Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον θεωρούσε ότι είναι «ισχυρές μηχανές» που τις καταχρώνται εύκολα «πονηροί και φιλόδοξοι πολιτικοί χωρίς αρχές». Ο Άγγλος ποιητής Αλεξάντερ Πόουπ πίστευε ότι «εκμεταλλεύονται την τρέλα των πολλών προς όφελος των λίγων». Και δεν ήταν οι μόνοι.
Πολλοί πολιτικοί διανοητές κατά τον 18ο αιώνα -όταν γεννήθηκε η σύγχρονη δημοκρατία στην Αμερική και τη Βρετανία – είχαν αρνητική άποψη για τα πολιτικά κόμματα.
Γιατί λοιπόν παραμένουμε σήμερα τόσο προσκολλημένοι σε αυτά;
Η απόφασή τους αυτή ερμηνεύτηκε λανθασμένα ότι υπαγορεύτηκε από το Brexit.
Αυτό είναι ένα μέρος μόνο της ιστορίας, καθώς τα δύο μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα της χώρας ριζοσπαστικοποιήθηκαν και με άλλους τρόπους. Το Εργατικό Κόμμα ελέγχεται από μια μαρξιστική άκρα Αριστερά που είναι βιτριολική, μυστικοπαθής και λάτρης των συνωμοσιών, περιλαμβανομένων των αντισημιτικών. Ένας από τους πρώην βουλευτές του το χαρακτήρισε «θεσμικά ρατσιστικό σε αρρωστημένο βαθμό».
Σαν να ήθελαν να επιβεβαιώσουν αυτούς τους χαρακτηρισμούς, στελέχη και από τα δύο πολιτικά άκρα εξαπέλυσαν ένα κύμα προσβολών και επιθέσεων εναντίον των νέων μελών της Ανεξάρτητης Ομάδας λίγα λεπτά αφού έγιναν γνωστές οι παραιτήσεις τους.
Σε ένα τοπίο όπου κυριαρχούν όλο και περισσότερο αλγόριθμοι οι οποίοι ευνοούν την οργή και τον εξτρεμισμό, η απόσταση μέχρι την κατάληψη των κομμάτων από οργισμένες, εξτρεμιστικές μειοψηφίες ήταν μικρή.
Το πιο ουσιαστικό ερώτημα είναι αν μπορεί κάτι να πάρει τη θέση του σύγχρονου πολιτικού κόμματος.
Ίσως να υπάρχει χώρος στη Βρετανία και τις ΗΠΑ που θα επιτρέψει σε δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους να κερδίσουν εκλογικές αναμετρήσεις στη βάση τοπικών θεμάτων και με τοπικές συνεργασίες, όπως γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ίσως επίσης να μπορεί να οικοδομηθούν διακομματικές συμμαχίες γύρω από συγκεκριμένα ζητήματα.
Στην περίπτωση που δεν μπορεί μια τέτοια ομάδα να συγκροτηθεί στο κοινοβούλιο, μπορεί άραγε να δημιουργηθεί αλλού; Αν η φιλοσοφία και η πολιτική των κομμάτων δεν έχει πλέον μαζική απήχηση, ίσως πάρουν τη θέση τους νέοι οργανισμοί, όπως ιντερνετικά δίκτυα. Κανείς δεν το ξέρει, γι’αυτό και η πολιτική σήμερα είναι τόσο ρευστή.
Υπάρχουν κι άλλες πιθανότητες.
Η Ανεξάρτητη Ομάδα μπορεί να μεγαλώσει και να μετατραπεί σε κανονικό κόμμα. ‘Η μπορεί στις επόμενες εκλογές να εξαφανιστεί. Το παλιό σύστημα πεθαίνει, αλλά το καινούργιο δεν έχει ακόμη γεννηθεί . Στο μεταξύ, περίεργα πράγματα συμβαίνουν. Η Ανεξάρτητη Ομάδα είναι ένα από αυτά.
(*) Η Αν Απλμπομ είναι αρθρογράφος της Washington Post, με έμφαση στην Ευρώπη και τη Ρωσία. Είναι επίσης ιστορικός και καθηγήτρια στο LSE. – Πηγή: Washington Post
Αυτοχαρακτηρίζεται σοσιαλιστής: Ο Μπέρνι Σάντερς θέλει να γίνει Πρόεδρος της Αμερικής