Καλό ταξίδι κύριε Αντώνη: Όταν αρνήθηκε να μιλήσει για το “διαζύγιο” Ανδρέα και Καραμανλή

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Παίζουν με τη «φωτιά» ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ στη Θράκη: Παράξενες οι κινήσεις των δύο κομμάτων και ανάρμοστο παιγνίδι με τους μειονοτικούς;

«Στις 9 Ιουνίου ανοίγει η πόρτα εξόδου της ΝΔ. Σας αξίζει μήνυμα αποδοκιμασίας»: Σφοδρή επίθεση Ανδρουλάκη στην κυβέρνηση από το βήμα της Βουλής

«Η Κεραμέως να απολογηθεί ή να παραιτηθεί, Μητσοτάκης και Κασσελάκης κρύβονται από το debate»: Βολές κατά πάντων από τον Νίκο Ανδρουλάκη [βίντεο]

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Πρωτογνώρισα τον κύριο Αντώνη Λιβάνη μετά τον θρίαμβο του Ανδρέα Παπανδρέου στις εκλογές του 1993, όταν τον επισκέφθηκα με στέλεχος του ΠΑΣΟΚ της εποχής.

• Την επομένη των εκλογών είχα γράψει στο ‘Εθνος ότι ο τότε πρόεδρος Μπιλ Κλίντον θα έστελνε στον τότε πρωθυπουργό την πολυπόθητη πρόσκληση για να επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο. Τον είχε εντυπωσιάσει η πληροφορία και ζήτησε από το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ να με γνωρίσει.

Μετά την πρώτη γνωριμία και γνωρίζοντας ότι έρχομαι από την Κύπρο, πήγε αμέσως την κουβέντα στο εθνικό θέμα του νησιού. Από τότε, πάντα όταν τον συναντούσα, το θέμα της κουβέντας ήταν η Κύπρος και το πρόβλημά της. Είχε μεγάλη αγωνία, την οποία μου επανέλαβε και την τελευταία φορά που τον συνάντησα, τον περασμένο Ιούνιο. Η μόνιμη επωδός του ήταν να μην χαθεί το νησί -διότι δεν έπρεπε να χαθεί- και επειδή πίστευε ότι η Τουρκία θα στρεφόταν με μεγαλύτερη επιθετικότητα εναντίον της Θράκης και του Αιγαίου.

Από τον 2001, όταν ξεκινήσαμε τις προετοιμασίες για την έκδοση του βιβλίου, που γράψαμε με τον Κώστα Βενιζέλο, για τον Χένρι Κίσιγκερ, η σχέση μας έγινε στενή και είχα την ευκαιρία να ακούσω από τον σοφό κυρ Αντώνη πολλά και διάφορα που αφορούσαν την ελληνική πολιτική σκηνή. Ποτέ, όμως, δεν έκανε αυτό που λέμε τη «μεγάλη αποκάλυψη» και κρατούσε πάντα για τον εαυτό του τα απόρρητα μυστικά. Και χωρίς αμφιβολία γνώριζε, θα έλεγα, τα πάντα.

• Σε μία από τις παρουσιάσεις ενός εκ των βιβλίων μου, ο διευθυντής της Καθημερινής Αλέξης Παπαχελάς, είδε ότι στις πρώτες θέσεις κάθονταν ο Αντώνης Λιβάνης και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Πέτρος Μολυβιάτης, εξ απορρήτων του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε: «τι δεν θα έδιναν να είχα τους δύο τους να μιλούν στην εκπομπή μου». Για τον Παπανδρέου και τον Καραμανλή. Και συνειδητοποίησα εκείνη τη στιγμή, και του το είπα, ότι ούτε ο ένας μίλησε ποτέ, ούτε ο άλλος. Και ούτε πρόκειται να μιλήσουν, μου απάντησε ο Αλέξης. Καθώς είναι άλλης κοπής άνθρωποι, της παλιάς καλής εποχής, όταν τα κρατικά μυστικά ήταν απόρρητα. Όχι σαν τώρα, που οι δημοσιογράφοι γνωρίζουν και πότε πάει στην τουαλέτα ο κάθε πολιτικός.

Ο Αντώνης ο Λιβάνης ήταν ένας κύριος σε όλα του. Απίστευτα αξιοπρεπής, καθαρός άνθρωπος αν και έζησε από μέσα τη βρωμιά της πολιτικής. Σεβόταν τον συνομιλητή του αλλά πάνω απ’ όλα σεβόταν τον αντίπαλο. Έσωσε από δυσάρεστες καταστάσεις τον Ανδρέα, διαφώνησε πολλές φορές μαζί του, αλλά δεν βγήκε να το κάνει βούκινο. Ήταν από τους ελάχιστους, ίσως, που έμπαινε στο γραφείο του και του έλεγε τα λάθη του.

Ο κύριος Αντώνης δεν ήθελε να αφήσει απομνημονεύματα. Αυτό τουλάχιστον είπε σε μένα παλαιότερα. Εύχομαι να άλλαξε γνώμη.

• Σε μία από τις συναντήσεις μας, με ρώτησε αν υπάρχουν αμερικανικά έγγραφα για τη σχέση του Ανδρέα Παπανδρέου με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Και ήταν αυτή η ερώτηση που μου έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσω την έρευνα για τα γεγονότα, κυρίως, του 1985, όταν ο τότε πρωθυπουργός αποφάσισε να μην στηρίξει τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας για μία ακόμα θητεία. Όταν βρήκα τα έγγραφα, και του τα παρουσίασα, του είπα ότι για να έχει αξία ένα τέτοιο βιβλίο πρέπει να μιλήσει ο ίδιος και ο κ. Μολυβιάτης. Αρνήθηκε. Όταν αφιέρωσα χρόνο και του διάβασα μερικά από τα έγγραφα, κατέληξα στο συμπέρασμα -χωρίς να το πει ποτέ ο ίδιος- ότι οι αναφορές των Αμερικανών δεν απείχαν από την πραγματικότητα.

Επέλεξα να καταγράψω τις παραπάνω σκέψεις σήμερα που αναχωρεί για το μεγάλο ταξίδι. Έτσι ως ένα φόρο τιμής για ένα άνθρωπο που με τίμησε , παραχωρώντας μου τον «τίτλο» του συνομιλητή του. Ως δημοσιογράφος λυπάμαι που δεν μίλησε ποτέ για όλα αυτά που ήξερε από την Αποστασία μέχρι σήμερα. Από την άλλη η σιωπή του έδειξε και την ποιότητα του ως ανθρώπου και ως συνεργάτη ενός εκ των μεγαλύτερων πολιτικών που γέννησε η Ελλάδα.

Καλό ταξίδι κύριε Αντώνη…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Όταν τελειώσαμε με τον Μάριο τον Ευρυβιάδη το βιβλίο για τον Ανδρέα Παπανδρέου βασισμένο σε απόρρητα αμερικανικά έγγραφα, του ζητήσαμε να γράψει τον πρόλογο. “Θα σκεφθώ”, μας απάντησε. Λίγες μέρες πριν πάει το βιβλίο στο τυπογραφείο, μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι θα γράψει τον πρόλογο. “Αλλά δεν θα τον υπογράψω”. Κανένα πρόβλημα ήταν η απάντηση. Είναι ένα κείμενο σημαντικό και τώρα ο αναγνώστης γνωρίζει ότι είναι το δικό του πόνημα για τον Ανδρέα. 

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Για κ. Μητσοτάκη-Αναστασιάδη: Όταν η οικονομία σου πάσχει δεν πας να λύσεις τα εθνικά θέματα