Συμφωνούμε: Υπάρχει δημοσιογραφικός ρατσισμός στην Ελλάδα ο οποίος μάλιστα… ΔΕΝ διώκεται

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ένας Κινέζος στο Παρίσι: Σπάνια συνάντηση Σι με Μακρόν με το μυαλό στην Ουκρανία και τις εμπορικές διαφορές Πεκίνου – Βρυξελλών

Τι θα γινόταν αν η Δύση δεχόταν να αναστείλει την αποστολή όπλων στο Κίεβο, με αντάλλαγμα μια εκεχειρία; Ο Χριστός, η realpolitik, η πολύπαθη Ουκρανία και η αυταρχική Ρωσία…

Δεν επιτράπηκε η είσοδος σε γαλλικό έδαφος βρετανοπαλαιστίνιου γιατρού που θα μιλούσε στη Γερουσία για την κατάσταση στην Γάζα

ΓΝΩΜΗ: DEFENCE POINT

Κατακλύζεται εδώ και λίγες ώρες το διαδίκτυο από δημοσιεύματα που αναφέρονται στη δήλωση Γάλλου στρατιωτικού αξιωματούχου ο οποίος “αποκάλυψε” ότι τουρκικό πολεμικό πλοίο παρενόχλησε γαλλικό και τη “γαλλική αγανάκτηση” για την τουρκική συμπεριφορά, που έφτασε στο σημείο να καλεί για μια συνολική συζήτηση για την τουρκική συμπεριφορά στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας, με προσθήκη ζητημάτων όπως π.χ. τα “νταραβέρια” με τη Ρωσία και την προμήθεια των S-400…

Όμως, το θέμα αυτό είχε γραφτεί. Είχε ήδη αποκαλυφθεί από τον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη στην εβδομαδιαία τηλεοπτική του εκπομπή “ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ” στο “ΚΡΗΤΗ TV” την περασμένη εβδομάδα, την Παρασκευή. Το DP ακολούθησε με ανάρτηση περίπου 30′ λεπτά καθυστέρηση. Προσθέτοντας και τον πρώτο σχολιασμό. Ας δούμε τι είχε συμβεί…

Η πληροφορία υπήρχε και ο διακεκριμένος συνάδελφος επιχειρούσε σε συνεργασία εναγωνίως -και με με το DP- να τη διασταυρώσει. Ο τρόπος βρέθηκε και η αποκάλυψη είδε το φως της δημοσιότητας.

Δεν ίδρωσε όμως το αυτί κανενός… Την πληροφόρηση, προνομιακή όπως προκύπτει εκ των υστέρων, την είχαν τελικά μερικές δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες του DP και οι τηλεθεατές που παρακολουθούν τις “Αντιθέσεις” στον κρητικό τηλεοπτικό σταθμό.

Φυσικά και όσοι αντελήφθησαν ότι κάτι έτρεχε και φρόντισαν να αναδημοσιεύσουν την είδηση, τηρώντας ασφαλώς και σωστά αποστάσεις, το οποίο γίνεται με τη σαφή αναφορά στη πηγή. Υπήρξαν ασφαλώς και συνάδελφοι καταξιωμένοι που έσπευσαν να διασταυρώσουν από τη δική τους πλευρά. Το κατάφεραν, μιλώντας με εγκυρότατες πηγές που δεν βγαίνουν στο τηλέφωνο στον καθένα. Κι αυτό είναι λογικό και κατανοητό.

Η ουσία όμως, το… ηθικόν δίδαγμα παραμένει: Στην Ελλάδα είδηση είναι αποκλειστικά και μόνον όσα δημοσιεύονται από μέσα ενημέρωσης που -έστω κατά περιπτώσεις καταχρηστικά- αποκαλούνται “συστημικά”! Καταχρηστικά, διότι σε πολλά από αυτά εργάζονται εξαιρετικοί συνάδελφοι, με γνώσεις, δημοσιογραφικό ήθος και φιλότιμο που περισσεύει, προσπαθώντας να βγάλουν τον άρτο τον επιούσιο.

Συνάδελφοι οι οποίοι ουκ ολίγες φορές έχουν συζητήσει και μαζί μας πληροφορίες που διαθέτουν, είτε για διπλωματικά – στρατιωτικά θέματα είτε για πολιτικά, που δεν δημοσιεύονται ποτέ… διότι υπάρχουν λόγοι. Συχνά μοιράζονται τις πληροφορίες επιθυμώντας τη δημοσίευσή τους. Έστω κι από εμάς τους “μικρούς” και “μη συστημικούς” (σ.σ. όχι “αντισυστημικούς” καθώς η λέξη εμπεριέχει κι άλλο νόημα πέραν αυτού που περιγράφει αυτό που επιθυμούμε).

