο «κατώφλι» 71 ατόμων όπως ανακοίνωσε σε διαμαρτυρία της η ΓΣΕΕ. Από την άλλη η Ευρωπαϊκή επιτροπή προέβλεπε για το 2020 αύξηση του ποσοστού της ανεργίας στο 20% από 17.3% για το 2019.
- νΤαυτόχρονα το σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ» δείχνει ότι για το διάστημα Ιανουαρίου-Μαΐου του 2020 καταγράφηκε ραγδαία επιδείνωση της ανεργίας, ενώ αυτό το 5μηνο ήταν το χειρότερο από τότε που το σύστημα της «ΕΡΓΑΝΗ» ξεκίνησε την καταγραφή.
- Άρα το συμπέρασμα είναι πολύ απλό, η πανδημία έχει κάνει μεγαλύτερη ζημιά από την οικονομική κρίση του 2009. Αλλά το ζήτημα δεν είναι τόσο τα ιστορικά γεγονότα, αλλά το τι έρχεται μετά. Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δείχνουν ένα ποσοστό ανεργίας ελαφρώς μικρότερο από αυτό της Ευρωπαϊκής επιτροπής, αλλά προβλέπουν για το 2021 αύξηση της.
Συγκεκριμένα υπάρχουν δύο σενάρια και το 2ο αναφέρεται σε μια περίπτωση που στην χώρα μας υπάρξει 2ο κύμα πανδημίας. Το σενάριο για το 2ο κύμα λέει αύξηση της ανεργίας από 19.6% σε 20.4% (ΟΟΣΑ). Μόνο που πλέον δεν είμαστε στο 2ο κύμα της πανδημίας, αλλά έχουμε ξεκινήσει και αντιμετωπίζουμε το 3ο κύμα! Άρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι προφανώς θα πληρώσουμε την πανδημία πιο ακριβά..!
Το πολύ σοβαρό αυτό θέμα των μη διαθέσιμων θέσεων εργασίας όμως δεν έρχεται έτσι ξαφνικά, είναι ζήτημα όπως προαναφέρθηκε που ήρθε ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης του 2009. Πολλές βιομηχανίες έκλεισαν, ξένοι επενδυτές αποχώρησαν, οι ιδιωτικές δαπάνες μειώθηκαν, ενώ αυτό που σημείωσε αύξηση είναι οι κρατικές δαπάνες. Οι κρατικές δαπάνες χρειάζονται όταν είναι στοχευμένες και χρησιμοποιούνται για να δώσουν πραγματική ώθηση στην οικονομία και όταν έχουν ως αποτέλεσμα να προωθήσουν την ιδιωτική πρωτοβουλία!
Για να είμαστε όμως πιο συγκεκριμένοι όταν αναφέρουμε μείωση της παραγωγής ας δούμε τι λένε οι ειδικοί. Σύμφωνα με το δυσμενέστερο σενάριο της ΤτΕ το ΑΕΠ για το 2021-2022 θα είναι στο 3.2% και 4.5% αντίστοιχα, ενώ εκτιμάται ενίσχυση της εσωτερικής και εξωτερικής ζήτησης. Αυτό που πρέπει να σκεφτόμαστε όμως πέρα από την πανδημία, είναι με ποιον τρόπο δεν θα πάει και άλλη μια 10ετία χαμένη.
Τα μέτρα που θα πρέπει να παρθούν περιλαμβάνουν σαφώς κρατικές δαπάνες, όπως για παράδειγμα σε τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης και Big Data. Βασικό σημείο είναι και το «τρέξιμο» της ψηφιακής οικονομίας που λαμβάνει χώρα, αλλά και το spread που πρέπει να γίνει για έναν ψηφιακό δημόσιο τομέα!
- Η σκέψη είναι απλή και ταυτόχρονα πολύ δύσκολη για κάθε Κυβέρνηση, ενώ ακούει κυρίως στο όνομα «Αποστράτευση δημοσίων υπαλλήλων». Η αλήθεια είναι σκληρή, αλλά δεν χρειαζόμαστε τόσους.
Αν το Κράτος διαθέσει λιγότερα για θέσεις εργασίας που στην ουσία δεν χρειάζονται, θα έχει την ευκαιρία να διαθέσει τα χρήματα που θα του μείνουν, για παράδειγμα σε μια μείωση του εταιρικού φόρου ή σε μια μείωση του ΦΠΑ. Έτσι η χώρα θα γινόταν ελκυστική για επενδύσεις, είτε από ξένους, είτε από Έλληνες.
Όλοι, μικροί-μεγάλοι επενδυτές θέλουν κίνητρα για να διαθέσουν και να ρισκάρουν τα χρήματα τους σε μια επιχειρηματική κίνηση, ενώ πρέπει να υπολογίζουμε ότι υπάρχει και ο ανταγωνισμός από άλλες χώρες! Κάτι τέτοιο θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της παραγωγής και την μείωση της ανεργίας. Το επιχείρημα ότι οι άνθρωποι του δημόσιου τομέα θα έμεναν άνεργοι σε μια τέτοια περίπτωση είναι μια μεγάλη πλάνη, δεν ισχύει. Θα απορροφούνταν από τον ιδιωτικό τομέα σε σχεδόν ταυτόχρονη χρονική στιγμή, καθώς νέες θέσεις εργασίας θα ήταν διαθέσιμες.
Η μείωση του ΦΠΑ από την άλλη θα είχε ακόμα πιο άμεσο αντίκρισμα σε όλους! Θα μπορεί κανείς με τα χρήματα που δεν θα απορροφά το κράτος να αγοράζει μεγαλύτερες ποσότητες σε οτιδήποτε και έτσι θα αυξάνεται η παραγωγή και θα υπάρχουν ακόμα περισσότερες θέσεις εργασίας διαθέσιμες γιατί δεν υπολογίζουμε και την εξωτερική ζήτηση από μια τέτοια περίπτωση!
- Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να σημειώσουμε το γεγονός ότι γίνονται βήματα για επενδύσεις στην χώρα μας που ακόμα και αν κάποιες συμφωνίες θα απασχολούν εξιδεικευμένο προσωπικό, είναι θετικό γιατί θα σταματήσει η φυγή «μυαλών» στο εξωτερικό!
Αυτό που έχει ανάγκη εν τέλη αυτή η χώρα όπως έγινε αναφορά και προηγουμένως είναι να μην χαθεί και αυτή η δεκαετία. Όπως και η προηγούμενη ξεκίνησε και αυτή με στραβοπάτημα. Το θέμα είναι όμως να γίνουν βήματα για να ανατρέψουμε αυτή την κακή κατάσταση.
Θα πρέπει όλοι μας να είμαστε τελικά υπέρ ενός Κράτους πρόνοιας που θα προσφέρει θέσεις εργασίας και όχι επιδόματα για να βγάζει κανείς τα προς το ζην! Αν θέλουμε να έρθει μια πραγματική αλλαγή, θα πρέπει να πρώτα να αλλάξουμε εμείς!
*Φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, στο τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
Ακολουθήστε το Hellas Journal στο NEWS GOOGLE
Η πανδημία, η οικονομία και το φάντασμα της αβεβαιότητας: Τι θα συμβεί με τον τουρισμό;