File Photo: Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης. Photo via Twitter, @AnastasiadesCY
Το θέμα με τη συνομοσπονδία, τα όσα ειπώθηκαν στα μυστικά τετ α τετ του προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη και του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου σπάζουν τη … μονοτονία στο Κυπριακό.
Λέμε να μην πιστέψουμε τον επίμονο Τσαβούσογλου ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του το πρότεινε και πως τότε «κόλλησαν» στο ποιος θα το έλεγε στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.
Η συνομοσπονδία, τα δυο κράτη είναι καταστροφικές επιλογές. Δεν είναι ιδέες που μπορούν να συζητηθούν καν. Την ίδια ώρα, δεν μπορεί να εμφανίζεται ο μπαμπούλας των οπαδών της όποιας λύσης και της αφέλειας και να θέτουν πιεστικά το δίλημμα:
Όσοι έχουν καταστήσει (καταντήσει) σημαία του αγώνα τη Διζωνική θα πρέπει να εξηγήσουν τις… μεγάλες διαφορές μεταξύ της ΔΔΟ, με τις αμαρτίες που τις έχουν φορτώσει με τις υποχωρήσεις που διαχρονικά έγιναν από την ελληνική πλευρά και της συνομοσπονδίας. Άλλωστε, το αλήστου μνήμης σχέδιο Ανάν, που είχε παρουσιαστεί ως ομοσπονδιακό μόρφωμα, δεν ήταν ομοσπονδία. Οι τότε πρωταγωνιστές μπορούν να πουν πως άλλαζαν οι εκθέσεις, τα πορίσματα για να είναι βολικά στο σχεδιασμό της επιβολής.
Συνεπώς το δίλημμα ΔΔΟ ή συνομοσπονδία είναι κάλπικο και παραπλανητικό.
Περαιτέρω, δεν είναι ορθολογιστικό μπροστά στο απελπιστικό αδιέξοδο να αναζητούνται παρεμφερείς ιδέες. Να συζητηθούν, λένε, νέες ιδέες. Το αποδέχθηκε και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών (και γιατί να μην το δεχθεί;). Ήταν τότε που, για να συγκαλυφθεί η ιδέα της συνομοσπονδίας, ανακαλύφθηκε αρχικά η χαλαρή ομοσπονδία μέχρι να… «κλειδώσει» η αποκεντρωμένη. Τότε, Οκτώβριος του 2018, ενημερώθηκε και το Συμβούλιο Αρχηγών και ο κατοχικός ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί, τον οποίο ενθουσιάζει η ιδέα.
Στο Κυπριακό χάθηκε η μπάλα και ο στόχος (εάν πραγματικά υπάρχει). Η εύκολη οδός είναι η επανάληψη του… ποιήματος «για λύση δίκαιη, λειτουργική, στη βάση της ΔΔΟ». Πόσο όμως αυτό το «ποίημα» έχει σχέση με την πραγματικότητα;
Πώς μπορεί να λειτουργήσει ένα μόρφωμα με τόσα δημοκρατικά ελλείμματα;
Γιατί να μην δημιουργηθούν πολιτικές και ιδεολογικές πλατφόρμες και να κρίνονται εκλογικά στη βάση των προτάσεων τους; Αυτό θα οδηγήσει σε πολιτικές και κοινωνικές ζυμώσεις, που θα ενισχύσουν τη λειτουργικότητα και τη συνεργασία και θα οδηγήσουν σε πραγματικά κανονικό κράτος. Αυτό, λένε κάποιοι, αλλάζει τη βάση. Ο στόχος είναι να λειτουργήσει, να είναι βιώσιμο το κράτος ή να κολλήσουμε στις πολλαπλών ερμηνειών και εκδοχών ταμπέλες, που επινοήθηκαν από τους συνήθεις ύποπτους και αποδέχθηκαν «αμάσητα» κάποιοι στη Λευκωσία;
Χρειάζεται αλλαγή πλεύσης για τη λύση, που δεν θα εξυπηρετεί την κατοχική Τουρκία και δεν οδηγεί σε περιπέτειες, ως αποτέλεσμα της διαιώνισης, διά της νομιμοποίησης, ρυθμίσεων διαχωρισμού.
Η μονόπλευρη στάση του γνωστού ΓΑΠ: Μόνιμος και μόνος ομιλητής για το Κυπριακό ο κ. Ακιντζί