Βλέποντας τη σημερινή εξέλιξη, μας γεννήθηκε η απορία εάν αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης της δημοσιογραφική δουλειάς των “μη συστημικών” είναι -δημοσιογραφικός- ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ή όχι. Διότι είναι της μόδας ο όρος και εκτοξεύεται εναντί0ν δικαίων και αδίκων. Ας τον χρησιμοποιήσουμε λοιπόν κι εμείς! Εάν ανοιχτεί το αρχείο, υπάρχουν ειδήσεις… που έγιναν ειδήσεις αφού γράφτηκαν από κάποιο μεγάλο αθηναϊκό μέσο. Διότι ο ρατσισμός δεν αφορά μόνο… το μέγεθος ενός μέσου. Αφορά και τον συνολικότερο τρόπο αντιμετώπισης των επαρχιακών μέσων ενημέρωσης.

Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, θα πρέπει να παραδεχθούμε πως με ιδιαίτερη ικανοποίηση παρακολουθούμε την αναπαραγωγή ολοένα και περισσότερων δημοσιευμάτων – ρεπορτάζ περιφερειακών ΜΜΕ, ιδίως για θέματα που άπτονται τοπικών ζητημάτων. Με τήρηση των κανόνων δεοντολογίας στην πλειοψηφία των περιπτώσεων και ξεκάθαρη αναφορά στην πηγή και τους συντάκτες.

Είναι λοιπόν ρατσισμός αυτή η ιδιότυπη αδιαφορία, όταν σε μεγάλα θέματα της επικαιρότητας κάποια άλλα ΜΜΕ καταφέρνουν και βγάζουν ειδήσεις που μάλιστα αποδεικνύονται αληθινές; Ποια η διαφορά της υφέρπουσας στερεοτυπικής πεποίθησης “σιγά μην είπαν σε αυτούς τέτοια είδηση“, άρα με αρνητική προδιάθεση, με το “αράπης ή ισλαμιστής είναι, μην του δίνεις σημασία“; Είναι ή όχι αμφότερες ρατσιστικές; Είναι αποτέλεσμα ενός συμπλεγματικού σνομπαρίσματος που υποκρύπτει έναν αρρωστημένο ελιτισμό;

• Fake news vs. verified… άρα “valid news”

Ας πάμε τη σκέψη κι ένα βήμα παρακάτω. Εάν η διασπορά ψευδών ειδήσεων έχει γίνει μάστιγα, ιδίως στο διαδίκτυο, με αποτέλεσμα να έχουν εμφανιστεί και πρώτες προσπάθειες περιορισμού του, που όμως εμφανώς πάσχουν από “σοβαρές παιδικές ασθένειες”, με αποτέλεσμα “μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά”, μήπως όταν αποδεικνύεται πως μια είδηση τελικά ίσχυε, θα πρέπει να εξεταστεί εάν η αδιαφορία των ΜΜΕ στην αποκάλυψη, συνιστά κι αυτό… κάτι;

Το τι συνιστά, ας βάλει καθένας το μυαλό του και ας αποφασίσει με τον προσωπικό του αξιακό κώδικα. Σε πρώτη φάση… Διότι εφόσον ξεκινήσαμε μια προσπάθεια αντιμετώπισης της διάδοσης των ψευδών ειδήσεων, ή “fake news” σε άψογη νεοελληνική, μήπως θα έπρεπε να αναζητηθεί κι ένας τρόπος επιβράβευσης και διασποράς όσων αποδεικνύονται… “valid [έγκυρα] news”; Μια ιδέα ρίχνουμε. Κουβέντα να γίνεται…

Κι ένα τελευταίο… Ναι, ασφαλώς υπάρχει θέμα με τους “εμπρηστικούς” τίτλους που επιλέγονται. Είναι όμως νόμισμα με δυο όψεις. Εάν επιλέξεις τον απόλυτα ψύχραιμο και περιγραφικό τίτλο, όπως είναι στημένο το “παιχνίδι”, δεν πρόκειται να σου δώσει σημασία κανείς. Θα σε πουν “ψύχραιμο”, που όμως στο τέλος της ημέρας σε οδηγεί στο Ταμείο Ανεργίας. Αυτό προς κάθε επίδοξο ελεγκτή, σαν πρώτη παρατήρηση.

Αυτό λοιπόν, ως αποτέλεσμα έχει μειωμένη επισκεψιμότητα και μειωμένα έσοδα, τα οποία σε απλά ελληνικά καθορίζουν ακόμα και την επιβίωση αυτού καθαυτού του μέσου. Όταν δεν έχει μια γεμάτη τσέπη κάποιου οικονομικού παράγοντα που ανακατεύεται στη δημοσιογραφία, όχι ασφαλώς επειδή καίγεται για την ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών.

