Οι πραξικοπηματίες και οι Τούρκοι ήθελαν κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας: Απέτυχαν…
FILE PHOTO: Στιγμιότυπο από το στρατιωτικό κοιμητήριο του Τύμβου Μακεδονίτισσας. Στις 20 Ιουλίου 2023 κλείνουν 49 χρόνια από την τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου από τους Τούρκους. Λευκωσία, Κύπρος. ΚΥΠΕ, ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Έχουν παρέλθει 46 χρόνια από τις μαύρες επετείους του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής. Αυτές οι επέτειοι, δεν προσφέρονται ούτε για πανηγυρισμούς, ούτε και για συναισθηματικές εξάρσεις και δημαγωγικά συνθήματα.
Ήλθε ο καιρός, πιστεύω, να τιμούμε αυτές τις επετείους με έναν διαφορετικό τρόπο: Με περισυλλογή και ενδοσκόπηση, που θα μας επιτρέψει να αποκτήσουμε ιστορική αυτογνωσία και να αντλήσουμε από αυτές τα αναγκαία διδάγματα.
Για να κατανοηθεί το μέγεθος του εγκλήματος που διέπραξαν οι κατάπτυστοι προδότες που διενήργησαν το πραξικόπημα στις 15/7/1974, αρκεί να παραθέσω τα όσα γράφει ο Δημήτρης Μπίτσιος στο βιβλίο του «Φύλλα Ημερολογίου», Εκδόσεις Κολλάρος 1978, σελ. 49.:
- «Χωρίς το πραξικόπημα οι Τούρκοι θα έβλεπαν ακόμα το ‘‘Πράσινο Νησί’’ από την απέναντι όχθη». Και μνημόνευσε τα λόγια ενός Τούρκου διπλωμάτη: «Είκοσι χρόνια περιμέναμε αυτήν την ευκαιρία. Και μας την προσφέρατε με το πραξικόπημα πάνω σε ασημένιο δίσκο».
Από τη μελέτη των όσων γράφτηκαν και γράφονται σχετικά με τα όσα διαδραματίστηκαν τον Ιούλιο του 1974, εξάγεται ότι υπάρχουν ακόμη αρκετά από τα γεγονότα που περιβάλλουν την προπαρασκευή και εκτέλεση του πραξικοπήματος και της εισβολής και, κυρίως, την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, που χρειάζονται διαλεύκανση. Μερικές πτυχές της ιστορικής αλήθειας εξακολουθούν να μένουν στο σκοτάδι. Λέχθηκαν και κατατέθηκαν πολλά, σημαντικά και ασήμαντα.
Γράφτηκαν αρκετά σημαντικά στοιχεία για τον ρόλο των ΗΠΑ και, ειδικά, της CIA. Γράφτηκαν και αρκετά ευτράπελα. Όπως ένα έγγραφο που φέρει ως εγκέφαλο του πραξικοπήματος τον Χρήστο Δ. Λαμπράκη, γνωστό εκδότη τότε των εφημερίδων «Βήμα» και «Νέα». Επίσης, αυτά που αναφέρονται στη διαφυγή του Μακαρίου από το Προεδρικό Μέγαρο και που τον φέρουν να καλεί την Τουρκία από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ να εισβάλει στην Κύπρο.
Άλλα αποδεικτικά στοιχεία, που θα έριχναν φως, δεν έχουν παρουσιαστεί, είτε γιατί τα σχετικά έγγραφα έχουν εξαφανιστεί, είτε γιατί οι κρίσιμες διαταγές είχαν δοθεί προφορικά, είτε γιατί συγκαλύφθηκαν. Μια πτυχή που χρήζει επαρκούς έρευνας είναι και η στάση και συμπεριφορά των κυπριακών Αρχών έναντι των προπαρασκευαστικών ενεργειών του πραξικοπήματος.
Υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι μελετητές που υποστηρίζουν ότι επιδείχθηκε από μέρους των κυπριακών Αρχών και, ειδικά, της ΚΥΠ, ασύγγνωστη ολιγωρία, ερασιτεχνισμός και ανικανότητα, με αποτέλεσμα ένα κακοσχεδιασμένο πραξικόπημα να πιάσει στον ύπνο το κράτος. Ο ιστορικός του μέλλοντος έχει τεράστιο έργο να επιτελέσει.
Επιβάλλεται να καταγραφεί ολόκληρη η ιστορική αλήθεια. Τούτο, είναι έργο της επιστήμης. Δεν υποτιμώ την προσπάθεια της Βουλής των Ελλήνων και της κυπριακής Βουλής των Αντιπροσώπων να γράψουν την ιστορία του πραξικοπήματος και της τούρκικης εισβολής του 1974 και να καταρτίσουν τον «Φάκελο της Κύπρου». Συλλέγηκε ένα τεράστιο υλικό. Είναι έργο των ιστορικών να το αξιολογήσουν.
