Ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν. Photo via Twitter, @KremlinRussia_E
Ο τουρκικός κατοχικός στρατός στη Συρία διαπράττει εγκλήματα πολέμου και συνεχίζει εκκαθαρίσεις «εναντίον των απίστων», καταδιώκοντας Κούρδους και Χριστιανούς.
Η Άγκυρα αγόρασε ρωσικούς πυραύλους και συμμετέχει σε στρατηγικές συνεργασίες με τη Μόσχα και την Τεχεράνη, σε βάρος των αμερικανικών συμφερόντων.
Σύμφωνα με εκθέσεις υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ και ευρωπαϊκών χωρών, η Τουρκία έχει στηρίξει οικονομικά και στρατιωτικά το Ισλαμικό Κράτος, συνεχίζοντας να διευκολύνει το έργο τρομοκρατικών οργανώσεων.
Η πρώτη «μεταστροφή» τους, μετά την κοινή συνάντηση που είχαν με Τραμπ και Ερντογάν, έγινε με την απόφαση του Λίντσεϊ Γκράχαμ να μην προχωρήσει στη Γερουσία η διαδικασία έγκρισης ψηφίσματος για την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει μέχρι σε ποιο βαθμό μπορεί να φτάσει ο θαυμασμός του Τραμπ για τον ισλαμοφασίστα Ερντογάν.
Ο πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, Τζον Μπόλτον, φέρεται να υποστήριξε ότι η σχέση του Τραμπ με τον Ερντογάν στηρίζεται σε «προσωπικά και οικονομικά συμφέροντα», κατηγορώντας την κόρη και τον γαμπρό του Αμερικανού ηγέτη, σύμφωνα με πηγές που επικαλέστηκε το τηλεοπτικό δίκτυο NBC.
Κατά διαστήματα, είδαν το φως της δημοσιότητας πληροφορίες και προβλήθηκαν ισχυρισμοί ότι ο Πούτιν «εκβιάζει» τον Τραμπ με στοιχεία που κατέχει για δήθεν όργια με ιερόδουλες σε σουίτα ξενοδοχείου στη Μόσχα, όπου παλαιότερα είχε διαμείνει και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα.
«Σύμφωνα με όσα ακούω, ο Πούτιν διαθέτει πολλά αρχεία που θα μπορούσαν -αν το επιθυμούσε- να φέρουν σε δύσκολη θέση τον Ερντογάν, όπως για περιπτώσεις διαφθοράς, μέχρι το αληθινό πρόσωπο της 15ης Ιουλίου (σ.σ. περί στημένου πραξικοπήματος)» τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Taşpınar.
Εκτός από τις σχέσεις αλληλοθαυμασμού μεταξύ αυτών των τριών ηγετών, που δίνουν τη δυνατότητα στον Ερντογάν να δρα ανεξέλεγκτα και εκβιαστικά, εντός και εκτός της χώρας του, τίθεται ένα άλλο βασικό ερώτημα που αγγίζει μια άλλη πτυχή των εξελίξεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και ειδικότερα της Ανατολικής Μεσογείου. Και το ερώτημα αφορά το ρόλο του Ισραήλ.
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει αποκαλέσει τον Ερντογάν «τύραννο», ενώ αρκετά ισραηλινά ΜΜΕ, στελέχη του εβραϊκού λόμπι στις ΗΠΑ και κορυφαίοι ακαδημαϊκοί εβραϊκής καταγωγής θεωρούν τον Τούρκο πρόεδρο έναν από τους «μεγαλύτερους εχθρούς» του εβραϊκού κράτους.
-Μήπως όλο αυτό το σκηνικό παραπέμπει σε μια «άθλια πραγματικότητα» που ούτε καν στηρίζεται σε προσωπικά – επιχειρηματικά συμφέροντα, αλλά κυρίως σε υπαρκτά ή ανύπαρκτα στοιχεία, εκβιασμούς, συναλλαγές και σκάνδαλα (ερωτικά και οικονομικά) σε επίπεδο ανωτάτων ηγεσιών;
-Μήπως και ο Νετανιάχου είναι «αιχμάλωτος» υποκλοπών και κατασκόπων του Κρεμλίνου και δεν είναι τυχαία η ακυβερνησία στο Ισραήλ και οι κατηγορίες σε βάρος του;
Εάν η Μόσχα διαδραμάτισε ρόλο στην εκλογή του Τραμπ το 2016, με προοπτική να το επαναλάβει και στις προεδρικές εκλογές του 2020, εάν η Μόσχα είχε ρόλο στο δημοψήφισμα για την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε την ίδια πρακτική ενδεχομένως να εφαρμόζει για το Ισραήλ και τον Νετανιάχου.
Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Ακόμα και στην περίπτωση, που, για τα προαναφερόμενα, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, φαίνεται πλέον ότι δημιουργείται μια νέα κατάσταση πραγμάτων στη διεθνή σκηνή, όπου ισχυρά κράτη δεν καθορίζουν και δεν αλλάζουν τις πολιτικές τους με βάση τα συμφέροντά τους και τις δημοκρατικές επιλογές των λαών τους, αλλά ανάλογα με συμφέροντα, σκάνδαλα, χαρακτήρες και προσωπικά κίνητρα των ηγετών τους.
Μέσα σε ένα τέτοιο τοπίο, για μια ακόμη φορά, η Λευκωσία οδηγείται σε τριμερείς και πενταμερείς συναντήσεις, χωρίς πυξίδα, χωρίς συγκροτημένη στρατηγική και έχοντας την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να λυθεί το Κυπριακό ή να εκθέσει την τουρκική αδιαλλαξία.
Στο τέλος, αφού και πάλι δεν θα υπάρχει διέξοδος στο αδιέξοδο, η Τουρκία θα έχει πετύχει ξανά ένα σημαντικό βήμα για την εδραίωση της διχοτόμησης και τον έλεγχο του νησιού.
Ως πότε όμως θα στεκόμαστε μοιραίοι και άβουλοι μπροστά σε διαδικασίες και αποφάσεις που φέρνουν όλο και πιο κοντά την τουρκοποίηση και την ισλαμοποίηση της Κύπρου και απειλούν την εθνική ακεραιότητα της Ελλάδας;
Τζάμπα έξοδα και τζάμπα ελπίδες στον κόσμο: Αυταπάτες και ψευδαισθήσεις στο …Βερολίνο!