Ο Γεώργιος Κατσάνης. Φωτογραφία από το αρχείο της οικογένειας του
Του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΝΤΙΝΟΥ) ΑΥΓΟΥΣΤΗ (*)
Από το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020 τα κόκκαλα τα ιερά του αείμνηστου Ήρωα των καταδρομών, Διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών (Μ.Κ.), Αντιστράτηγου Γεωργίου Κατσάνη αναπαύονται στην γενέτειρα του, στη γη του Σιδηροκάστρου Σερρών, της μίας και μοναδικής Μακεδονίας.
Ο Γεώργιος Κατσάνης είναι ένας από τους πολλούς Ήρωες της προδομένης γενιάς του ΄74,που έπεσε μαχόμενος ηρωικά στη διάρκεια της παράτολμης καταδρομικής επιχείρησης στον Άγιο Ιλαρίωνα του Πενταδακτύλου.
Ανάμικτα τα συναισθήματα σε όλους μας που υπηρετήσαμε κάτω από τις διαταγές του. Από τη μια η χαρά γιατί επιτέλους βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν τα ιερά οστά του, και από την άλλη μια λύπη κι ένας κόμπος στο λαιμό για τον άδικο χαμό του στο πεδίο της τιμής.
«Εύχομαι η θυσία του συζύγου μου να μείνει παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές».Με αυτά τα λόγια υποδέχθηκε το άγγελμα της ανεύρεσης των οστών του, η σύζυγος του Εριφύλη.
Γράφει η θυγατέρα του Λίνα: «Άφησες το αίμα και την σάρκα σου εκεί στον Άγιο Ιλαρίωνα, σύμβολο παντοτινό της λεβεντιάς, της τιμής και της γαλανόλευκης…. Όσο ανακαλύπτω κομμάτια της πορείας του πατέρα μου τόσο βεβαιώνομαι ότι από πολύ νωρίς η μοίρα του ήταν χαραγμένη. Τιμή σ’ εκείνους όπου στη ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει όταν προβλέπουν πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κι οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε».
Ο Γιώργος Κατσάνης υπήρξε αθλητής του Ηρακλή από τα 14 του, με καλές επιδόσεις στα 100 και στα 200 μέτρα, στο μήκος και στις σκυταλοδρομίες. Στα 18 του εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων και ξεκίνησε η στρατιωτική του πορεία, ώσπου ζήτησε μετάθεση στην Εθνική Φρουρά, το 1973, στην οποία είχε υπηρετήσει ξανά, πέντε χρόνια πριν, ως διοικητής Λόχου στην 31ηΜ.Κ. Γεννήθηκε απέναντι από τα Οχυρά Ρούπελ. Με αυτά μεγάλωσε, με ανθρώπους του μόχθου μεγάλωσε, και έτσι πήγε στην Κύπρο. Για την Κύπρο, για την Ελλάδα πολέμησε γιατί έτσι αισθανόταν. Γιατί ήτανε Έλληνας.
Αν και διαισθάνθηκε το θάνατο και την προδοσία, δεν οπισθοχώρησε. Έμεινε εκεί για να φυλάει Θερμοπύλες. Θυσιάστηκε για τα ιδανικά της πατρίδας και της ελευθερίας… έβαλε πλώρη για το Πάνθεον των Ηρώων. Ένας αληθινός ΗΡΩΑΣ, ένας πραγματικός στρατιωτικός ΗΓΕΤΗΣ παράδειγμα προς μίμηση. Η μάχη χάθηκε, όχι γιατί δεν δόθηκε οργανωμένα και με αυταπάρνηση. Η μάχη χάθηκε γιατί κάποιοι στα μετόπισθεν πρόδωσαν τον αδούλωτο Διοικητή.
