Για τα “μάτια του κόσμου” ή κάτι πιο σοβαρό: Η Τουρκία και η Γερμανία συγκρούονται για τη Λιβύη…
File Photo: Η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ. EPA, OMER MESSINGER
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ανάλυση του Emanuele Rossi δημοσιεύεται στην ιταλική ιστοσελίδα formiche.net με τίτλο «Πολεμική Βερολίνου κατά της Άγκυρας.
Η Τουρκία φέρεται να αρνείται τη νηοψία πλοίου κατευθυνόμενου προς τη Λιβύη. Με φόντο το μείζον ζήτημα των σχέσεων Τουρκίας-Γερμανίας, που διαπνέεται από οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα σχετικά με την Ευρώπη.
Δημοσιεύεται και σχόλιο του Francesco Galietti (του Policy Sonar).
«Η γερμανική φρεγάτα “Αμβούργο” που λειτουργεί υπό την αιγίδα της επιχείρησης Irini – εκείνη με την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να εφαρμόσει το στρατιωτικό εμπάργκο των Ηνωμένων Εθνών στη Λιβύη – προσπάθησε να προσεγγίσει το τουρκικό πλοίο “Roseline-A” για επιθεώρηση σε διεθνή ύδατα στα ανοικτά της Βεγγάζης, στην Κυρηναϊκή, αλλά το αίτημά του δεν έγινε δεκτό. Το επεισόδιο διαδραματίστηκε την Κυριακή 22 Νοεμβρίου.
Η τουρκική κυβέρνηση διαμαρτυρήθηκε για την εντολή της ευρωπαϊκής αποστολής (ο επικεφαλής είναι Ιταλός) ισχυριζόμενη ότι η διαδικασία επιβίβασης ήταν παραβίαση.
Οι Γερμανοί στρατιώτες, που επιβιβάστηκαν βαριά οπλισμένοι, δεν είχαν το δικαίωμα νηοψίας, υποστηρίζουν οι Τούρκοι. Αντίθετα, σύμφωνα με το Γερμανό υπουργό Άμυνας, η Τουρκία απλώς προσπάθησε να εμποδίσει τους στρατιώτες της Deutsche Marine να επιβιβαστούν. Γιατί; Έκρυβε κάτι; Δεν υπήρχε τίποτα παράνομο στο σκάφος, αλλά το πλαίσιο είναι ιδιαίτερο.
Ας δούμε.: Πρώτα απ ‘όλα, οι ειδήσεις είναι πολύ ενδιαφέρουσες, διότι ανοίγει σε ένα από τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας: τη σχέση μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας, που σημαίνει ότι μιλάμε για αυτήν μεταξύ της Άγκυρας και των Βρυξελλών και αποτελεί μέρος των σχέσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις οποίες κατά τις τελευταίες ώρες ο εκλεγμένος Πρόεδρος Joe Biden είχε το λόγο του.
(«Μια ισχυρή ΕΕ είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ», είπε σε τηλεφωνική κλήση με την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen , στον οποίο επανέλαβε «τη δέσμευση για εμβάθυνση και αναζωογόνηση της σχέσης» ΗΠΑ-ΕΕ “).
Η δέσμευση της Άγκυρας στη Λιβύη είναι μια από τις μεγάλες διεθνείς περιπετειώδεις επιχειρήσεις του Recep Tayyip Erdogan : ο τουρκικός στρατός, με τη βοήθεια των μονάδων πολιτοφυλακής της Συρίας, τις οποίες οι ένοπλες δυνάμεις του Ερντογάν υποκινούν με τους δεσμούς της πίστης στα θερμά θέατρα στα οποία σκοπεύουν να δεσμευτούν με υβριδική δράση (αλλά θα ήταν καλύτερα να πούμε “βρώμικη”), έσωσαν τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση από την επίθεση στην πρωτεύουσα που ξεκίνησαν οι αντάρτες της Κυρηναϊκής, με επικεφαλής τον στρατηγό Khalifa Haftar.
