Ε.Ε., κατοχική Τουρκία και Ελλάδα: Ο κατάλογος παρανοήσεων, διαφωνιών και παραπόνων είναι μακρύς

FILE PHOTO: Η Γερμανίδα καγκελάριος Αγγελα Μέρκελ κατά τη διάρκεια της Συνέντευξης Τύπου μετά το πέρας της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες, Βέλγιο. 16 Οκτωβρίου 2020. EPA, KENZO TRIBOUILLARD / POOL




Στην ιστοσελίδα του περιοδικού Marianne δημοσιεύεται άρθρο του Fabien Perrier, με τίτλο: «Βρυξέλλες, ή η πολιτική κυρώσεων με μικρά βήματα κατά της Άγκυρας».

Αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Στο τέλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 10 και 11 Δεκεμβρίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) κινήθηκε αργά για να λάβει κυρώσεις σχετικά με την επεκτατική πολιτική του Recep Erdogan . Ωστόσο, ο κατάλογος παρανοήσεων, διαφωνιών και παραπόνων είναι μακρύς.

Στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 10ης και 11ης Δεκεμβρίου, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφιέρωσαν δύο σελίδες στον θέμα «Ανατολική Μεσόγειος».

Στην πραγματικότητα, σε αυτές τις σελίδες παρατίθενται οι διαφορές μεταξύ της Ε.Ε. και της Τουρκίας, όπως η μεταναστευτική πολιτική, καθώς και τα παράπονα των Βρυξελλών εναντίον της Άγκυρας, μεταξύ των οποίων είναι κυρίως οι  έρευνες φυσικού αερίου στα ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου, τα οποία διεκδικεί  η Τουρκία από την Ελλάδα και την Κύπρο.

 Μετά από μήνες επιμονής από την Αθήνα και τη Λευκωσία – και οι δύο μέλη της Ε.Ε. – ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να υιοθετήσει επιτέλους μια αυστηρή στάση απέναντι στην Άγκυρα, οι ηγέτες της φαίνεται συνεπώς να έχουν κάνει ένα ακόμη βήμα προς την ανάκληση στην τάξη. Στο Twitter, ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Josep Borrell ανέφερε: «Η ιδέα είναι να σφίγγουμε τη βίδα σταδιακά».

(…) Το ότι ο Josep Borrell αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει ένα επεξηγηματικό tweet στο κοινωνικό δίκτυο, λέει πολλά για τις αντιθέσεις και τις απογοητεύσεις που εκδηλώθηκαν για άλλη μια φορά κατά τη διάρκεια αυτής της Συνόδου. Στην Ε.Ε., απαιτείται ομοφωνία των μελών για την επιβολή κυρώσεων σε μια χώρα. Και ως συνήθως, δύο στρατόπεδα συγκρούστηκαν εκεί: αφενός, το ένα υπέρ μεγαλύτερης αυστηρότητας, το οποίο περιλαμβάνει κυρίως την Ελλάδα, την Κύπρο και τη Γαλλία. και το άλλο γύρω από τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία που ήθελαν να δώσουν περισσότερο χρόνο στη διπλωματία.

(…)Η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφια για ένταξη στην Ε.Ε., αντιτίθεται στην Ελλάδα και την Κύπρο στην επέκταση των υφαλοκρηπίδων τους στην ανατολική Μεσόγειο, και ως εκ τούτου στα δικαιώματά τους στην εκμετάλλευση των πιθανών πόρων της περιοχής. Τέλος, το νησί της Κύπρου, χωρισμένο στα δύο από την στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας το 1974 στο βόρειο τμήμα του νησιού, βρίσκεται στο επίκεντρο της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας.

(…) Σε ένα τόσο τεταμένο πλαίσιο, και με τόσο διαφορετικά συμφέροντα, είναι δυνατόν να ελπίζουμε ότι οι σχέσεις γειτονίας θα ηρεμήσουν; αναφέρει το δημοσίευμα και στη συνέχεια παραθέτει τις σχετικές δηλώσεις του Προέδρου Macron και του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη μετά το πέρας της Συνόδου καθώς και τη σχετική  ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ, που δείχνει ότι η Άγκυρα δεν κατάλαβε «το σφίξιμο της βίδας» των Βρυξελλών.»

ΠΗΓΗ: Περιοδικό Marianne, άρθρο του Fabien Perrier: Bruxelles, ou la politique des sanctions à petits pas contre Ankara

Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά… Ο Μόσιαλος, ο Τάκης Τσουκαλάς και το εμβόλιο

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: