File Photo: Χριστουγεννιάτικο δένδρο φτιαγμένο από ανακυκλώσιμα υλικά, τοποθετήθηκε στην πλατεία Ωνάση στο Ναύπλιο. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΜΠΟΥΓΙΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία» είναι μία από τις πιο σημαντικές θρησκευτικές ρήσεις που αναφέρονται στην Ορθοδοξία και διατυπώθηκε από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Την ψάλλουμε τα Χριστούγεννα για να τονίζουμε το οικουμενικό και πανανθρώπινο μήνυμα της μεγάλης αυτής εορτής και πανηγύρεως.
Όπου κοιτάξεις αυτή την εποχή ευδιακρίτως θα δεις τις διαφημίσεις για δώρα, διακοπές στα χιόνια με φόντο πελώρια χριστουγεννιάτικα δέντρα, ρεβεγιόν για ακριβά ρούχα και άφθονο φαγητό που με κάθε τρόπο μας απομακρύνουν από την παραδοσιακή ελληνορθόδοξη εορτή της ενανθρωπήσεως του Κυρίου. Αυτή η εικόνα πόρρω απέχει από το πνεύμα των Χριστουγέννων γιατί είναι Χριστούγεννα χωρίς Χριστό. Είναι τα Χριστούγεννα που αποθεώνουν τη ματαιοδοξία της ύλης.
Η προέλαση της παγκοσμιοποιήσεως αντικατέστησε για πολλούς τον αληθινό Άγιο και Μέγα Βασίλειο και με τον δυτικό Σάντα Κλάους, τη γνωστή δηλαδή στρουμπουλή και μονίμως χαμογελαστή κοκκινοφορεμένη κούκλα με τα άσπρα μαλλιά και το άσπρο γένι, η οποία κατακλύζει διαφημιστικώς τα καταστήματα αλλά και σπίτια.
Πρόκειται για τον ασκητικό Μέγα Βασίλειο, που διέθετε εκείνη την ανεξάντλητη διάθεση να υπηρετεί, να ανακουφίζει και να συμπαρίσταται με αγάπη στους δυσπραγούντες και θλιβομένους αδελφούς του, σε μία εποχή που δεν υπήρχε ούτε κοινωνική πρόνοια, ούτε κοινωνικές ασφαλίσεις, ούτε ιδρύματα φιλανθρωπικών υπηρεσιών. Άφησε τη σφραγίδα του σε μία εποχή που οι πτωχοί και οι πάσχοντες ήταν πολλοί, γιατί το βιοτικό επίπεδο που χώριζε τις κοινωνικές τάξεις ήταν τεράστιο.
Για την ορθόδοξη παράδοση ο εορτασμός κορυφώνεται με την παραδοσιακή Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων. Δυστυχώς τα παγκοσμιοποιημένα Χριστούγεννα την έχουν αντικαταστήσει με τα ξενύχτια, τα ρεβεγιόν και τη χαρτοπαιξία, ως δήθεν ένδειξη μοντερνισμού. Αναγάγαμε τα ρεβεγιόν σε απόλυτες εκδηλώσεις χαράς για να εορτάσουμε τα Χριστούγεννα αντικαθιστώντας τη νηστεία και τη μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων. Έτσι πλέον μάθαμε να τιμούμε τη Γέννησή Του. Έτσι μάθαμε να υποδεχόμεθα τον σαρκωθέντα Λόγο. Ότι, δηλαδή, ο Θεός ενσαρκώθει ως άνθρωπος «ίνα ο άνθρωπος Θεωθή».
Το μεγάλο οντολογικό πρόβλημα στην εποχή μας είναι ότι έχουμε αναγάγει τον απόλυτο ιδιώτη – καταναλωτή σε ιδανικό, με τον οποίο ταυτίσαμε φαντασιακά τα πρότυπα που σχετίζονταν με αυτόν. Σήμερα όμως με την οικονομική κρίση, τι απέγινε ο απόλυτος ιδιώτης;
Ένα πουκάμισο αδειανό, ένα μηδέν. Το δράμα μας είναι ότι τελικά εξισώσαμε το ιδανικό με το μηδέν, μετατρέψαμε σε πρότυπο το κενό υποκείμενο, το Τίποτε, με αποτέλεσμα η πραγματικότητα, αυτός ο γεωμετρικός τόπος μεταξύ του θετικού και του αρνητικού προτύπου, να διαμορφώνεται σε όλο και κατώτερο επίπεδο, αφού η μηδενιστική νοηματοδότηση κατέστη κυρίαρχη.
Η περίπτωση Σημίτη και οι «τουρκικές λύσεις» σε Αιγαίο, Κύπρο και Ανατολική Μεσόγειο