Πώς αντιλαμβάνεται η Τουρκία τον διάλογο; Απαιτούνται οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις τώρα…
Στιγμιότυπο από άσκηση του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού. Photo via Twitter, T.C. Millî Savunma Bakanlığı @tcsavunma
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ουδείς εχέφρων και νουνεχής θα μπορούσε να αμφισβητήσει την αξία του διαλόγου ως ιδανικού τρόπου επίλυσης διακρατικών διαφορών.
Ωστόσο, απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτύχει και να τελεσφορήσει o διάλογος είναι καταρχήν ο αυστηρός καθορισμός του θέματος, το οποίο θα αποτελέσει το αντικείμενο του διαλόγου, και ο ακριβής προσδιορισμός των κανόνων, βάσει των οποίων αυτός θα διεξαχθεί.
Τις τελευταίες ημέρες και ύστερα από την αλλαγή πλεύσης του Oruç Reis πολλοί, εντός και εκτός Ελλάδος, δηλώνουν ευτυχείς, διότι κατά την άποψή τους διαφαίνεται μία πρόθεση της Τουρκίας για «διάλογο».
Τι είδους «διάλογο», όμως, επιθυμεί πραγματικά η Τουρκία;
-Έναν διάλογο που θα θεμελιώνεται στους πυλώνες της πανθομολογούμενης αδικίας και της άμετρης πλεονεξίας, υπό την έννοια ότι η Τουρκία «θα πρέπει» να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα και η Ελλάδα (φυσικά και η Κυπριακή Δημοκρατία) «θα πρέπει» να χάσει όσο το δυνατόν περισσότερα.
-Έναν διάλογο, κατά τον οποίον η τουρκική αντιπροσωπεία θα «βάζει στο τραπέζι» με ρυθμό καταιγιστικό πλήθος ανύπαρκτων θεμάτων και θα προβάλλει νομικά αστήρικτες και προδήλως παράλογες αξιώσεις εις βάρος της Ελλάδος, ενώ η ελληνική αντιπροσωπεία εν είδει απολογούμενου θα καλείται να αποδείξει τα αυτονόητα και, εντέλει, να υποκύψει σε κάποια από αυτά (αν όχι σε όλα…), για να μην θεωρηθεί ότι «υπονομεύει τον διάλογο» και «για να μην εκτεθεί» ενώπιον εταίρων και συμμάχων.
-Έναν διάλογο, κατά τη διάρκεια του οποίου θα οργιάσει η μυστική διπλωματία και θα ασκηθούν τεράστιες (υπερατλαντικές και ενδοευρωπαϊκές) πιέσεις στην Ελλάδα, προκειμένου να απεμπολήσει δικαιώματά της που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο και από τις διεθνείς συνθήκες, για να «κατευναστεί το τουρκικό θηρίο», έως ότου επανέλθει δριμύτερο με νέες διεκδικήσεις…
-Έναν διάλογο που θα «σκιάζεται» από την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας, μολονότι σχεδόν όλοι πλέον έχουν αντιληφθεί ότι η Ελλάδα σε μία ενδεχόμενη αναμέτρησή της με την Τουρκία δεν θα είναι η «χαμένη»…
- Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι σε αυτό ακριβώς το τραπέζι του «διαλόγου» ποθεί επί δεκαετίες να μας σύρει η Τουρκία, ακριβώς επειδή γνωρίζει ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να προωθήσει τα ληστρικά σχέδιά της εις βάρος της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας, τα δικαιώματα των οποίων ερείδονται ακλόνητα στο Διεθνές Δίκαιο.
Είναι προφανές ότι ο Τούρκος πρόεδρος εξαιτίας των χιμαιρικών γεωπολιτικών επιδιώξεών του, των νεο-οθωμανικών εμμονών του, αλλά των εύστοχων χειρισμών εκ μέρους της Ελληνικής Κυβέρνησης βρίσκεται στριμωγμένος με την πλάτη στον τοίχο. Εξίσου βέβαιο όμως είναι και το ότι θα επιχειρήσει να «ξεφύγει» βγαίνοντας μάλιστα και κερδισμένος, ή δυνατόν.
Η υποτιθέμενη μείωση της έντασης εκ μέρους της Τουρκίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα τέχνασμα (τουρκιστί tertip), πιθανότατα υπαγορευμένο από σκοτεινούς κύκλους της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής της 24ης και 25ης Σεπτεμβρίου να μην επιβληθούν στην Τουρκία κυρώσεις που θα οδηγούσαν την οικονομία της σε άμεση κατάρρευση δεδομένης της ούτως ή άλλως δεινής της κατάστασης.
- Άλλωστε, ούτε ο Donald Trump θα επιθυμούσε μία στρατιωτική αναμέτρηση μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας ενόψει των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ (όπου η ελληνική μειονότητα έχει τη σημασία της στην κάλπη…), ούτε η Angela Merkel κατά τη διάρκεια της προεδρίας της στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήθελε να διαχειριστεί μία σύρραξη μεταξύ ενός κράτους-μέλους της Ένωσης (Ελλάδα) και ενός παραδοσιακού φίλου και πολιτικο-οικονομικού συμμάχου της Γερμανίας (Τουρκία)…
Ας μην γελιόμαστε όμως!
Εάν το φιλοτουρκικό αυτό σχέδιο επιτύχει και η Τουρκία αποφύγει τώρα τις κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αμέσως μετά ο R.T. Erdoğan θα «επανέλθει» ακόμα πιο επιθετικός, ακόμα πιο προκλητικός, καθώς δικαίως θα θεωρήσει ότι μπόρεσε να χειραγωγήσει και να διχάσει και την Ευρωπαϊκή Ένωση (εκτός από το ήδη διχασμένο ΝΑΤΟ).
Αυτό άλλωστε κατέστη σαφές και από την τοποθέτηση του Τούρκου προέδρου στην τηλεδιάσκεψη που είχε με τη γερμανίδα καγκελάριο…
Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η «ενεργοποίηση» όλων των γεωπολιτικών «ρηγμάτων» στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου εξαιτίας της τουρκικής προκλητικότητας είναι ο «σωφρονισμός» της Τουρκίας διά των οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων που οφείλει να της επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής προασπίζοντας τα εκ του Διεθνούς Δικαίου απορρέοντα συμφέροντα των δύο κρατών-μελών της, της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
(*) Αναπληρωτής Καθηγητής του Ε.Κ.Π.Α.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