File Photo:EPA, RITCHIE B. TONGO
Η λέξη πειρατής επισύρει λανθασμένα αρνητικούς συνειρμούς. Αυτό υποστηρίζουν στο βιβλίο τους οι Γάλλοι καθηγητές Ροντόλφ Ντουράν και ο Ζαν Φιλίπ Βερν, «Η πειρατική οργάνωση: Δοκίμιο για την εξέλιξη του Καπιταλισμού» (Harvard University Press), το οποίο γνώρισε εμπορική επιτυχία όταν πρωτοκυκλοφόρησε στα Γαλλικά και απευθύνεται σε ανθρώπους που θέλουν να αναλύουν σε βάθος την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας.
Πρόκειται για μία σύντομη, πλην όμως πρωτότυπη, ιστορία του φαινομένου της πειρατείας.
Οι σύγχρονοι πειρατές είναι οι χάκερ του Διαδικτύου (πειρατές του κυβερνοχώρου) και οι πειραματιστές του DNA (βιο-πειρατές). Αμφότεροι επιδιώκουν να αλλάξουν τον καπιταλισμό προς το καλύτερο, όπως ακριβώς έκαναν στο παρελθόν οι πειρατές των θαλασσών, υποστηρίζουν οι δύο συγγραφείς.
Η πειρατεία έχει μία μακρά ιστορία η οποία αρχίζει από τους κουρσάρους της Νότιας Μεσογείου μέχρι τους σημερινούς Κινέζους χάκερ του κυβερνοχώρου. Ο Ιερός Αυγουστίνος κατέγραψε ένα χαρακτηριστικό γεγονός, το οποίο αναφέρουν οι συγγραφείς. Ένας πειρατής που συνελήφθηκε και καταδικάστηκε είπε με θάρρος στο Μέγα Αλέξανδρο: «Επειδή εγώ έχω ένα σαπιοκάραβο με φωνάζουν όλοι πειρατή ενώ εσύ που έχεις ένα πολυάριθμο στόλο σε αποκαλούν αυτοκράτορα”.
Σήμερα, στην εποχή όπου το Διαδίκτυο έγινε μέρος της παγκόσμια οικονομίας, οι υπερασπιστές της ελευθερίας έκφρασης στον κυβερνοχώρο χρησιμοποιούν παρόμοια επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τη δράση τους. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 όταν επιχειρήθηκε η προώθηση ενός νομοσχεδίου με σκοπό να θεσπιστούν κανόνες «αποτροπής απρέπειας» στο Διαδίκτυο απερρίφθη με το επιχείρημα ήταν μία απόπειρα να επιβληθούν περιορισμοί στην ελεύθερη έκφραση εντός του κυβερνοχώρου. Την άποψη αυτή έσπευσαν να την υποστηρίξουν και να την προβάλουν οι όπου γης χάκερ.
Στο παρελθόν τα κράτη στρατολογούσαν πειρατές, όπως ο Φράνσις Ντρέικ που κούρσευε για λογαριασμό της Βρετανίας και τιμήθηκε με τον βαθμό του ιππότη. Σήμερα η CIA προσλαμβάνει χάκερ για να εργαστούν γι’ αυτήν. Στο τέλος οι πειρατές νικούν και το κράτος χάνει το μονοπώλιο του.
Οι δύο συγγραφείς υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να βλέπουμε σε θετικό πλαίσιο τη νίκη των πειρατών. Εδώ θα διαφωνήσω. Οι πλείστοι των πειρατών ήταν βίαιοι τυχοδιώκτες, πιο βάναυσοι πολλές φορές και από αυτούς τους αποικιοκρατικούς στρατούς, και όχι πολεμιστές της ελευθερίας. Δεν μπορούμε να εκλάβουμε σε ενιαίο πλαίσιο την ερμηνεία της πειρατείας.
Διαφωνώ όμως με την άποψη ότι το κρατικό μονοπώλιο στα πυρηνικά όπλα είναι λανθασμένο, ενώ οι τρομοκράτες που το αμφισβητούν είναι πειρατές.
Ποιοι θέλουν να μας κλέψουν τα Χριστούγεννα; Τα κατάντησαν παγκόσμιο εμπορικό πανηγύρι