Η Ιστορία είναι, αναμφίβολα, συνδεδεμένη με την πολιτική. Δεν πρέπει, όμως, αυτή η σχέση να φτάνει μέχρι του σημείου που η μελέτη και η σημασιοδότηση του παρελθόντος να χρησιμοποιείται από τους πολιτικούς για εξυπηρέτηση μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων.
Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι το πραξικόπημα εκτελέστηκε από την Εθνική Φρουρά. Κινητήρια δύναμη για το εγκληματικό πραξικόπημα ήταν αυτός ο ελεεινός «αόρατος δικτάτορας» Δημήτριος Ιωαννίδης. Στους συνωμότες συγκαταλέγονταν ο τότε αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων Γρηγόριος Μπονάνος, και άλλα στελέχη της ελληνικής χούντας. Υπεύθυνος στην Κύπρο για την εκτέλεση του πραξικοπήματος ήταν ο Γεωργίτσης.
- Στόχος ήταν η φυσική εξόντωση του Μακαρίου. Ο Γεωργίτσης στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων που ανέλαβε να ανοίξει τον «Φάκελο» της Κύπρου κατέθεσε ότι εντολή των Ιωαννίδη – Μπονάνου ήταν να τους παραδοθεί ο Μακάριος νεκρός ή ζωντανός.
Από τα μέχρι τώρα αποκαλυφθέντα στοιχεία, φαίνεται ότι το σατανικό σχέδιο των πραξικοπηματιών ήταν η κήρυξη της ένωσης, που θα κατέληγε σε διπλή ένωση μετά από τούρκικη εισβολή. Ήταν, με άλλα λόγια, η υλοποίηση εκείνου του τερατώδους σχεδίου που ετοίμασε το 1964 ο τότε Έλληνας Υπουργός Εθνικής Αμύνης Πέτρος Γαρουφαλλιάς για πραξικοπηματική κήρυξη της ένωσης η οποία θα κατέληγε σε διχοτόμηση μετά από τούρκικη στρατιωτική επέμβαση. Γι’ αυτό και δεν αντέδρασαν όταν άρχισε η εισβολή των Τούρκων τις πρωινές ώρες στις 20/7/1974, παρά το ότι είχαν πλήρη γνώση των κινήσεων των Τούρκικων στρατευμάτων.
Αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός ότι, όταν εκτελέστηκε το πραξικόπημα, ήταν γνωστό στους ηγέτες της χούντας ότι η Τουρκία ήταν στρατιωτικά έτοιμη να εισβάλει στην Κύπρο, έχοντας στις δυτικές περιοχές της (Μερσίνα, Αλεξανδρέττα κ.λπ.) αναπτυγμένες πολλές από τις στρατιωτικές, ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις της. Είναι αρκετά αποκαλυπτικά τα πιο κάτω, που κατάθεσε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων ο Αλέξανδρος Σημαιοφορίδης ο οποίος υπηρετούσε την εποχή εκείνη ως επικεφαλής του κλιμακίου της Ελληνικής ΚΥΠ στην Κερύνεια:
«Η 39η Μεραρχία της Τουρκίας είχε από την εποχή της συγκρότησής της στόχο την Κύπρο … Παρακολουθούσαμε επί 5 χρόνια τις κινήσεις της Μεραρχίας και ξέρουμε πολλές λεπτομέρειες…. Τον Ιούλιο όχι μόνο η Μεραρχία, αλλά και όλη η στρατιά είχε τεθεί σε επιφυλακή. Για όλα αυτά συντάσσονταν δελτία που μεταβιβάζονταν τηλετυπικά και αυθημερόν στην προϊστάμενη υπηρεσία η οποία τα έστελλε στο ΓΕΕΦ, την ΕΛΔΥΚ, την Ελληνική Πρεσβεία, τον Αρχηγό της ΚΥΠ στην Αθήνα και στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων».
Ενώ η εισβολή είχε αρχίσει και η Κερύνεια και η Λευκωσία δέχονταν ανηλεή βομβαρδισμό, στην Αθήνα, στις ειδήσεις των 7 π.μ. η Χούντα ανακοίνωνε:
«Πλήρης σταθερότης έχει αποκατασταθεί στην Κύπρο. Δεν υπάρχει θέμα ξένης επεμβάσεως. Ένα λαμπρό μέλλον διαγράφεται διά την νήσον υπό το νέον καθεστώς του προέδρου Νίκου Σαμψών».
Για έξι ώρες μετά την εισβολή υπήρξε τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο πλήρης αδράνεια. Μόνο στις 11 π.μ., αφού προηγήθηκε η σύσκεψη της στρατιωτικής και «πολιτικής» ηγεσίας με τους Σίσκο και Τάσκα, ανακοινώνεται ότι «εν όψει της δημιουργηθείσης καταστάσεως διετάχθη γενική επιστράτευσις» και ότι «η Ελλάς…. δηλοί ότι θα υπερασπίση πάση δυνάμει τα νόμιμα δικαιώματα και τα εθνικά της συμφέροντα, οπουδήποτε κρίνη ότι ταύτα απειλούνται εκ παρανόμων και επεκτατικών τουρκικών ενεργειών».