«Πολλές φορές αναρωτήθηκα», αφηγείται η κόρη του Λίνα,«πότε κάποιος γίνεται ήρωας. Ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός. Γινόταν πόλεμος. Άνθρωποι σκοτώνονταν. Ήταν πολύ πιθανό να σκοτωθεί στις μάχες που γινόταν. Γιατί όμως ήρωας; Τάχθηκε επικεφαλής της ομάδας διοίκησης χωρίς να έχει δίπλα του κανέναν να τον αντικαταστήσει και να τον στηρίξει. Κοντά στο κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα πετυχαίνει τον σκοπό της επιχείρησης. Και μένει εκεί περιμένοντας μια βοήθεια που δεν έφτασε ποτέ. Μένει εκεί γνωρίζοντας ότι οι τουρκικές δυνάμεις ενισχύονται. Δεν εγκαταλείπει, δεν υποχωρεί, γνωρίζοντας τη μοίρα του, μένει πιστός στο καθήκον. Είχε τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα στη ζωή και στο καθήκον και διάλεξε το δεύτερο. Αυτή η επιλογή τον κάνει ήρωα».
Συγκινητικός ο επικήδειος της κόρης του Λίνας, η οποία με μάτια βουρκωμένα και τρεμάμενη φωνή αποχαιρέτησε τον πατέρα της μιλώντας για το ήθος του αλλά και τα υψηλά ιδανικά του: «Πατέρα πόσα όνειρά σου γκρεμίστηκαν όταν διαπίστωσες την προδοσία….Πατέρα…πετύχατε τον αντικειμενικό σας στόχο, ρίξατε την πράσινη φωτοβολίδα και περιμένατε…περιμένατε αυτούς που δεν ήρθαν ΠΟΤΕ… Βλέπεις πατέρα…εφιάλτες υπήρχαν και ΥΠΑΡΧΟΥΝ σε όλες τις εποχές…όπως υπάρχουν όμως και ΛΕΩΝΙΔΕΣ. Πόσα όνειρά σου γκρεμίστηκαν όταν διαπίστωσες την ΠΡΟΔΟΣΙΑ…».
Κι όμως, όλοι αυτοί που πρόδωσαν, αντί να τιμωρηθούν, επιβραβεύθηκαν!
Μια πραγματική λαοθάλασσα τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία. Με μπροστάρηδες την οικογένεια του, τους συμπολεμιστές του, τους άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων, εκπροσώπους των πολιτικών και αυτοδιοικητικών αρχών και σύσσωμο το Λαό της Μακεδονίας. Συζητήθηκε πολύ η απουσία της κυπριακής κυβέρνησης από την κηδεία των οστών του Ήρωα.
Ντροπή μας!
Υστερόγραφο: Οι άνδρες της 33ης Μοίρας Καταδρομών, πολέμησαν γενναία και στις δύο φάσεις του Αττίλα και υπέστησαν βαρύτατες απώλειες, ειδικά κατά την προέλαση των τουρκικών αρμάτων μάχης προς την Κερύνεια, όπου εκεί κατά παράβαση κάθε στρατιωτικής και κοινής λογικής διετάχθησαν από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (Γ.Ε.Ε.Φ.) και πιο συγκεκριμένα από τον μυημένο, καθώς όλα δείχνουν, στα προδοτικά σχέδια της Αθήνας, Διοικητή Καταδρομών Κύπρου, Κομπόκη Κωνσταντίνο, να τα βάλουν με τα άρματα μάχης, ενώ ήταν γνωστό ότι δεν υπήρχε καμιά δυνατότητα αποτελεσματικής αντίστασης… Οι άνδρες της 33ης Μοίρας Καταδρομών, πιστοί στο καθήκον, εκτέλεσαν χωρίς αντίρρηση τις άνωθεν διαταγές! Μια αποστολή που δικαίως χαρακτηρίσθηκε ως αποστολή αυτοκτονίας! Με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. «Γυμνά κορμιά», οπλισμένα με λιανοντούφεκα, χωρίς αντιαρματική κάλυψη, σαν πρόβατα επί σφαγή απέναντι σε άρματα μάχης στον τόπο της κολάσεως.
(*) Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
a.[email protected]
Ο Ιωάννης Καποδίστριας πίστευε στην αληθινή δημοκρατία και κυβερνούσε δια του παραδείγματος