Η πρωτοβουλία γεννήθηκε πριν εγκαινιάσει ο Εμανουέλ Μακρόν τη «μεγάλη εθνική συζήτηση», πριν και από την εξέγερση των Κίτρινων Γιλέκων. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ύστερα από ένα καλοκαίρι στη διάρκεια του οποίου η δημοτικότητα του γάλλου προέδρου κατέρρευσε, μια μικρή ομάδα άρχισε να επεξεργάζεται προτάσεις για την αντιμετώπιση της μετανάστευσης.
Επικεφαλής αυτής της ομάδας ήταν η πρώην υφυπουργός Ζιλιέτ Μεαντέλ και μέλη της ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ο βουλευτής Ιβ Μπλεν και ο οικονομολόγος Φιλίπ Αγκιόν.
Στις εργασίες όμως αναμίχθηκαν και δεκάδες οργανώσεις.
Πολύ γρήγορα, η ομάδα αυτή επεκτάθηκε σε άλλα δύο θέματα: την επανάσταση του οικονομικού και οικολογικού μοντέλου και τη μάχη κατά των ανισοτήτων. «Αυτό που βλέπουμε είναι ότι η δημοκρατία πηγαίνει όλο και πιο άσχημα και η δυσπιστία απέναντι στην ηγετική τάξη μεγαλώνει συνεχώς», λέει η Μεαντέλ, που ανήκε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα αλλά σήμερα είναι ανεξάρτητη.
Το περιοδικό L’Obs παρουσίασε τις έξι προτάσεις στις οποίες κατέληξαν οι οργανώσεις για την αντιμετώπιση της μετανάστευσης στη Γαλλία και την υπόλοιπη Ευρώπη.
2). Να ανοίξει ένα ενιαίο ευρωπαϊκό γραφείο για το δικαίωμα του ασύλου. Πρέπει να αλλάξουν οι συμφωνίες του Δουβλίνου ΙΙ (2003), που υποχρεώνουν τους μετανάστες να ζητούν άσυλο στην πρώτη χώρα όπου πατούν το πόδι τους, και να υιοθετηθεί μια ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου που να είναι κοινή για όλες τις χώρες-μέλη. Επειδή κάτι τέτοιο δύσκολα θα γίνει δεκτό από τους 28, μπορεί προς το παρόν να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος των ενισχυμένων συνεργασιών μεταξύ πολλών χωρών.
4). Η πολιτική ενσωμάτωσης των προσφύγων και μεταναστών είναι ανύπαρκτη. Η ενσωμάτωση αυτή όμως είναι αναγκαία για την κοινωνική συνοχή και την οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να υιοθετηθεί ένα σύστημα διδασκαλίας που θα επιτρέπει στους μετανάστες να μαθαίνουν τη γλώσσα, να εφαρμοστεί μια πολιτική αποκλειστικά για τη μετανάστευση, να συντονιστούν όλες οι κοινωνικές, υγειονομικές και εκπαιδευτικές πολιτικές που απαιτούνται για την ενσωμάτωση αυτή.
6). Για να γίνονται δεκτοί σε καλές συνθήκες οι μετανάστες, πρέπει οι κανόνες να είναι σαφείς, διαυγείς και αποτελεσματικοί. Στο δικαίωμα του ασύλου δεν χωρούν ποσοστώσεις. Το μέτρο αυτό όμως μπορεί να εφαρμοστεί στην περίπτωση της οικονομικής μετανάστευσης. Και να μη βασίζεται στην εθνικότητα, αλλά στις ανάγκες που υπάρχουν για την απασχόληση.
(*) Ο Ζιλιέν Μαρτέν είναι αρθρογράφος του περιοδικού L’Obs – Πηγή: L’Obs via ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και η ντροπή του Ναζισμού: Να μην αναβιώσει ποτέ ξανά ο φασισμός