File Photo: Η Γιάννα Αγγελοπούλου απευθύνεται στα μέλη της επιτροπής Ελλάδα 2021 στην πρώτη συνεδρίαση της, στην Αθήνα. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Του ΜΕΛΕΤΗ Η. ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ (*)
Οξύνονται οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης στην ανακοινωθείσα σύνθεση της Επιτροπής για το 1821 υπό την προεδρία της κυρίας Αγγελοπούλου.
Είναι ήδη ορατό το ενδεχόμενο η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης να εορτασθεί από την κοινωνία ερήμην της Επιτροπής· η Επιτροπή να αγνοηθεί από την κοινωνία των πολιτών και να παραμείνει υπόθεση μίας κλειστής ομάδας πολιτικών και πανεπιστημιακών, χωρίς καμία επαφή με το κοινό αίσθημα. Ήδη οι τοπικές κοινωνίες, τα διάφορα ιδρύματα, σύλλογοι και επιστημονικές εταιρείες, διοργανώνουν τις δικές τους εκδηλώσεις.
Ηχηρή όμως είναι η απουσία εκπροσώπων της Γαλλικής, της Ρωσσικής και της Αμερικανικής κοινότητας ιστορικών. Δεν θα ήταν καθόλου άσκοπο μάλιστα να προτείνει κανείς την συμμετοχή του διεθνώς κορυφαίου Τούρκου ιστορικού Halil Inalcik, ο οποίος στα έργα του για την Οθωμανική αυτοκρατορία αναφέρεται στον υπόδουλο Ελληνισμό με πολύ μεγαλύτερο σεβασμό, σοβαρότητα και αντικειμενικότητα από πολλούς ημέτερους πανεπιστημιακούς. Και ο οποίος θα μπορούσε να μας δώσει μία εικόνα των οθωμανικών αρχείων της περιόδου.
Επίσης αγνοήθηκαν προκλητικά οι φορείς με τεράστια προσφορά στην ιστορική έρευνα σχετικά με την Επανάσταση, όπως ενδεικτικά: ο Σύλλογος Απογόνων Αγωνιστών του Εικοσιένα, το Εθνολογικό Μουσείο, η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, η Εταιρεία Φίλων του Λαού, το Πολεμικό Μουσείο, η Εταιρεία Πελοποννησιακών Σπουδών, η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, η Εταιρεία Ελλήνων Ευεργετών, ο Ελληνοελβετικός Σύνδεσμος Εϋνάρδος και πολλοί ακόμα φορείς, που χρόνια τώρα εργάζονται διοργανώνοντας συνέδρια, ομιλίες, εκδόσεις σχετικά με την Εθνεγερσία, συλλέγουν και συντηρούν με δική τους δαπάνη ανεκτίμητες συλλογές κειμηλίων.
Η σύνθεση της Επιτροπής ενισχύει την πεποίθηση ότι υπάρχει ιδεολογικό πρόσημο.
Όχι απλώς με την έννοια να αποφευχθεί κάθε πατριωτική και πανηγυρική διάσταση του εορτασμού, που θα μπορούσε να τονώσει το ηθικό μας στην σημερινή δεινή συγκυρία. Ούτε μόνον γιά να παρακαμφθεί η δικαιολογημένη υπερηφάνεια που αυτονόητα προκύπτει από το γεγονός ότι ένα ολιγάριθμο έθνος συνέτριψε στρατιωτικά στην στεριά (Βαλτέτσι, Γραβιά, Τριπολιτσά, Βασιλικά, Τρίκορφα, Σάλωνα, Ακρόπολη, Δερβενάκια, Βέργα κλπ.) και στην θάλασσα (Χίος, Γέροντας, Σάμος, Σπέτσες κλπ.) μια θηριώδη αυτοκρατορία,που εκτεινόταν από τον Δούναβη μέχρι τον Νείλο.
Αν όλα αυτά δεν θεραπευθούν άμεσα, που μάλλον δεν θα θεραπευθούν, τότε είναι βέβαιη η εμφάνιση «μη εγκεκριμένων» επιτροπών εορτασμού που θα προκύψουν από την κοινωνία των πολιτών και που θα ανταποκρίνονται στο λαϊκό αίσθημα, του τι δηλαδή σημαίνει η Επανάσταση στην πραγματική κοινωνία. Ήδη αυτή η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη.
(*) Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης
Η περίπτωση Σημίτη και οι «τουρκικές λύσεις» σε Αιγαίο, Κύπρο και Ανατολική Μεσόγειο