Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Αποστολάκης στο Δίστομο. ΑΠΕ- ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΥΠΕΘΑ,STR
Ένα άρθρο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη και οι ειδήσεις από την Ουάσιγκτον με την προαναγγελία ερευνών και γεωτρήσεων της Τουρκίας στο Καστελόριζο, όχι από κάποιον τούρκο αξιωματούχο, αλλά από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας δημιουργούν ένα παράξενο κλίμα στα ελληνοτουρκικά.
Πολύ περισσότερο όταν η Τουρκία έχει απειλήσει με κλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο εις βάρος της Κύπρου και όταν οι ελληνικές εκλογές προκαλούν πάντοτε τον πειρασμό για παρεμβάσεις της Τουρκίας όπως στα Ίμια…
Όταν ακόμη δεν είχαν υπάρξει οι ανακαλύψεις των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, που ορθά επισημαίνει ο κ. Σημίτης ότι αλλάξαν τα δεδομένα.
Γιατί δεν προχώρησε ο ίδιος στην λύση των «εκκρεμοτήτων» όταν στην διάρκεια των Διερευνητικών Επαφών είχε τεθεί και είχε συζητηθεί η τμηματική επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων (είχαν μάλιστα προσληφθεί και εξειδικευμένα νομικά γραφεία από το εξωτερικό που είχαν καταρτίσει και τους σχετικούς χάρτες).
Αναφέρεται στο Ελσίνκι ο κ. Σημίτης και ίσως έχει δίκιο όταν επισημαίνει ότι εγκαταλείφθηκε μετά το 2004 από την κυβέρνηση Καραμανλή, υπονοώντας ότι υπήρχε φοβική αντιμετώπιση στην προοπτική παραπομπής των ελληνοτουρκικών διαφορών στην Χάγη.
Η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε η Τουρκία έδωσε έστω και ένα μικρό δείγμα ότι είναι έτοιμη να αποδεχθεί την Χάγη, χωρίς να προηγηθεί η προσπάθεια επίλυσης των διαφορών (στις οποίες συμπεριλάμβανε και όλες τις μονομερείς διεκδικήσεις της ) μέσω διμερούς διαλόγου και διαπραγμάτευσης.
Εξάλλου για το πόσο αποτελεσματικό αποδείχθηκε το «ευρωπαϊκό χαρτί» στην περίπτωση της Τουρκίας είναι ότι το 2005 όταν τέθηκαν συγκεκριμένοι όροι για την επέκταση του Πρωτοκόλλου Τελωνειακής Ένωσης και προς την Κύπρο ,προκειμένου να αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας, ο όρος αυτός ακόμη δεν έχει εκπληρωθεί.
Επίσης ο κ. Σημίτης παραβλέπει το γεγονός ότι το 2004, Αθήνα και Λευκωσία έπρεπε να διαχειριστούν την οριακή κατάσταση που διαμορφώνονταν μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, (στην συνδιαμόρφωση του οποίου είχε συμβάλει η κυβέρνηση του), από τον κυπριακό ελληνισμό…
Αυτό όμως που δεν γίνεται αντιληπτό είναι το τι ακριβώς προτείνει ο κ. Σημίτης;
Το άρθρο του αποσκοπεί στο να αναδείξει το γεγονός ότι στα ελληνοτουρκικά δεν μπορεί να υπάρξει 100% δικαίωση της μιας η της άλλης πλευράς και θα οδηγηθούμε σε win-win λύση (όπως θα έλεγε και ο Γ. Παπανδρέου;). Αυτό είναι γεγονός αλλά αυτό είναι το ερώτημα αυτή την στιγμή;
Είναι δυνατόν αφετηρία της Ελληνικής διαπραγματευτικής θέσης να είναι ότι πρέπει να κάνουμε υποχωρήσεις, ότι κάπου δεν μας δικαιώνει και πλήρως το Δίκαιο της Θάλασσας, κάπου θα έχουμε και «όχι ευχάριστες λύσεις προς όφελος της ειρήνης»;
Το άρθρο του κ. Σημίτη ήρθε τις ίδιες ημέρες που μάλιστα εξ Αμερικής ο υπουργός εθνικής άμυνας Ευάγγελος Αποστολάκης, με ανεξήγητο πραγματικά οίστρο, διαφήμιζε σε think tank, σε συνομιλίες με δημοσιογράφους ,ότι η «Τουρκία μετά την Κύπρο έχει σχέδια και για το Καστελόριζο..».
Ο ρόλος ενός Υπουργού Άμυνας δεν είναι να κάνει σχόλια ούτε να προαναγγέλλει καταστροφές.
Η απειλή της Τουρκίας είναι δεδομένη και προφανώς δεν μπορεί να υποτιμηθεί ειδικά αυτή την περίοδο με την ρευστότητα στην Άγκυρα, τον Τ.Ερντογάν να νοιώθει παγιδευμένος και τα αδιέξοδα να ορθώνονται για την χώρα του σε όλα τα μέτωπα.
Η τελευταία εξάλλου μεσολάβηση των Αμερικανών, ήταν αυτή του Ρ. Χόλμπρουκ στην κρίση των Ιμίων που οδήγησε στην επίσημη μετατροπή ελληνικού εδάφους σε «διαφιλονικούμενη περιοχή» (no mans- no ships -no flags).
Δυστυχώς το κλίμα αυτό, στο οποίο συμβάλει και η επιφανειακή και διαστρεβλωτική παρουσίαση των ελληνοτουρκικών από πολλά ΜΜΕ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ανοικτή δημόσια πρόσκληση στην Τουρκία, ακόμη κι αν δεν το είχε στο πρόγραμμα της, να το κάνει. Να έρθει στο Καστελόριζο, να περιμένει την παρέμβαση των ξένων ώστε να οδηγηθούμε υπό την απειλή και τον φόβο που καλλιεργείται όλο αυτό το διάστημα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Με την ελπίδα ότι θα πρέπει να είμαστε και ικανοποιημένοι αν πάρουμε αυτό που χωρίς να αναλύει ο πρώην πρωθυπουργός, αναφέρει ως «όχι ευχάριστες λύσεις»….
Ο ρόλος του Ράμα για να “περάσει” η Συμφωνία των Πρεσπών: Αποκάλυψη από τα Τίρανα