Η κίνηση στη Λιβύη είναι αποτέλεσμα μιας βούλησης, της διεθνούς προβολής (ακόμη και πέρα από τις δικές του δυνατότητες), με την οποία ο Τούρκος πρόεδρος χρησιμοποιεί στιγμές κρίσης για να μετατρέψει τις σφαίρες παρέμβασης σε σφαίρες επιρροής.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για την είσοδο στη Μεσόγειο, όπου η Τουρκία σκοπεύει να κατασκευάσει δύο προηγμένες βάσεις στο έδαφος της Λιβύης. Αυτά τα όπλα, τώρα που σταμάτησαν οι συγκρούσεις και προχωρούν οι διαπραγματεύσεις για έναν εσωτερικό διάλογο (με δυσκολία), χρησιμοποιούνται για έναν λόγο: για την εγκαθίδρυση της δικής τους παρουσίας.
Επομένως, είναι μια κίνηση που δεν συνδέεται με την παρέμβαση για την υποστήριξη του GNA μια στιγμή έκτακτης ανάγκης, αλλά μάλλον μια στρατηγική που προορίζεται να σταθεροποιηθεί. Εδώ βρίσκεται η εμπλοκή της Γερμανικής Άμυνας: δεν μας άφησαν να συνεχίσουμε γιατί υπήρχαν όπλα στο πλοίο.
Η υπόθεση του Αμβούργου είναι ενδεικτική της αλλαγής των σχέσεων μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας. Η δημόσια καταγγελία του υπουργού Άμυνας – η οποία παρέμεινε στο πιο τεχνικό επίπεδο – ακολούθησε δήλωση του υπουργού Εξωτερικών, ο οποίος έθεσε πιο ανοιχτά την υποψία ότι η Άγκυρα συνεχίζει να στέλνει όπλα στη Λιβύη.
Όλα συμβαίνουν ενώ η τρέχουσα διοίκηση των ΗΠΑ κάλεσε τις Βρυξέλλες να τηρήσουν αυστηρότερη στάση απέναντι στον Erdogan – και αναμένονται επίσης σοβαρότερες φάσεις με την άφιξη της προεδρίας του Biden. Και ενώ ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι βρίσκεται σε εξέλιξη στη Μεσόγειο μεταξύ Τουρκίας και Γαλλίας, τις τουρκικές φιλοδοξίες στην ανατολική Μεσόγειο πυροδοτεί μια αντιπαράθεση όπου εμπλέκονται η Ελλάδα και η Κύπρος. Και ακόμη και όταν ο Erdogan ζητά από την Ευρώπη διάλογο, ορίζοντάς τον ως το μελλοντικό στόχο του για την Άγκυρα.
“Μια θεμελιώδης σύνδεση στη σχέση μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας εξαρτάται από τις γερμανικές εκλογές του επόμενου έτους”, εξηγεί στο Formiche.net, ο Francesco Galietti , ιδρυτής του Παρατηρητηρίου Πολιτικού Κινδύνου Political Sonar: “Η Angela Merkel που ενδιαφερόταν πάντα ιδιαίτερα για τη σχέση της με τον Erdogan, παρά τις ιδιαιτερότητές του, κατά κάποιο τρόπο φαίνεται να έχει οδηγήσει πίσω έναν αιώνα, στη συμβίωση μεταξύ του Kaiser Wilhelm II και του Sultan Mehmed V. Ωστόσο, δεν είναι γνωστό εάν αυτή η σχέση είναι μια ιδιαιτερότητα της Μέρκελ ή της σημερινής Γερμανίας ».
«Στην πρώτη περίπτωση, εάν η Μέρκελ εγκαταλείψει τη σκηνή, θα μπορούσαν να υπάρχουν αναταραχές – προσθέτει ο Galietti – ενώ στη δεύτερη, όχι. Προφανώς, ο ρόλος της τεράστιας τουρκικής κοινότητας στη Γερμανία και των οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων (στα Βαλκάνια, αλλά και στη διευρυμένη Μεσόγειο) ζυγίζει πολύ».
ΠΗΓΗ: formiche.net – Scontro Turchia-Germania sulla Libia. Quale futuro per Ankara?
Χάρη απένειμε στον Μάικλ Φλιν, ο πρόεδρος Τραμπ: Έσωσε τον πληρωμένο ατζέντη του Ερντογάν