Το παιχνίδι του εντυπωσιασμού δεν το παίζουν μόνο “περιθωριακά μέσα”, αλλά και μεγάλα “μαγαζιά” με μεγάλη ως… τεράστια επισκεψιμότητα. Όταν πρόκειται για μεσαία σάιτ αν θεωρήσουμε ως τέτοιο π.χ. το DP, εάν δεν καταφέρεις με έναν πιο “πιπεράτο” τίτλο να τραβήξεις το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού, η πιο σοβαρή είδηση και εξέλιξη μπορεί να περάσει απαρατήρητη, πέραν των αναφερομένων παραπάνω συνεπειών.

Να ανοίγαμε μήπως το θέμα της διαφήμισης και των όρων με τους οποίους αυτή δίδεται στην Ελλάδα γενικώς; Ή μήπως “μεταξύ κατεργαραίων” -τουλάχιστον- ειλικρίνεια; Ας κοιτάξει καθένας στον καθρέφτη τον εαυτό του, ας αναρωτηθεί… εάν σιτίζεται με επαχθείς ή όχι όρους στη ζωή του, τα βγάζει δηλαδή πέρα εύκολα ή δύσκολα, εάν παλεύει μόνος του ή είναι γρανάζι κάποιου συστήματος, χωρίς αυτό να αποτελεί ασφαλώς ψόγο εξ ορισμού.

Εμπειρικά λοιπόν, δεν υπάρχει δυσκολότερο πράγμα στον -δημοσιογραφικό- κόσμο από το να βρεις την ιδανική ισορροπία… Δηλαδή και να κεντρίσεις το ενδιαφέρον του αναγνώστη-πελάτη ΚΑΙ να μην ξεφύγει από κάθε όριο η υπερβολή, τείνοντας προς τον “κιτρινισμό“.

Ποιος θέτει τα όρια και σε πιο σημείο ξεκινά το “κίτρινο”; Ποιο είναι το σημείο ισορροπίας ώστε να εξυπηρετηθεί αφενός ο στόχος ένα δημοσίευμα να μην πάει… άκλαυτο και αφετέρου να μην κακοποιείται η αλήθεια; Μπορεί άραγε να υπάρξει ελεγκτικός μηχανισμός επ’ αυτού, ή θα εξελιχθεί σε μια… εξελιγμένη μορφή λογοκρισίας;

• Μπορούν άραγε να υπάρξουν μέτρα και από ποιους;

Το ερώτημα βέβαια του πως αντιμετωπίζεται ο επαγγελματίας της παραπληροφόρησης και της υπερβολής με στόχο το κέρδος, προφανώς παραμένει αναπάντητο. Να το έβλεπε αυτό η κυβέρνηση; Το αρμόδιο υπουργείο; Κι ας ξεκινούσε μια διαβούλευση. Μια λύση θα ήταν να υπάρξει μηχανισμός που να επιβάλει πραγματικό κόστος στον κλέφτη και στον φορέα της παραπληροφόρησης.

Είτε αυτόν που αντιγράφει ξεδιάντροπα την δουλειά των άλλων και την παρουσιάζει για δική του, ενίοτε και κακοποιημένη, είτε  για όποιον “τραβάει από τα μαλλιά” την είδηση για να την “αμπαλάρει” κατάλληλα και να κερδίσει το πλεονέκτημα έναντι όποιου την παρουσιάσει στη σωστή της διάσταση.

Σε γενικές πάντα γραμμές, διότι η ακριβής διάσταση κάθε είδησης είναι υποκειμενική. Εάν μπορείς να το τεκμηριώσεις μέσω ανάλυσης ασφαλώς. Βέβαια υπάρχει και πρόθυμο ακροατήριο… μην το παραβλέπουμε. Τελικά, με τον “κατάλληλο” τίτλο από το διαδίκτυο βγαίνει όχι μόνο ψωμί, αλλά και παντεσπάνι. Διαφωνεί κανείς;

Να υπάρξουν τουλάχιστον ξεκάθαροι όροι στοιχειώδους τήρησης της δεοντολογίας. Όροι και για την αναδημοσίευση ενός κειμένου και διασφαλίζοντας το δικαίωμα ενός εκάστου να εξαιρέσει οποιονδήποτε από το δικαίωμα αναδημοσίευσης των κειμένων του. Είναι προφανές ότι το χάος, ή αλλιώς η ζούγκλα των ΜΜΕ, ιδίως στη διαδικτυακή τους μορφή, δεν είναι εύκολο να εξορθολογιστεί.

Οπότε, αφενός καλό είναι να συνεισφέρουμε ιδέες στο πως μπορεί να μπει στοιχειώδης τάξη και αφετέρου να προστατεύσουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς από την υπερβολή της κριτικής. Και οι κρίνοντες κρίνονται. Οπότε αν στόχος είναι όντως ένα πιο καθαρό τοπίο στο μέλλον, ας μην το υπονομεύσουμε από μόνοι μας με ξεκαθαρίσματα λογαριασμών και εμφυλίους.

Πυρά Γαλλίας κατά Άγκυρας: Υπάρχει πρόβλημα Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, πρέπει να το λύσουμε