Δυσάρεστη, αλλά καθόλου απρόσμενη δεν είναι η διαπίστωση, για την ευκολία με την οποία η κοινή γνώμη και η ελληνική κοινωνία δείχνουν έτοιμες να καταπιούν μια από τις πιο απροκάλυπτες και κυνικές παραβιάσεις βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων και αρχών.
Δείγμα και αυτό, του πως η κρίση της δεκαετίας αυτής άμβλυνε ακόμη περισσότερο τις ευαισθησίες απέναντί σε δημοκρατικά δικαιώματα αλλά και σε αυτόν ακόμη τον αυτοσεβασμό και τον σεβασμό των δικαιωμάτων του Αλλου. Επέβαλε την λογική του «ο Σώζων εαυτόν σωθήτω» και του «δεν βαριέσαι βρε αδελφέ, κρίση έχουμε όλα δικαιολογούνται».
Αποφεύγω να αναρωτηθώ στο γιατί αυτή η πρακτική δεν εφαρμόζεται στους κουκουλοφορους που πιάνονται και αφήνονται κατόπιν ελεύθεροι όταν καίνε την Αθηνα, ούτε στα μέλη του Ρουβίκωνα. Ούτε φυσικά θα αναφερθώ στο ότι τέτοιες πρακτικές δε διανοήθηκαν να εφαρμόσουν τα προηγούμενα χρόνια οι πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης για μέλη ή στελέχη κομμάτων ή συλλογικοτήτων της αντιπολίτευσης, την εποχή που κάθε μέρα η βουλή γίνονταν στόχος επιθέσεων, που τα τοτε κυβερνητικά στελέχη εμποδίζονταν οχι απλώς να μιλήσουν αλλά και να ασκήσουν τα καθήκοντα τους.
Προφανώς η Αστυνομία και οι τοπικοί παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ γνώριζαν ότι θα υπήρχαν αντιδράσεις από όσους αντιτίθενται στην Συμφωνία των Πρεσπών, από κάποιους πολίτες των Γιαννιτσών. Και αυτό ούτε απαιτεί σπουδαία ευφυΐα, ούτε φυσικά να παρακολουθείς τα social media των συγκεκριμένων πολιτών.
Πολλές φορές η ελεύθερη έκφραση ακόμη και αν αυτό ενοχλεί τις κυβερνήσεις κινείται στα όρια της νομιμότητας και της ανεκτικότητας της κοινωνίας μας. Αλλά το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, εφόσον, δεν διαπράττεται αδίκημα (χειροδικία, προσβολή, εξύβριση απειλής σωματικής βίας, βίαιης παρεμπόδισης οργάνωσης εκδήλωσης), δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτο.
Δίκη προθέσεων δεν μπορεί να γίνεται και η προληπτική προσαγωγή, όταν δεν γίνεται προσωποιημένα και βάσει συγκεκριμένων στοιχείων για πρόθεση τέλεσης αξιόποινου αδικήματος, συνιστά κατάφωρη παραβίαση του Κράτους Δικαίου.
Η προληπτική προσαγωγή π.χ. υπότροπου χούλιγκαν πριν από κρίσιμο αγώνα της ομάδας του, είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση και πρέπει να εντάσσεται στο πλαίσιο των προληπτικών δράσεων της Αστυνομίας. Όμως η υπόθεση των Γιαννιτσών ηταν εντελως διαφορετική.
Οι νομικές πτυχές της υπόθεσης θα αναζητηθούν στα δικαστήρια που θα προσφύγουν οι προσαχθέντες πολίτες.
Το πολιτικό ζήτημα παραμένει… Οι μνήμες από τις εποχές συγκέντρωσης αντιφρονούντων πολιτών σε στάδια και προαύλια σχολείων, η κλήση πολιτών στα Αστυνομικά τμήματα για «υπόθεσίν τους» έχουν ξεθωριάσει, αλλα δεν έχουν σβήσει.
Ας το ξανασκεφθούν λοιπόν όσοι συνέβαλαν σε αυτόν τον βιασμό βασικών δημοκρατικών αρχών και ελευθεριών…
Πικρές αλήθειες που πονάνε: Η φτώχεια πλάθει ανθρώπους, ο πλούτος τέρατα είπε ο Σωκράτης