- Φαίνεται να κρίθηκε ότι με την Τούρκικη εισβολή και, τουλάχιστον, μέχρι την ολοκλήρωση του σχεδίου «Αττίλας 1», δεν απειλούνταν τα «νόμιμα δικαιώματα και τα εθνικά συμφέροντα» της Ελλάδας «εκ παρανόμων και επεκτατικών τουρκικών ενεργειών», αφού ο στόχος ήταν η διπλή ένωση. Οι Τούρκοι, όμως, είχαν άλλα σχέδια. Επεδίωκαν την κατάκτηση της μισής Κύπρου και την επικυριαρχία της υπόλοιπης. Αυτό που επιδιώκουν στις ατέρμονες συνομιλίες.
Και όμως, κανένας από τους αυτουργούς και συναυτουργούς του προδοτικού πραξικοπήματος δεν τιμωρήθηκε, είτε στην Ελλάδα είτε στην Κύπρο. Τούτο, αποτελεί ένα από τα μελανά σημεία στην όλη ιστορία της εθνικής τραγωδίας του 1974. Η μόνη εξαίρεση έγινε για τον Σαμψών. Αφορμή υπήρξε ένας εμπρηστικός λόγος, που εκφώνησε στο μνημόσυνο του Γρίβα στη Λεμεσό.
Το 1976 ο Σαμψών καταδικάστηκε σε φυλάκιση 20 ετών για τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα. Η τιμωρία αυτών των προσώπων, για τα ανόσια εγκλήματά τους, επιβαλλόταν όχι για λόγους ρεβανσισμού ή, ακόμη, για ικανοποίηση του δημόσιου αισθήματος. Πρώτιστα, η κάθαρση ήταν ενέργεια που επιβαλλόταν για τη θωράκιση, βιωσιμότητα και ανάπτυξη της δημοκρατίας.
Στόχος τους η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας
Μέσα στους στόχους της Τουρκίας, με την εισβολή, ήταν και η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Τουρκία επεδίωξε την υλοποίηση των σχεδιασμών της, κατά τρόπο ασφυκτικά πιεστικό, στη διάσκεψη της Γενεύης, που ακολούθησε την πρώτη φάση της τούρκικης εισβολής, τον Αττίλα Ι.
Στην πρώτη φάση της διάσκεψης, οι υπουργοί Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας, James Callaghan, Γεώργιος Μαύρος και Turan Gunes αντίστοιχα, συμφώνησαν στην Κοινή Διακήρυξη της 30/7/1974, που αποτελούσε για την ελληνική πλευρά ήττα. Το πιο σημαντικό τμήμα της Διακήρυξης ήταν το ακόλουθο:
- «Οι υπουργοί σημείωσαν την ύπαρξη στην Κύπρο, στην πράξη (in practice), δύο αυτονόμων διοικήσεων, της ελληνικής κοινότητας και της τουρκικής κοινότητας. Χωρίς να προδικάζουν τα συμπεράσματα της κατάστασης αυτής, οι υπουργοί συμφωνούν να εξετάσουν στην προσεχή συνάντηση τους τα προβλήματα, που θα τεθούν λόγω της ύπαρξης τους».
Για τους τρεις υπουργούς δεν υπήρχε Κυπριακή Δημοκρατία που υπέστη την εισβολή. Στη δεύτερη φάση της διάσκεψης, που άρχισε στις 8/8/1974 και κράτησε ώς τις 14/8/1974, πήραν μέρος και ο Γλαύκος Κληρίδης, ως εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας και ο Ραούφ Ντενκτάς, ως εκπρόσωπος της τουρκοκυπριακής κοινότητας.
Η από μέρους της ελληνικής πλευράς μη αποδοχή των σχεδίων της Τουρκίας, που απέβλεπαν στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διχοτόμηση, με τη νομιμοποίηση των «δύο αυτονόμων διοικήσεων», εμπόδισε την Τουρκία να πραγματοποιήσει πλήρως τους στόχους της και να υλοποιήσει τα όσα πέτυχε στην πρώτη φάση της διάσκεψης της Γενεύης.
Η Τουρκία μπορεί, με την εισβολή του 1974, να κατέλαβε το 36,4% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και να διχοτόμησε de facto την Κύπρο, όμως, δεν πέτυχε πλήρως τον στόχο της που απέβλεπε και στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η εισβολή δεν επηρέασε τη διεθνή υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Περαιτέρω, στα σχέδια της Τουρκίας δημιουργήθηκε ένα τεράστιο εμπόδιο όταν η Κυπριακή Δημοκρατία, με ολόκληρη την εδαφική της επικράτεια, είχε γίνει πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
(*) Πρώην Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας και πρώην Επίτροπος Διοικήσεως.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
Ακολουθήστε το Hellas Journal στο NEWS GOOGLE
Η στρατηγική του Ερντογάν: Η εκλογική συμπεριφορά στην Τουρκία από το 2018 έως σήμερα