Σαν τις ανθρώπινες ντοπιολαλιές: Τα πουλιά κελαηδούν με διαλέκτους, λένε οι επιστήμονες
File photo; Πτηνό το είδος τσαλαπετεινός κάθεται σε τοποθεσία στην παραλία της Αρβανιτιάς στο Ναύπλιο, Κυριακή 31 Μαΐου 2020. ΑΠΕ-ΜΠΕ /ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΜΠΟΥΓΙΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Λώρα Μόλς είναι τόσο εξοικειωμένη με τα πουλιά που μπορεί να σου πεί από πού προέρχεται ένα πουλί μόνο και μόνο ακούγοντας το κελάηδισμά του.
Είναι οικολόγος απ’ το Κράιστσερτς της Νέας Ζηλανδίας, η οποία ειδικεύεται σε μια ελάχιστη γνωστή περιοχή της επιστήμης: τις διαλέκτους των πουλιών.
Ενώ μερικά πουλιά γεννιούνται γνωρίζοντας να κελαηδούν, αρκετά άλλα χρειάζονται διδασκαλία από τους μεγαλύτερους… όπως και οι άνθρωποι. Αυτά τα πουλιά μπορούν να αναπτύξουν τοπικές διαλέκτους, που σημαίνει ότι το κελάηδισμά τους ακούγεται ελαφρώς διαφορετικό, ανάλογα με το πού ζουν.
Είναι κάτι σαν τις ανθρώπινες ντοπιολαλιές εντός της ίδιας χώρας.
Όπως ακριβώς το να μιλάει ένας άνθρωπος με την ντοπιολαλιά τον κάνει να εντάσσεται μέσα στην τοπική κοινωνία, έτσι και στα πουλιά μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες να βρει το πουλί το ταίρι του. Και επιπλέον, όπως οι ανθρώπινες διάλεκτοι ορισμένες φορές εξαφανίζονται καθώς ο κόσμος παγκοσμιοποιείται, έτσι και στα πουλιά οι διάλεκτοι μπορεί να εμφανιστούν ή να χαθούν καθώς οι πόλεις μεγαλώνουν.
Οι ομοιότητες μεταξύ της ανθρώπινης γλώσσας και του κελαηδισμού των πουλιών είναι σαφείς για την Μολς και τους συναδέλφους της μελετητές και ειδικούς
Για αιώνες, το κελάηδισμα ενέπνευσε ποιητές και μουσικούς, αλλά μόλις στη δεκαετία του 1950 οι επιστήμονες άρχισαν στην πράξη να δίνουν προσοχή στις διαλέκτους των πουλιών.
Ενας εκ των πρωτοπόρων του πεδίου ήταν ο βρετανικής καταγωγής συμπεριφοριστής ονόματι Πήτερ Μάρλερ, ο οποίος στράφηκε στην διερεύνηση του θέματος όταν παρατήρησε ότι οι σπίνοι στο Ηνωμένο Βασίλειο κελαηδούσαν διαφορετικά από κοιλάδα σε κοιλάδα.
Αρχικά, κατέγραψε ιδιοχείρως τους κελαηδισμούς. Αργότερα, χρησιμοποίησε την ηχογράφηση.
Στις δεκαετίες του 60 και του 70 επιστήμονες έθεσαν σε θαλάμους ηχητικής απομόνωσης μωρά πουλιών για να δουν κατά πόσον θα ήταν σε θέση να κελαηδίσουν. Ορισμένα πουλιά – αυτά που διδάσκονται – δεν μπορούσαν να κελαηδίσουν καθόλου. Συνέχισαν σ’ ολόκληρη τη ζωή τους να “σαλιαρίζουν” σαν μωρά πουλάκια.
Στα υπόλοιπα πουλιά το κελάηδισμα ήταν έμφυτο. Όταν έφτασαν στην κατάλληλη ηλικία μπορούσαν να πουν το τραγούδι τους τέλεια, χωρίς κανένα πρόβλημα.
- Όταν τα πουλιά αντιγράφουν ενήλικα πουλιά, ανακάλυψαν οι επιστήμονες, συχνά κάνουν λάθη. Αυτά τα λάθη με την σειρά τους αντιγράφονται από άλλα πουλιά, κι έτσι αναπτύσσεται η τοπική διάλεκτος.
Αυτό σημαίνει ότι οι διάλεκτοι μπορούν να υπάρξουν μόνον σε πουλιά που διδάσκονται επειδή έχουν συνηθίσει στην ακουστική παράδοση.
Πουλιά που μπορούν να ακουστούν καλύτερη πιθανόν να βρουν πιο εύκολα ταίρι, πράγμα που σημαίνει ότι το τραγούδι τους είναι περισσότερο πιθανόν να μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά.
Σύμφωνα με την Μολς, τα πουλιά επικοινωνούν για δυο λόγους: Είτε προσπαθούν να κατσαδιάσουν τον γείτονά τους, ή προσπαθούν να προσελκύσουν θηλυκά. “Τίποτε πολύ ποιητικό, δυστυχώς”, λέει. Όταν πρόκειται να υπερασπιστούν τον χώρο τους από άλλα πουλιά του ίδιου είδους που δεν είναι ντόπια, γνωρίζοντας την τοπική διάλεκτο μπορούν να είναι πολύ πιο αποδοτικά.
Σε πολλά είδη, το αρσενικό είναι αυτό που κελαηδάει. Τα θηλυκά μοιάζει να προτιμούν μια οικεία διάλεκτο γιατί αυτό τους δείχνει ότι το αρσενικό γνωρίζει την περιοχή και δεν είναι απλώς ένας περαστικός… Ορισμένα πουλιά είναι δίγλωσσα, ακόμη και τρίγλωσσα – ίσως επειδή μεγάλωσαν κοντά σε διάφορες κοντινές περιοχές με διαφορετικές τοπικές διαλέκτους. Οταν αποφασίζουν να βρουν το ταίρι τους διαλέγουν την διάλεκτο της περιοχής στην οποία σκοπεύουν να εγκατασταθούν.
Ωστόσο, το να μην έχει ένα πουλί την σωστή διάλεκτο δεν μοιάζει ανυπέρβλητο εμπόδιο.
Πηγή: CNN
Ο φετινός Μάιος ήταν ο θερμότερος των τελευταίων 141 ετών, σύμφωνα με τη ΝΟΑΑ