Η αποστολή του Ακιντζί και ο Αναστασιάδης: «Το μυαλό του είναι αμερικανικό, η τσέπη του ρωσική»!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Συνεργασία με τις ΑΠΟΨΕΙΣ και την HELLAS JOURNAL
Ρώτησα το εξής έναν Ελληνοκύπριο πολιτικό με επιρροή: «Είναι οπαδός των Ρώσων ο Αναστασιάδης;» Μου απάντησε γελώντας: «Το μυαλό του είναι αμερικανικό, η τσέπη του ρωσική!» Όμως, ο μεγαλύτερος υποστηρικτής των Αμερικανών είναι ο ηγέτης του ΔΗΣΥ Αβέρωφ, λέει!
- Αν είναι σωστό αυτό, δεν πρέπει να εκπλήσσεται κανείς που τώρα λέει ναι στα δύο κράτη η ελληνοκυπριακή πλευρά. Διότι και η Αμερική θέλει διχοτόμηση στην Κύπρο και η Αγγλία. Άλλωστε γι’ αυτό ουδέποτε συμπάθησαν την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν θέλησαν να επιβιώσει. Μήπως η πατρότητα της ιδέας της διχοτόμησης στην Κύπρο δεν ανήκει στην Αγγλία; μας χώρισαν μερικώς το 1963. Μας χώρισαν εντελώς το 1974. Ήρθε η σειρά για επίσημη ανακήρυξη της διχοτόμησης.
Από το 1963 μέχρι σήμερα δεν κατέβαλαν απολύτως καμία προσπάθεια για επανασύσταση του συνεταιρισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πάντα συζητούσαν φόρμουλες διαχωρισμού. Μας χρονοτρίβησαν στέλλοντας χίλιους δυο μεσολαβητές. Μας έκαναν να συνηθίσουμε τον διαχωρισμό, δηλαδή τα δύο κράτη. Τώρα δεν ξέρω αν ήρθε η κατάλληλη ώρα για επίσημη ανακήρυξη της διχοτόμησης. Θεωρώ ότι το υφιστάμενο στάτους κβο τους βολεύει περισσότερο. Άλλωστε δεν ένιωσαν καμία ενόχληση από αυτό εδώ και 45 χρόνια. Δεν σκέφτηκαν καν να προβούν σε μιαν νέα ρύθμιση εδώ. Και το Σχέδιο Ανάν ήταν ένα παιχνίδι.
- Ήξεραν ότι δεν θα περνούσε. Ο στόχος ήταν να δοθεί πιστοποιητικό αθωότητας στην Τουρκία που κατηγορείτο ως κατοχική δύναμη. Το κατάφεραν αυτό χάρις στους Τουρκοκύπριους. Πρόσφεραν ένα ωραίο δώρο στον Ταγγίπ Έρντογαν. Αλλά αν περνούσε το σχέδιο, πάλι κερδισμένοι θα ήταν. Θα διαλυόταν η Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία δεν αγαπούν και δεν θέλουν καθόλου. Και το σχέδιο θα ήταν άκυρο επειδή η Τουρκία δεν θα τηρούσε την δεσμεύσεις της σε σχέση με αυτό. Και κανείς δεν θα επέβαλλε κυρώσεις και δεν θα ασκούσε πιέσεις στην Τουρκία όταν δεν θα τηρούσε τις δεσμεύσεις της.
Ενώ αναζωπυρώνονται οι συζητήσεις για ομοσπονδία και δύο κράτη, δεν νομίζω ότι η Αμερική και η Αγγλία είναι υπέρ της ομοσπονδίας. Και μπορώ να πω ότι άφησαν και αυτές μόνο τον Μουσταφά Ακιντζί τώρα. Ουσιαστικά ο Ακιντζί είναι ένας πολύ κατάλληλος ηγέτης γι’ αυτούς. Μέχρι σήμερα δεν είπε κουβέντα γι’ αυτούς κατά την διάρκεια της πολιτικής του ζωής.
- Δεν έδωσε την εικόνα ενός ηγέτη οργισμένου με τον ιμπεριαλισμό. Υιοθέτησε τις αξίες της Δύσης και σιώπησε μπροστά στις κακές τους πτυχές. Η Αμερική αγαπά πολύ τέτοιου είδους πολιτικούς. Τους θεωρεί ότι συντάσσονται μαζί της. Αλλά νομίζω ότι μέχρι εδώ ήταν ο δρόμος του. Μπορεί να θεωρείται ότι ολοκλήρωσε την αποστολή του ο Ακιντζί. Το πρώτο στάδιο ήταν η ομοσπονδία, τελείωσε.
Τελείωσε προτού υλοποιηθεί. Τώρα είναι η ώρα για τα δύο κράτη. Αφού δεν θα το προωθήσει αυτό ο Ακιντζί, υπάρχουν άλλοι που θα το προωθήσουν. Πήραν αυτοί σειρά τώρα. Και στον νότο. Και στον βορρά.
- Παρομοιάζω την κατάσταση του Ακιντζί με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Ήταν ο άνθρωπος τον οποίο λάτρευε η Δύση κατά την διάρκεια της περεστρόικα και της γκλάσνοστ. Τον επαινούσαν συνεχώς. Ήταν στο εξώφυλλο όλων των γνωστών περιοδικών. Συγκλόνιζε τον κόσμο. Γινόταν επανάσταση σε κάθε χώρα που επισκεπτόταν και ο λαός γκρέμιζε το καθεστώς. Έτσι έπαψαν να είναι δορυφόροι της Σοβιετικής Ένωσης οι σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και απέκτησαν την ανεξαρτησία και την κυριαρχία τους.
Λίγο έλειψε να γινόταν το ίδιο και στην Κίνα μόλις πάτησε το πόδι του ο Γκορμπατσόφ, αλλά το καθεστώς με όλη του την στυγνότητα συνέθλιψε με τανκ τους συγκεντρωθέντες στην Πλατεία Τιενανμέν. Η Δύση και κυρίως η Αμερική ήταν πολύ ικανοποιημένη με όλα αυτά. Αλλά ζήτησε περισσότερα από τον Γκορμπατσόφ. Ζήτησε και την διάλυση των σοβιετικών δημοκρατιών. Την κατάρρευση του συστήματος. Σε αυτό ακριβώς το σημείο σταμάτησε ο Γκορμπατσόφ. Έκανε βήμα πίσω. Διότι δεν ήθελε την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
- Τον Μάιο του 1991 διοργανώθηκε δημοψήφισμα στην χώρα γι’ αυτό. Ρωτήθηκε ο λαός αν θέλει να συνεχίσουν να ζουν τα Σοβιέτ ή όχι. Με συντριπτική πλειοψηφία ο λαός ζήτησε την συνέχιση των Σοβιέτ. Και ακριβώς σε εκείνο το σημείο κόπηκαν οι σχέσεις ανάμεσα στον Γκορμπατσόφ και την Δύση. Αφού ο Γκορμπατσόφ δεν διέλυε τα Σοβιέτ, σήμαινε ότι έπρεπε να βρουν κάποιον άλλον στην θέση του. Και βρήκαν. Τον Μπορίς Γιέλτσιν. Ανέτρεψαν τον Γκορμπατσόφ. Έφεραν στην θέση του τον Γιέλτσιν.
Ο Γιέλτσιν τοποθετήθηκε στο Κρεμλίνο με πομπές λέγοντας «σας υπόσχομαι ανεξαρτησία και ελευθερία μέχρι τα μπούνια». Και πριν περάσει πολύς καιρός διέλυσε τα Σοβιέτ με μιαν συμφωνία που υπέγραψε με την Ουκρανία και την Λευκορωσία. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία στην πολιτική ζωή του Προέδρου των ΗΠΑ Ronald Reagan. Η Ευρώπη τρελάθηκε από χαρά.
- Μόλις τελειώσει η αποστολή τους έτσι παραγκωνίζονται οι πολιτικοί που οδηγούνται στην κορυφή. Νομίζω ότι τελείωσε και η αποστολή του Ακιντζί για την Αμερική και την Αγγλία. Τους ταιριάζουν πιο πολύ τα δύο κράτη, όχι η ομοσπονδία. Δεν θέλουν καθόλου να έχουν ένα κοινό κράτος οι Τουρκοκύπριοι και οι Ελληνοκύπριοι.
Το έκαναν αυτό μια φορά για να το χαλάσουν και δεν θα το ξανακάνουν. Αλλά αν εμείς οι Κύπριοι, δηλαδή οι Τούρκοι και οι Έλληνες, καταφέρουμε να απαλλαχτούμε από τους δούλους που υπάρχουν ανάμεσά μας και τις υπηρετούν και να ενεργήσουμε μαζί, δεν θα μπορέσουν να υλοποιήσουν τα διαχωριστικά τους σχέδια έτσι εύκολα. Πάντα επωφελούνται από την εχθρότητα που έχουμε μεταξύ μας.
Εδώ υπάρχει ένας λαός αποτελούμενος από δύο εθνικές κοινότητες. Βλέπετε τον δρόμο που φωτίζει ο φάρος; Μια πατρίδα! Ένας λαός! Ένα κράτος!
Το πτώμα: Στο νησί υπάρχει προσέγγιση των δικοινοτικών συμμοριών, όχι των δύο κοινοτήτων…